'Allochtone sollicitanten beschouwen mij als één van hen'

'Ik werk sinds juni 2007 bij de gemeente. Toen ik op gesprek ging voor mijn huidige functie, leek dat inhoudelijk geen stap vooruit te zijn. Daarom heb ik me teruggetrokken. Later belde het hoofd p&o met de vraag of ik mijn besluit wilde heroverwegen. Ik ben met haar gaan praten, heb mijn wensen en eisen op tafel gelegd. We hebben afspraken gemaakt over doorgroeimogelijkheden en opleidingen. Ook de functie-inhoud sprak me aan toen ze er wat uitgebreider over vertelde. Ik denk dat ze extra moeite voor me deed omdat ik allochtoon ben, want ze wilde graag een divers team van medewerkers. Daar heb ik geen probleem mee.

Collega's zien mij niet als Turkse. Wel krijg ik de laatste jaren vragen over de islam, zoals waarom ik geen hoofddoek draag. Dat stoort me. Ik ben atheïst, maar waarom moet ik dat uitleggen? Twee jaar geleden heb ik vanwege het verharde klimaat hier overwogen om terug te gaan naar Turkije. Maar daar hebben ze niks aan een p&o-adviseur. Als ik dat had gewild, had ik een vak moeten leren.

Allochtone sollicitanten beschouwen mij als "een van hen". Dat vind ik een meerwaarde voor mijn werk. In sollicitatiegesprekken zijn allochtonen vaak erg bescheiden. Ze hebben moeite om te vertellen wat ze in huis hebben, ze denken dat de sollicitatiecommissie dat vanzelf wel uit hun cv haalt. Ik breng dat soms ter sprake tijdens het gesprek. Dan zeg ik: "Ik zie dat je verlegen bent, maar je moet ons echt vertellen waar je goed in bent, anders krijgen wij geen goed beeld van je." Dat helpt. Laatst hoorde ik van een meisje dat over de streep was getrokken om te solliciteren, omdat mijn naam in de advertentie stond. Anders had ze het niet aangedurfd. Dat vind ik heel leuk.'