Weg met de financiële sector!
De bonussen van bankiers…zoals kaalheid een bijverschijnsel is van bestralingstherapie bij kankerpatiënten, zo schijnen de bonussen een bijverschijnsel te zijn van bankiers die vernieuwend willen zijn. Ze zijn rot en naar, die bonussen, maar het hoort er nu eenmaal bij als we een bloeiende financiële sector willen, waar veel geld wordt verdiend.
Dat geld wordt namelijk verdiend met ingewikkelde financiële ‘producten’, waarvan niemand iets snapt, behalve een aantal superdeskundige raketgeleerden, econometristen, wiskundigen en andere whizzkids. En die willen hun kennis en kunde alleen in zetten als ze een vette, van tevoren vastgestelde bonus krijgen.
Het bijproduct van deze financiële producten zijn hoge winstmarges voor de bank. En over die winstmarges wordt weer veel belasting betaald, waarvan Nederland profiteert.
Nadeel: het risico dat de hele economie instort, omdat die producten van die whizzkids te omvangrijk en ingewikkeld zijn. Het effect van zo’n instorting hebben we het afgelopen jaar aan den lijve mogen ondervinden.
Het hele debat over die bonussen wordt in feite ingegeven door de hebzucht van de ministers van Financiën. Die willen namelijk wél de belastingcenten die deze whizzkids genereren, opstrijken, maar niét het bijbehorende risico. Noch gunnen ze die whizzkids hun bonussen.
De G20, zeg maar de club van de 20 invloedrijkste landen ter wereld, heeft nu besloten een einde te maken aan meerjarig gegarandeerde bonussen zonder dat daar een prestatie tegenover staat. Daarnaast wordt de ruimte voor bonussen beperkt. De Raad van Commissarissen kan zelfs uitgekeerde beloningen terughalen. Ook kunnen bonussen later worden uitbetaald.
Door deze afspraken wereldwijd in te voeren, zo is de hoop, voorkom je dat de whizzkids naar een andere bank (en een ander land) vertrekken, waar ze die ongelimiteerde, vooraf gegarandeerde bonus wél kunnen verdienen.
Nu ben ik ervan overtuigd dat de afspraken die in de G20 zijn gemaakt, niet zullen gaan werken, omdat een aantal landen zich er niets van aan zal trekken. Die willen de hoge belastinginkomsten behouden, zullen de nieuwe regels niet invoeren en worden daarom een aantrekkelijke werkplek voor die whizzkids.
Dat is dan weer slecht voor de financiële sector in Nederland, die zich wel aan deze richtlijnen voor bonussen zal gaan houden. Onze financiële sector kan dan geen concurrerende aanbiedingen doen aan de whizzkids, ontwikkelt en verkoopt minder ingewikkelde financiële producten, en onze banken gaan minder verdienen.
Het is van tweeën één: ofwel we willen die hoge winstmarges bij de banken, en dan betalen die ook maar die bonussen en accepteren het risico. Of we willen die winstmarges en bonussen niet, en dan hebben we maar minder belastinginkomsten en géén bloeiende financiële sector. Maar ook minder risico.
Dat laatste zou mijn keuze zijn: een Nederland waar de financiële infrastructuur bestaat uit saaie banken, die niets anders doen dan spaargeld ophalen en leningen verstrekken. Zonder de risico’s die ons tijdens de kredietcrisis parten hebben gespeeld. Dat de belastinginkomsten lager zullen zijn, neem ik op de koop toe. Ik heb voldoende vertrouwen in de innovatieve en commerciële kracht van het ‘echte’ bedrijfsleven om dat tekort in een paar jaar weer weg te werken.
Paul Lensink
Reacties: 2
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Anders dan veel ambtenaren denken, zijn zij weliswaar zelf belastingbetalers, maar komen hun inkomens ook uit die belastingen. Netto zijn ze dus ontvanger. Daarom is het ook begrijpelijk, dat de salarissen worden bevroren als de belastinginkomsten teruglopen. Al zal leuk anders zijn. In het bedrijfsleven komen er ook geen salarisverhogingen als het in de rode cijfers zit.
Ik lees vaak op deze en andere sites, dat de banken de crisis hebben veroorzaakt. Dat ligt natuurlijk veel genuanceerder. Maar welk aandeel de banken dan ook in de crisis hebben, ze zijn van fundamenteel belang voor de economie. Dat rechtvaardigt ook de staatshulp, die de bakker op de hoek in zwaar weer niet krijgen zal.
De columnist heeft gelijk voor wat betreft de regulering van bonussen. De financiële sector werkt mondiaal. Als regering kan je allerlei normen opleggen, maar als banken als de ING dan worden gemarginaliseerd is het ook kommer en kwel. Normen opleggen moet dus op mondiaal niveau met, zoals de columnist stelt, het grote gevaar dat sommige landen deze normen niet zullen naleven.