Van Heugten-projecten

 De Kamer speelt ministerietje.
Het is een bijzondere constructie, maar we voelden aankomen dat als we geld zouden vrijmaken voor regionale herstructureringsen gebiedsonwikkelingsprojecten, dat geld op de grote hoop van de Nota Ruimte terecht zou komen, of dat men minimaal een jaar in de weer zou zijn om te bezien welke projecten wel en welke projecten niet in aanmerking konden komen.

We hebben zelf twee heldere criteria vastgesteld: provincies en gemeenten moeten minimaal hetzelfde bedrag bijleggen en het project moet binnen drie jaar in uitvoering zijn. We hebben er binnen een paar weken veertien geselecteerd. Deze lijst met de verdeling van de gelden hebben we minister Cramer in een motie meegegeven. Ze heeft ze zelf ‘Van Heugten-projecten’ genoemd, wel eervol.

Dat zullen de ministeries leuk hebben gevonden…
De departementen moesten eraan wennen. Ik kreeg meteen van LNV, VROM, EZ en Verkeer en Waterstaat te horen dat zij óók wel een lijstje met prioriteiten hadden en dat hun minister misschien óók wel iets wilde doen. Mijn antwoord was dat de coalitiefracties dit geld zelf hadden vrijgemaakt en voor de dekking hadden gezorgd en dat dit nu de prioriteit van de politiek had. De prioriteiten van de departementen zien we terug in de begrotingen. De motie is door alle Kamerfracties aangenomen.

Een hele prestatie voor een junior Kamerlid.
Ja, ja, maar het is ook een kwestie van niet te veel praten en meer doen. Mijn motto is: eenvoud is kracht en eenheid is macht. Heel veel gemeenten zijn blij dat ze niet jarenlang hoeven te onderhandelen. De garantie dat gemeenten en provincies minstens evenveel geld bijleggen, gaf de Kamer voldoende zekerheid.

U bent wethouder geweest, is dat een voordeel?
Ik heb als raadslid en later als wethouder in Helmond meegemaakt dat goede ideeën van het Rijk verzandden in enorm lastige besluitvormingstrajecten. Ik heb geprobeerd die slag nu heel kort te maken. Ik weet ook wel dat je een land zo niet kunt besturen. Departementen kunnen dan beter hun begrotingen stopzetten, waarna het parlement iedere maand een mini-begroting fabriceert. Maar in het licht van de crisis was het essentieel om de lokale overheden zo snel mogelijk te hulp te schieten.