Actie! Actie!

“Gemeenten krijgen meer mogelijkheden om met maatwerk individuele financiële noodsituaties aan te pakken.” Dat was het argument 31 jaar geleden, in augustus 1991, om de gemeenten volledig verantwoordelijk te maken voor de bijzondere bijstand. Aanleiding voor die decentralisatie was de ‘Nota inkomensbeleid’. Daaruit bleek dat financiële noodsituaties niet alleen voorkomen bij mensen met een minimuminkomen. Anders dan bij de meeste andere decentralisaties ging deze niet vergezeld van een korting maar van extra geld.

Heel bijzonder! Vóór de decentralisatie werd er 200 miljoen gulden per jaar uitgegeven aan bijzondere bijstand, het kabinet gaf de gemeenten 100 miljoen gulden per jaar extra voor uitbreiding. Tegelijk lanceerde het kabinet overigens een campagne voor meer aanvragen van bijzondere bijstand. De noodzaak om met maatwerk individuele financiële noodsituaties aan te pakken, is nu groter dan in de jaren negentig. Sterker nog, die noodzaak is groter dan ooit. Financiële noodsituaties komen ook nu niet alleen voor bij mensen met een minimuminkomen, maar bij miljoenen mensen meer. Maar het blijft stil bij de gemeenten. En dat verbaast me. Dat verbaast me zéér. Sterker nog, dat irriteert me behoorlijk.

Alle aandacht gaat nu naar de energietoelagen. Mensen met een inkomen tot 120 procent van het sociaal minimum, krijgen van de gemeenten 1.300 euro compensatie voor de energiekosten. Voor de mensen die deze toelage krijgen, helpt het echt – al is het misschien niet voldoende. Net als 31 jaar geleden lanceert het kabinet een campagne voor meer aanvragen, nu van de energietoelagen. Maar voor miljoenen mensen met grote financiële problemen is nu geen aandacht. Ze verdienen weinig, maar te veel voor de toelage.

Bijvoorbeeld alle alleenstaanden met het minimumloon– dat is voor hen meer dan 120 procent van het sociaal minimum. De enorme aandacht voor de energietoelagen gaat ten koste van waar het echt om gaat: aandacht voor mensen met problemen. Ik verwacht van alle gemeenten actie. Niet wachten op het rijk. Méér bijzondere bijstand geven. Oplossingen. Maatwerk. Aandacht voor alle mensen met problemen.

Campagnes opzetten voor meer aanvragen. Extra loketten openen. Individuele financiële noodsituaties aanpakken – ook nu dat om veel meer mensen gaat. Ja, dat kost veel geld. Maar er is geen betere bestemming voor de gemeentebudgetten dan je eigen inwoners ermee helpen!