Onveilig reclamebord

Tonnie en Govert van Drunen* wonen sinds 1962 in Waalwijk op de hoek van de Engelsestraat en de Noorder-Parallelweg. Het is een vrijstaand huis in ‘een prachtige wijk’. In 1970 komt er op de andere hoek van de Engelsestraat een benzinepomp. Daarmee valt te leven. Maar als Stefan Bijl de pomp in 1985 overneemt, is het volgens de familie Van Drunen gedaan met de rust. Bijl breidt de zaak uit door onder meer twee extra wasstraten te bouwen, waarin bestelbussen kunnen worden gereinigd. De benzinepomp is vierentwintig uur open.

Bijl wist niet dat hij een vergunning nodig had voor bijvoorbeeld de extra wasstraten: ‘Er was onenigheid over de vraag of die vergunning er moest komen.’ Onderling overleg leidt niet tot een oplossing. Daarom probeert het echtpaar Van Drunen met hulp van zoon Sander en schoondochter Johanna - die advocaat is - het bedrijf sinds 1994 via procedures aan de regels te houden. Tussen 2000 en 2005 begraven zij de strijdbijl. Maar als Bijl zijn bedrijf tegen de afspraken opnieuw uitbreidt, worden de procedures hervat.

In één daarvan richten de Van Drunens hun pijlen op het reclamebord, dat Bijl op de stoep bij zijn benzinepomp heeft neergezet. Het is een groot donkerblauw bord met drie grote witte pijlen naar rechts. Daaronder staat ‘Carwash’. Op twee meter afstand staat het verkeersbord eenrichtingsverkeer, dat - zoals bekend - ook donkerblauw is en een witte pijl heeft. Als je van de Noorder-Parallelweg de Engelsestraat inloopt zie je ze alletwee, zegt advocate Johanna. Of zij er echt van overtuigd is dat het bord verkeersonveilig is, blijft de vraag. Het gaat Johanna er om dat de welstandscommissie alleen het bord zelf heeft beoordeeld en niet gekeken heeft naar de omgeving. B en W hebben vervolgens alleen maar gezegd dat de situatie niet verkeersonveilig is.

De rechtbank in Breda vindt dat het college daarmee niet had kunnen volstaan. Onder deze omstandigheden is het advies van de welstandscommissie niet voldoende. De gemeente verliest de zaak en moet de proceskosten van de Van Drunens vergoeden. Het college van B en W gaat hiertegen in beroep. Ook al omdat proceskosten niet vergoed hoeven te worden als de adviseur een lid van de familie is. Dat laatste is de Raad van State met de gemeente eens. Proceskosten worden alleen vergoed aan derden die beroepsmatig rechtsbijstand verlenen. Wel vindt de Raad dat de gemeente een verkeersveiligheidsdeskundige had moeten raadplegen.

Het college van B en W gaat binnenkort een besluit nemen over de bezwaren van de Van Drunens en voegen daarbij óók een verkeersadvies. Bijl haalt in het ergste geval het bord weg. ‘Of ik geef het een andere kleur.’ In afwachting van het besluit kunnen de Van Drunens alvast voort met de bezwaarprocedure tegen de uitbreiding van de wasstraat.

*) op verzoek van de familie is de naam veranderd