‘Groen gas’ uit groenafval

Groenbedrijven en hoveniers kunnen ‘groen gas’ maken uit groenafval. Technisch en financieel is dat goed mogelijk, blijkt uit de haalbaarheidsstudie Green4Fuel van advies- en ingenieursbureau DHV uit Amersfoort.

In de provincie Zuid-Holland onderzocht het bureau de kans voor de tientallen bedrijven die daar actief zijn. ‘Ook gemeentelijke groendiensten of regionale samenwerkingsverbanden van gemeenten kunnen bij de ontwikkelingen aanhaken’, licht adviseur Aldert van der Kooij van DHV toe.

Recent startte in Zuid-Holland een proefproject bij een groot hoveniersbedrijf en een groot loonwerkerbedrijf. Uit de studie blijkt dat in Zuid-Holland jaarlijks ongeveer 160 duizend ton gras en 223 duizend ton houtafval vrijkomt. Eén ton grasachtige biomassa levert ongeveer 60 kubieke meter biogas op. In Zuid-Holland zou ruimte zijn voor ongeveer vijf grote vergistingsunits. Kleinere bedrijven zouden kunnen samenwerken en samen een unit bestieren. Volgens Van der Kooij werkt een dergelijk model al in de praktijk in het Belgische Brecht.

Groen onderscheiden

Het mes snijdt aan meerdere kanten, zegt Van der Kooij. ‘De bedrijven hoeven niet langer te betalen voor de steeds hoger wordende kosten voor compostering van hun afval. Ze brengen het afval naar een vergistingsinstallatie en voor de terugweg tanken ze ter plaatse biogas in hun tractor of vrachtwagen.’ Een eventueel surplus, bijvoorbeeld in het voorjaar en de zomer als er veel wordt gemaaid, kan worden verkocht aan de brandstoffenhandel.

Een ander pluspunt is dat de bedrijven zich positief kunnen onderscheiden in aanbestedingsprocedures bij gemeenten en waterschappen. ‘In de gunning kunnen bedrijven steeds vaker extra punten verdienen wanneer ze zich groen onderscheiden’, aldus Van der Kooij. Gemeenten zouden op deze manier ook beter hun CO2-doelstellingen kunnen halen en de lokale groene economie stimuleren.

Kanttekeningen zijn er ook. Het ombouwen van het wagenpark van diesel naar aardgas is nog wel de minste. Volgens de DHV-studie kan dat door bij de reguliere vervanging van een vervoersmiddel een aardgasmodel aan te schaffen. ‘Deze zijn nauwelijks duurder dan conventionele voertuigen.’

Een groter probleem is dat in deze branche grasachtig en houtig groenafval door elkaar worden verwerkt. In een vergistingsinstallatie is hout niet welkom. ‘Er moet dus ofwel gescheiden worden ingezameld of vlak voor vergisting houtachtig afval uit worden gezeefd.’

Een ander obstakel is dat de techniek enorm afhankelijk is van de zogenoemde Stimulering Duurzame Energie-regeling die circa 40 cent per kubieke meter gas oplevert. Het is dringen voor de groene energiebronnen op de drukke markt voor steeds smallere overheidssubsidies.

Hetzelfde probleem hebben twee andere nieuwe verwerkingsroutes voor houtig afval als snoei- en dunningshout en boomstronken. Van der Kooij: ‘Om houtige biomassa te verwerken tot transportbrandstoffen, beschikken we over technieken als pyrolyse en vergassing. Deze technieken verkeren nog in een experimentele fase en vergen bovendien grote investeringen.’