Armoede stijgt en blijft stijgen
In 2011 leefden ruim 1,1 miljoen mensen onder het ‘niet-veel-maar-toereikendcriterium’, een stijging van 1,1 procentpunt ten opzichte van 2010.
Het aantal mensen dat in armoede leeft is in 2011 sterk gestegen. Dat blijkt uit het Armoedesignalement 2012 van het SCP en het CPB. In 2011 moesten ruim 1,2 miljoen mensen rondkomen van een laag inkomen. Voorspeld wordt dat de armoede in 2012 verder zal toenemen.
Toereikend
In 2011 leefden ruim 1,1 miljoen mensen onder het ‘niet-veel-maar-toereikendcriterium’, een stijging van 1,1 procentpunt ten opzichte van 2010. Ook het aantal huishoudens dat onder de 'lage-inkomensgrens' leeft is gestegen. In 2011 waren dat 604 duizend huishoudens, een stijging van 1,3 procentpunt.
Lichtpuntje
De kans op armoede steeg vooral bij de bekende groepen: bijstandontvangers, eenoudergezinnen en niet-westerse huishoudens. Positief puntje is dat de kans op armoede bij de groep niet-westerse huishoudens van de tweede generatie aanmerkelijk kleiner is dan bij die van de eerste genereatie.
Kinderen de dupe
De armoede onder kinderen was in 2011 groter dan gemiddeld. Naar verwachting loopt de kans op armoede onder kinderen ook volgend jaar harder op dan bij andere groepen. Opvallend is dat de groep dertigers en veertigers in 2011 een hogere armoedekans hadden dan andere volwassenen. In het verleden was deze groep geen risicogroep.
Langdurige armoede
Voor 2013 zijn de voorspellingen onzeker, maar waarschijnlijk komt het aantal mensen onder het niet-veel-maar-toereikendcriterium uit op 1,185 duizend (7,6 procent). De laatste keer dat het cijfer zo hoog lag was in 1994. Bijna 160 duizend huishoudens hadden in 2011 minstens vier jaar achter elkaar een laag inkomen, 10 duizend meer dan het jaar ervoor.
Reacties: 13
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Geweldig dat U beleidsadviseur bent geworden, leuke humor!
.
Ondanks de zogenaamde neoliberale markt, waar vaak iedereen op zit te schelden, is de oplossing vaak: geef hem maar een vis. In dit geval is de vis, de collectieve sector.
De oplossing is om mensen zelfredzaam te maken, en de afhankelijk van de overheid te verminderen.
En als de overheid een stuk kleiner wordt, wordt de werknemer en werkgever goedkoper.
Een van de belangrijkste redenen waarom werkgevers, werknemers van ouder dan 50 jaar de deur te kijken, is de lastendruk. Ik heb vaak gesproken met werkgevers, het zit niet in de ouderdom maar de hoge collectieve lasten is een probleem. Als je 'jong' bent, kun je nog rennen, en daarmee een hogere rendement maken t.o.v. je loonkosten. Maar, na een bepaalde leeftijd wordt dat rennnen steeds moeilijker. En onze ondernemingen moeten concurreren in de internationale markt.
Ondernemers in NL moeten ook voor papa en mama spelen, zijn vaak verantwoordelijk wat ook bij hun prive gebeurt, zijn verkapte belastingkantoren etc.
En de werknemers, die krijgen van de overheid geleerd dat ondernemers graaiers en uitzuigers zijn, semi criminelen, die hun consumenten belazeren etc. Het gevolg is dat werknemers vaak ondankbare hufters zijn geworden.
Nee, ondernemer zijn in dit land is niet grappig. Als je dit niet gelooft, moet zelf maar een bedrijf starten en NL-ers in dienst nemen. Binnen een half jaar ben je genezen.
immigratie stijgt, armoede stijgt, zeespiegel stijgt.
gelukkig worden de minaretten steeds hoger.
x
Zolang ze de kas niet in willen en er vele buitenlanders komen om hier werk te doen wat Nederlanders niet willen doen, is hier absoluut geen armoede. Sorry om je je ............ te lachen! Wat een onzin hoor je tegenwoordig toch! Zou die Gedeputeerde uit Gelderland ook onder de armoede grens hebben gezeten, dat hij per abius verkeert declareerde en per abuis een fout woonadres had ? Nou de komende maanden zit hij dat niet meer, gelet op zijn wachtgeld uitkering van ca € 9000,- per mnd
Mijn reacties op bovenstaand item kan ik hier herhalen.
Het totale plaatje klopt niet en leidt tot kapitaalverspilling.
De huidige nodige basis vaste lasten zijn veel te hoog t.o.v. lage inkomens Men wil het probleem van de armoede val daar nu verhalen.
Het is ontstellend dat al die gestudeerde verantwoordelijke hoofden in een gemakzuchtige negatieve flow meegaan. Ineens alles korten met donders goed besef bij ieder wat de gevolgen zijn. Maar ach, we hebben hier een cultuur ontwikkeld dat niemand aanwijsbaar probleemeigenaar is. Dit leidt steeds meer tot maatschappelijke en politieke verscheuring. Mensen zijn solidair al men weet dat
hun belastinggeld goed besteed is. Mensen willen bijdragen aan de crisis (met verachting naar verantwoordelijken daarvoor) als politiek en bestuur dan ook adequaat worden. Burgerschap in alle geledingen is zoek geraakt. Dat ontstaat als je geen gedegen controle hebt. Bied de dieven geen gelegenheid. Bind de kat niet op het spek. We zijn doordrenkt van volkswijsheden, maar praktiseren deze niet.
Er zijn ontzettend veel mensen die niet het vermogen hebben in leven zelfstandig goed te managen. Voorspelbaar. Het moet eerst enorm ontsporen en dan wordt er een dure hulpverlening opgezet. In de vorige eeuw werd het dogma van autonome en zelfredzame burgers over de samenleving uitgegoten. Er zijn er die domweg niet kunnen, er zijn er die domweg niet willen, er zijn er die te goeder trouw niet de middelen krijgen om in deze tijd te wonen, de nodige vaste lasten te betalen en ook nog wat over te houden om te leven.
Keihard komen ook overheden met hun incasso's.
De aftrekposten voor de IB verschralen, de compensaties verschralen bij Gemeente. Uitgaande tegenwoordig van aanwezige hulpvaardige schillen rondom kwetsbare burgers. In de vorige eeuw moesten mensen zonder dat kunnen en autonoom de regie over hun leven hebben. Dat is zwalk beleid.
Mensen wonen niet meer in omgeving waar familiewortels liggen. Hebben niet meer zoveel kinderen. Die waaieren over het hele land uit.
In de vorige eeuw de kapitaalverspilling in zorgsector en sociale sector en nu in een ruk de klok 40 jaar terugzetten naar omstandigheden die nu volstrekt anders zijn. Wat een treurige, frustrerende labbekak politiek. Slodderpolitiek en slodderbeleid.
Het sloddert alom bij alle kringen aan de knoppen.
De rekening schuift men naar laag inkomens die het al niet meer kunnen trekken en door financiële ijs zakken. Vergeten hoe Roemer al bijna de sleutel van het torentje had? Vergeten hoe men in Frankrijk hoopte op een socialistische president die het tij zou keren? Als de mensen totaal het vertrouwen verliezen (zie nu weer nieuws vandaag over gebrek aan integriteit in Gemeentehuizen) kunnen extremer partijen naar boven schieten. Als de geschiedenis iets duidelijk maakt is dat die zich herhaalt. Omdat mensen niet echt veranderen en mensen in invloedrijke posities ook niet en niet leren van de geschiedenis. Maar de mensen aan het stuur weten wel de gevolgen van hun wanprestaties te verhalen bij de zwakste schouders. Boem is ho en plons is water daar, pech gehad.
Totaal tegengesteld beleid t.o.v. 30 jaar terug. Mensen gedragen zich er dan naar. De woonkosten worden echter idioot hoog. De huren eveneens, want op grote schaal werd met algemene middelen gegokt. Nogmaals, in korte tijd zo het stuur omgooien in totaal andere omstandigheden is asociaal. Zelfs minister Blok ziet nu dat ander beleid een ding is, maar dat je niet ijzer met handen kan smeden. Je moet tijd inlassen en randvoorwaarden eerst scheppen om veranderd beleid een succes te laten worden. Kosten (randvoorwaarden) gaan voor de baat (houdbaar sociaal- en zorg systeem) uit. Of in het algemeen de begroting op alle niveau's.
Als het tij keert mag ook op dit punt de bakens verzet worden wil je niet in erger maatschappelijke en politieke turbulentie ook nog komen.
Je hoeft niet alleen binnen religies onwrikbare dogma's vinden die in elke tijd en omstandigheden, kost wat kost, onveranderd dienen te blijven.
Velen en steeds meer leunen tegen een muur, zijnde de (onverantwoordelijke) OVERHEID! Maar de muur gaat steeds schever staan, tot de muur (OVERHEID)omvalt!
Dat geef ik grif toe. Tegen wellicht beter weten in onderbouw ik hier uw conclusies met de praktijk waar ik elke dag mee te maken heb. Maar als ogen niet willen zien en oren niet willen horen is het eigenlijk tijdverspilling en is het wachten tot uw metafoor, de muur, helemaal om dondert.