Schoof moet uitkijken voor zesjarige May

Ik was dit weekend op een kinderfeestje. Zoals jullie van mij verwachten maak ik van elke gelegenheid gebruik om mijn ‘gender-agenda’ nog eens te etaleren. Ik had het perfecte cadeau voor de jarige: recent kwam namelijk het kinderboek ‘May for president’ uit.

Het verhaal gaat zo: de leraar van zesjarige May vraagt alle leerlingen in de klas om een presentatie te geven over wat ze later willen worden. De een wil leraar worden, de ander winkelbediende. May vertelt over haar droom: president worden. Daarop krijgt May een onvoldoende van de leraar. Dat was niet de opdracht - meisjes kunnen immers helemaal geen president worden. ‘Ken de geschiedenis en je kent de toekomst’, is zijn respons. Nu heeft de leraar een punt wat betreft de geschiedenis, maar, laten we hopen, niet wat betreft de toekomst.

May neemt geen genoegen met het antwoord en de onvoldoende. Ze gaat op zoek naar bewijs voor het tegendeel: dat meisjes wél president kunnen worden. Het blijft een kinderboek, dus er is een belangrijke rol weggelegd voor May’s hond Donut, en overigens ook voor – spoiler alert - de hond van de president. May weet uiteindelijk een persoonlijke ontmoeting met de president te organiseren en vraagt hem daar op de man af of meisjes ook president kunnen worden. En ja hoor, zijn antwoord is dat dat inderdaad kan.

Ik had op het kinderfeestje de lachers op m’n hand toen ik het boek trots overhandigde. Voor nu is het misschien een onschuldig (voorlees)boek, maar het plant hopelijk een zaadje met het besef dat May president kan worden, en dat meisjes óók alles kunnen worden wat ze willen. En ja, wat de lachers niet doorhebben: deze strijd speelt zich wel degelijk zo jong af. 

Ik denk bijvoorbeeld aan onderzoek dat laat zien dat op zesjarige (!) leeftijd het overgrote deel van de kinderen een man tekent als ze wordt gevraagd een politiek leider te tekenen. En hoe ouder meisjes worden, hoe groter de kans dat ze een man tekenen. Op zesjarige leeftijd voelen kinderen dus al feilloos aan wat de samenleving geschikte rollen vindt voor jongens en meisjes. Zo zien ze dat leiderschap van nature meer bij jongens lijkt te passen, en leren ze dat politiek om conflict en concurrentie draait, wat ook als mannelijk wordt gezien. Helemaal niet gek dus om een klein kind dit boek cadeau te doen.

‘May for president’ is een geslaagd kinderboek dat aanzet om te durven dromen. Dat op geestige wijze toch een belangrijk punt weet te maken. Mijn cynische 33-jarige brein slaat het boek met een zucht dicht en is toch niet helemaal tevreden. Want of meisjes president kunnen worden is niet de juiste vraag. Alles kan – met dank aan artikel 1 van de Grondwet. Toch is het nog nooit gebeurd; niet in Amerika, niet in Nederland. De vraag is veeleer: als het kan, waarom gebeurt het dan niet? Toegegeven, de bijbehorende systeemkritiek zou wel een erg saai kinderboek worden. Misschien is er nog een rol weggelegd voor hond Donut. Feit is dat als vandaag de dag meisjes durven te dromen van het minister-presidentschap Schoof in de toekomst nog moet uitkijken.