Meer voor minder

Deze maand werk ik 25 jaar bij BB. Doorgaans was dat met plezier, met uitzondering van de tijd dat onze redactie door de directie enkel nog als kostenpost werd gezien en behandeld. We schrijven 2012, en we vielen nog onder Wolters Kluwer.

Niks kon, niks mocht, en tegelijk: alles moest. En dat met minder middelen en mensen. Ik zie een treffende gelijkenis met hoe het huidige kabinet met de gemeenten omgaat: taak op extra taak krijgen ze in de mik geschoven, terwijl ze daar te weinig geld voor kregen en vanaf volgend jaar nog weer minder krijgen.

Wethouders . die van coalitiepartij VVD niet uitgezonderd . roepen dat dit niet kan, niet mag en tot ongelukken leidt. Afbraak van voorzieningen voor met name kwetsbaren, een rem op investeringen in woningbouw en verduurzaming. Zo ongeveer alles waar het kabinet officieel voor staat en wat alleen samen met gemeenten tot een succes kan worden gemaakt. Door diezelfde gemeenten structureel met miljarden te gaan korten, lukt dat natuurlijk voor geen meter.

Is dat erg? In elk geval voor jongeren die een dak boven hun hoofd willen en voor mensen die nog langer zullen moeten wachten op zorg. Dit om maar eens twee categorieën burgers te noemen. Diezelfde burgers die voor minder voorzieningen straks meer lokale belasting moeten betalen, want om toch de taken te kunnen uitvoeren waarvoor ze aan de lat staan, kunnen gemeenten weinig anders. Meer voor minder dus. 

Voordeel van een zilveren jubileum is dat je weet dat gemeenten neerzetten als kostenpost vaker voorkomt. Voormalig staatssecretaris Vermeend (Financiën) was daar eerlijk over in een interview dat ik in 2010 met hem had. ‘Je zit nu met een bezuinigingsoperatie van het kabinet die mogelijk tot wel drie miljard minder inkomsten leidt voor gemeenten. Tegelijkertijd hoor je dat gemeenten een groter takenpakket toevalt. (...) 

Bij overheveling van taken moet uitdrukkelijk de financieringsvraag aan de orde komen. Hoe zit het met de inkomsten? Hoe financieren ze hun taken?’, aldus Vermeend. ‘Gemeenten werden en worden te veel als kostenpost gezien. Met name op Financiën. Ik had het ook hoor.’ Ten onrechte, zei hij vervolgens. ‘Kijk toch eens naar de kansen die ze bieden in plaats van naar de kosten’.