Milieuzones

De plannen leidden tot grote onrust in Amsterdam en Herrema moest al snel terugkrabbelen. Misschien moest eerst maar eens gekeken worden hoe het plan precies uitgevoerd kon worden. Armere autobezitters zouden wellicht aanspraak kunnen maken op een inruilsubsidie, voor gedupeerde oldtimerrijders en bezoekers was vast ook wel een regeling te bedenken. En in plaats van een jaartal zou de euronorm gehanteerd kunnen worden om de viezigheid van een auto vast te stellen.

Vos en Herrema hadden de consequenties van hun plannetje duidelijk niet helemaal voorzien. Afgelopen week werd het allemaal nog erger voor het Amsterdamse college. Uit onderzoek van adviesbureau Goudappel Coffeng bleek dat de stad helemaal niets opschiet met een verbod op oudere auto’s binnen de ring A10. De luchtvervuiling zou hooguit met twee procent afnemen als auto’s met een bouwjaar van vóór 1992 de stad niet meer in mochten. De maatregel zou pas effect sorteren als auto’s tot en met het bouwjaar 2000 de toegang tot wordt ontzegd. Maar dat stoot zoveel Amsterdammers voor het hoofd dat er nauwelijks draagvlak voor is.

Van het kabinet heeft de hoofdstad groen licht gekregen om een milieuzone in te richten, omdat Amsterdam nu eenmaal formeel het recht heeft om dat te doen. Maar op medewerking hoeven Herrema en Vos niet te rekenen. Zo weigert minister Eurlings vooralsnog de RDW-gegevens van smerige auto’s beschikbaar te stellen, informatie die nodig is voor de handhaving van een milieuzone. De minister vreest een ‘lappendeken’ aan zones en wil een uniforme regeling, waarin is vastgelegd hoe en in welke gevallen gemeenten een dergelijke maatregel mogen nemen.

In de Amsterdamse raad stuiten de plannen ook op verzet. Oppositie- en autopartij VVD loopt voorop om de plannen zoveel mogelijk te traineren. En hoewel het college deze week tijdens een stemming over de kwestie op een meerderheid kan rekenen, lijkt Herrema inmiddels al voorzichtig rekening te houden met een nederlaag. Hij stuurde begin juni een brief naar het kabinet waarin hij voorstelt een definitieve beslissing over de zone vooruit te schuiven naar medio volgend jaar. Komt van uitstel ook afstel?

Amsterdam heeft zich in een lastig parket gemanoeuvreerd. Want mocht de gemeente met een herziene versie van de milieuzone willen komen, waar echt wel iets voor te zeggen valt, dan zal het college die maatregel verdomd goed moeten verkopen. De onrust zal direct weer oplaaien tot populistische proporties.

Het draagvlak voor de zone was wellicht gemakkelijker gevonden als de Amsterdamse wethouders voor de lancering van het plan alle consequenties goed hadden bekeken en de voor- en nadelen op een rij hadden gezet. Nu lijken zij dat draagvlak verspeeld te hebben. Een ding kan Herrema en Vos echter niet ontzegd worden: de milieuzone staat wel weer hoog op de politieke agenda.

Camiel Donicie