TenneT hoopt op veel batterijopslag in Groningen

Kortgeleden bracht het kabinet zijn lang aangekondigde visie uit op de opslag van energie, die zo noodzakelijk is voor de energietransitie. Grote batterijen krijgen daarin een belangrijke rol. Eerder publiceerde ook brancheorganisatie Energy Storage NL een eigen document hierover.

Nu is het de beurt aan landelijk netbeheerder TenneT, met een eigen position paper en een landkaart waarop per provincie te zien is hoeveel batterijopslag zij in 2030 nodig denkt te hebben. Dan gaat het nadrukkelijk om grote batterijen van minstens 70 MW.

Ter vergelijking: in oktober 2022 opende minister Jetten van Economische Zaken en Klimaat bij Lelystad de tot nog toe grootste batterij van Nederland: de GIGA Buffalo, van 24 MW. Voor dit jaar zijn er grotere batterijen aangekondigd in Vlissingen (68 MW). In de nabije toekomst komt er een batterij van 3 GW op het terrein van de voormalige aluminiumsmelter Aldel in Delfzijl.

Meeste batterijen in Groningen?

Getuige de kaart hoopt TenneT op veruit de meeste opslagcapaciteit in de provincie Groningen: minstens 2000 MW. De daar in 2030 geplande 3 GW aan batterijopslag van het bedrijf Giga Storage moet dus voldoende zijn.

Ook hoopt TenneT op veel vermogen, tot 2000 MW, in de provincies Flevoland en Noord-Brabant. Daarvoor is de netbeheerder afhankelijk van marktpartijen, en de medewerking van de regionale overheden. Naar eigen zeggen komt de landelijke netbeheerder nu met zijn position paper naar buiten omdat ze herhaaldelijk door marktpartijen wordt gevraagd om duidelijkheid te geven over het eigen standpunt ten aanzien van de energieopslag.

Verdienmodel groeit

Dankzij de hoge energieprijzen, maar ook dankzij het feit dat in 2030 de kolencentrales moeten sluiten, wordt het makkelijker geld te verdienen met het opslaan van energie. Uitbaters van batterijen kunnen contracten met netbeheerders afsluiten, om hen te helpen het stroomnetwerk in balans te brengen.

Dat is nodig, want het aanbod van wind- en zonne-energie is niet evenwichtig. Dat kunnen de kolencentrales straks niet meer glad strijken. Ook de productie en opslag van waterstof is voorlopig geen alternatief, evenals het vermogen van het bedrijfsleven om flexibel te zijn in hun stroomvraag.