Assen schuift verduurzaming 10 jaar op

De gemeente Assen krijgt het niet voor elkaar om de meer dan honderd panden in de gemeentelijke vastgoedportefeuille voor 2030 energieneutraal te maken. Dat blijkt in een antwoord van wethouder Mirjam Pauwels (Economische Zaken, VVD) aan de gemeenteraad. De gemeente wil nu dat het de einddatum wordt verschoven naar 2040.

Afspraken

In het Klimaatakkoord spraken gemeenten af om in 2030 de CO2-reductie van gemeentelijk vastgoed met de helft te reduceren. Maar Assen besloot in 2016 al om in 2030 voor haar eigen vastgoed geheel energieneutraal en aardgasvrij te zijn. De gemeente startte vorig jaar een pilot waarin werd onderzocht hoe twee sportzalen en een buurtcentrum verduurzaamd moesten worden. De kosten bleken flink hoger dan gedacht.

In kaart

Inmiddels heeft de gemeente veel beter in kaart wat ervoor nodig is om alle panden te verduurzamen. De maatregelen gaan naar verwachting 86 miljoen euro kosten, en dan is de gemeente er nog niet. Om helemaal energieneutraal te worden, is meer stroom nodig dan de daken van de gebouwen kunnen opbrengen. De gemeente moet dus nog ergens een plek vinden voor 30.000 zonnepanelen om aan die energievraag te voldoen. Een plek daarvoor is nog niet gevonden.

Masterplan

In het nieuwe masterplan Klimaatneutraal Gemeentelijk Vastgoed stelt het stadsbestuur daarom voor om langer de tijd te nemen voor de verduurzaming. Daarmee krijgt de gemeente meer tijd om een integrale aanpak uit te werken en de jaarlijkse kosten te halveren. Het nadeel is wel dat de reductie van CO2-uitstoot minder snel zal gaan dan in het eerdere doel.

Laaghangend fruit

Veel gemeenten hebben zichzelf ambitieuze klimaatdoelen gesteld voor hun eigen vastgoed, maar nu de meeste gemeenten de eerste aanstalten maken om die verduurzamingsslag echt in kaart te krijgen, blijkt de praktijk een stuk weerbarstiger. De Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO) presenteerde eind vorige maand nog een leidraad waarin verschillende voorbeelden voor het licht werden gebracht. Maar RVO constateerde dat veel gemeenten zich in de aanpak vooral richten op energiebesparing en veel minder op andere verduurzaming, zoals circulariteit of klimaatadaptief bouwen. Daarnaast kiezen gemeenten vaak het eerst voor ‘laaghangend fruit,’ maatregelen die relatief rendabel zijn en zich makkelijk terugverdienen. Het probleem daarbij is dat de baten daarvan op de langere termijn niet meer kunnen worden gebruikt om de minder makkelijke maatregelen met een langere terugverdientijd te financieren.