‘Amendementen dreigen Omgevingswet te torpederen’

De ruimere mogelijkheden die de Omgevingswet biedt gaan in rook op als het planschaderecht wordt aangepast. Dat betoogt de Hulstse wethouder Jean-Paul Hageman (ruimtelijke ordening, Algemeen Belang Groot Hulst) in een ingezonden stuk op de website van Binnenlands Bestuur. Dinsdag buigt de Tweede Kamer zich over een amendement en een motie.

Forfait teruggeschroefd

Als een burger nu schade lijdt van een ruimtelijke ontwikkeling, is 'vanaf 2 procent'' van de waardevermindering van zijn onroerend goed voor eigen rekening. Dit is het zogenaamde wettelijke forfait. Het wetsvoorstel voorziet in een vast percentage van 5 procent. Dinsdag wordt een amendement van de Tweede Kamerleden Ronnes (CDA) en Smeulders (GroenLinks) ingediend, waarin dat forfait wordt teruggeschroefd tot ‘ten minste 2 procent’. Daardoor worden volgens Hageman de ruimere mogelijkheden die de Omgevingswet aan nieuwe initiatieven geeft, meteen de nek omgedraaid.

Rem op initiatieven

‘Als wordt gekozen voor een wettelijk forfait ‘vanaf 2 procent’, dan zet dit een rem op het aantal initiatieven’, stelt Hageman in het stuk. ‘Dit is het gevolg van de onzekerheid of er wel of geen planschade moet worden betaald, naast de onzekerheid of het initiatief uiteindelijk slaagt en naast alle onderzoekskosten. We moeten af van procedures voor beperkte schades en mee in de verschuiving in de richting van de 5 procent, zoals deze uit de jurisprudentie volgt. Initiatiefnemers die investeren in de gewenste verbetering van de omgeving willen we juist ruimte bieden.’

Langere onzekerheid
Ook een motie van SGP-Kamerlid Bisschop kan niet op Hagemans instemming rekenen. Bisschop verzoekt de bepaling van de planschade te behouden bij de planvaststelling in plaats van verschuiving naar het moment van daadwerkelijke realisering, hetgeen volgens Hageman ertoe leidt dat een gemeente geen uitnodigend en vernieuwend omgevingsplan gaat vaststellen. ‘Het is wel zo dat het gemeentebestuur bij vaststelling van een omgevingsplan zich bewuster moet worden van eventuele schade voor individuele situaties’, erkent Hageman. ‘Dat kan worden geborgd door hieraan in het omgevingsplan specifiek aandacht te besteden. Bovendien past dit bij de grotere rol die participatie krijgt bij het opstellen van een omgevingsplan.’