Zittend beroep

Je ziet het pas als je het doorhebt en dat was bij mij op 7 januari 2017, via een artikel in de krant die ik toen nog zittend las. Het compensatie-bewegen tijdens een uurtje sporten blijkt weinig zoden aan de dijk te zetten als je de rest van de week vooral op je kont zit, bleek uit wetenschappelijk onderzoek. In het artikel staat allerlei informatie over minder zweterige activiteiten die bij elkaar heel gezond zijn. Dus nu geniet ik al staande van mijn ontbijt en de ochtendkrant, heb ik voor thuis een sta-bureau gekocht en wandel ik als het even kan met mensen met wie ik moet overleggen. Schijnt nog goed te zijn voor de creativiteit ook.

Al lezend zag ik in gedachten onze hele natie zittend voorbij komen. Zittend achter het stuur in de auto en zittend op het terras. Kantoren vol zittende ambtenaren en hele scholen vol zittende kinderen. Volwassenen doen dat zichzelf aan, dus mogen niet klagen. Maar we doen het ook onze kinderen aan. Die moeten op school de hele dag hun natuurlijke neiging onderdrukken en hun hersens inactiveren (ja, dat doet het zitten met mensen), omdat de docent anders niet weet hoe de orde te handhaven. Dan ben je ook uit didactisch oogpunt niet echt goed bezig, begreep ik uit het artikel.  

Ik sprak met een schoolbestuurder in het primair onderwijs over de relatie tussen leren, bewegen en de inrichting van scholen; niet toevallig het thema van het volgende nummer van Schoolfacilities. Hij sloeg er op aan. 'Alleen al het verplaatsen van het ene klaslokaal naar het andere levert problemen op', zei hij. 'Een docent houdt zijn leerling het liefst in de klas.' We spraken verder over beweging en de wijze waarop les wordt gegeven. 'O, als mijn school daar vroeger rekening mee had gehouden, was mijn jeugd een stuk beter verlopen', reageerde hij spontaan. Binnenkort gaat hij een nieuwe school bouwen. Ik heb goede hoop en doe ook (zittend) een beroep op u om ons allemaal niet langer op te hokken.