Illustratie

Sinds vorig jaar moeten de gemeenten daarom in hun begroting en jaarrekening kengetallen opnemen over hun bezittingen, hun schulden, hun belastingen en hun grond-exploitaties. Dat geeft een goede illustratie van de financiële positie van de gemeente. En de minister publiceert vervolgens twee keer per jaar die kengetallen van alle gemeenten. Dat heeft twee voordelen.

Ten eerste kunnen alle gemeenten hun financiële positie vergelijken met die van andere gemeenten. En ten tweede geven de publicaties van Plasterk ook een goede illustratie van de financiële positie van het totaal van alle gemeenten samen. Toch?

Toch niet. De gemeenten houden zich netjes aan de nieuwe verplichting, maar minister Plasterk publiceert die kengetallen niet. Om exact te zijn: de laatste kengetallen die hij publiceerde gaan over 2014. Zwaar verouderd, dus volkomen nutteloos. En de VNG? Die heeft toch een eigen site, www.waarstaatjegemeente. nl, die zulke kengetallen wel publiceert? Nee, de VNG volgt braaf het ministerie, en loopt dus ook drie jaar achter. Onderzoekers van een universiteit, vragen die de kengetallen? Nee, ook die hebben geen interesse. Journalisten? Ook niet.

De nieuwe verplichting levert dus geen informatie op maar frustratie. De gemeenten moeten wel extra werk doen en verplichte kengetallen berekenen, maar de beloning in de vorm van extra informatie krijgen ze niet. De gemeenten doen wel hun extra werk, de minister en de VNG laten het afweten.

Ach, eigenlijk doen die kengetallen er helemaal niet toe. Want de gemeenten laten zich er toch niet door leiden. Vier, vijf kengetallen kunnen de financiële positie van gemeenten nooit goed illustreren. Maar van het falen van minister Plasterk, van de volgzame houding van de VNG, en van de desinteresse van het publiek in de gemeentefinanciën geven de kengetallen wel een perfecte illustratie.