Fixatie exploitatiebijdrage in posterieure overeenkomst?

Moet een exploitatiebijdrage in een posterieure overeenkomst als een gefixeerde bijdrage worden gezien? Of moet er toch achteraf worden verrekend op basis van werkelijke kosten? In een geschil over die vraag deed de rechtbank Den Haag op 21 maart een uitspraak.

Kenmerk van een posterieure overeenkomst is dat deze moet voldoen aan het grondexploitatieplan. De ontwikkelaar deed een beroep op een bepaling in de Wet ruimtelijke ordening waarin is geregeld dat in een grondexploitatieplan niet meer kosten mogen worden verhaald dan de opbrengsten. Hij stelde dat de bijdrage nog niet betaald hoefde te worden omdat achteraf zou kunnen blijken dat de kosten hoger zouden uitpakken dan de opbrengsten. Daarmee sloot hij aan bij een andere bepaling in dezelfde wet waarin is geregeld dat aan het eind van de exploitatie een afrekening van de bijdrage op basis van werkelijke kosten plaatsvindt. De ontwikkelaar stelde zich ook op het standpunt dat de overeenkomst nietig is. De rechtbank gaat ervan uit dat, nu er geen bepaling over verrekening is opgenomen in de overeenkomst, de bijdrage vast is en dat deze niet in aanmerking komt voor verrekening. Gevolg daarvan is dat de betaling niet uitgesteld kan worden totdat blijkt welk bedrag uit een eindafrekening zou volgen.

Een artikel over deze kwestie is te lezen op www.metafoorro.nl.