Stel op Hart van Zuid de gebruiker centraal

Ik ben een echte grootgebruiker van het openbaar vervoer in Nederland. Zowel privé als zakelijk maak ik er zoveel als mogelijk is gebruik van. Mijn kinderen zijn gewend geraakt aan windige perrons, stress bij het overstappen en onbekende ontmoetingen met andere reizigers. 

Ook mijn stagiairs merken hoe belangrijk mobiliteit voor het werken in mijn bedrijf is. Het wordt zelfs bij ons als technisch hulpmiddel ingedeeld om je werk te kunnen doen. Zo reizen we ook regelmatig met Greenwheels wanneer we een presentatie moeten geven of op een beurs moeten staan en veel materiaal bij ons hebben. 

Bedrijfsmatig zijn we betrokken bij een aantal innovaties op het gebied van mobiliteit, zoals de start up FlickBike in Amsterdam en het businessplan waarmee files kunnen verdwijnen met hulp van netwerkscans. Bij al deze projecten werken we met veel data en analyse en helpen apps ons vooruit, maar houden we ons vooral bezig met gebruikerservaringen die we proberen om te zetten in Human Technology.

Het was dan ook een kans uit duizend toen ik gisteren bij metrostation Maashaven in gesprek kwam met een reizigster vanuit Rotterdam-Zuid die vertelde over haar ervaring als invalide. Zij liet me binnen één minuut zien hoe het is om als invalide te reizen en afhankelijk te zijn van werkende liften. In het ritje tussen station Maashaven en station Zuidplein (dit is één halte) legde ze me uit dat de lift op station Zuidplein niet had gewerkt waardoor ze weer in de metro had moeten stappen, en uit was gestapt bij metrohalte Maashaven. Hier had ze de lift naar beneden genomen, was ze over gestoken en had ze weer de lift naar boven moeten nemen om vervolgens weer vanaf het andere perron de metro van Maashaven naar Zuidplein te nemen. 

Ik trof haar bij de metrohalte Maashaven en we namen samen de lift naar boven. Door dit alles was ze een half uur te laat op haar afspraak in het Ikazia-ziekenhuis op Zuidplein. We bleven wat kletsen, ik hielp haar een beetje met instappen en vervolgens namen we afscheid op Zuidplein: zij nam de werkende lift naar beneden, en ik de trap. Ik kon door het winkelcentrum Zuidplein en over de loopbrug en de roltrap naar het Ikazia ziekenhuis, zij moest door de parkeergarages (donker, tochtig, leeg) oversteken bij de snelweg (wachten op stoplicht in uitlaatgas van de auto's) om – verlaat – bij het Ikazia ziekenhuis te komen. 

Ik heb nu drie ideeën:

1) voor de RET: kunnen wij jullie helpen in jullie app real time informatie toe te voegen over liften door een IoT toepassing te ontwikkelen die na 15 minuten een seintje geeft bij een kapotte lift zodat reizigers die op wieltjes reizen hun reis real time kunnen plannen? Dit moet kunnen met hulp van RFID chips en sensoren die we kunnen bevestigen in jullie liften.

2) voor Ikazia: hebben jullie meer ervaringen van minder mobiele mensen en kunnen jullie die met ons delen ten behoeve van goede en fijne looproutes voor jullie patiënten? En: zijn er al plannen om het ziekenhuis te transformeren naar een omgeving met meer groen, minder rookplekken, meer snooze en minder autoverkeer?

3) voor Hart van Zuid: Nemen jullie de gebruikerservaringen van reizigers op wieltjes (rolstoelen, rolschaatsen, skateboards, segways, hoverboards) mee bij de inrichting van het gebied? We zien dat jullie inzetten op betere en makkelijkere bus- en metroverbindingen waarmee het reizigerscomfort wordt verbeterd door een ingrijpende herinrichting van het bus- en metrostation. 

In het kader van de herontwikkeling en inclusieve stad wil ik graag met het Techniek College Rotterdam Zuid meehelpen met een gebruikersonderzoek. Ik denk dan aan olifantenpaadjes, maar ook geur- en lichtonderzoek waarmee de sfeer en het welzijn van gebruikers kan worden vergroot.

Nynke Schaaf

Lees hier de eerdere columns van Nynke Schaaf