Vakbond voor ouderen
Een meerderheid van ambtenaren onder de 45 jaar heeft geen feeling met vakbonden. Veel ambtenaren die niet lid zijn van een professionele vakbond denken dat er geen ruimte is voor hun belangen in het huidige systeem. Dat blijkt uit onderzoek onder 8.500 rijksambtenaren.
Een meerderheid van ambtenaren onder de 45 jaar heeft geen feeling met vakbonden. Ze willen zich het liefste laten vertegenwoordigen door een panel van willekeurig geselecteerde collega’s of gewoon door zichzelf. Veel ambtenaren die niet lid zijn van een professionele vakbond denken dat er geen ruimte is voor hun belangen in het huidige systeem.
Keuzevrijheid
Dat blijkt uit onderzoek onder 8.500 rijksambtenaren door de ambtenaren zelf. In het rapport 'De ambtenaar bestaat niet, pleidooi voor nieuwsgierigheid,' wordt duidelijk dat rijksambtenaren arbeidsvoorwaarden willen die aansluiten bij hun levensfase en persoonlijke situatie: zij vragen om maatwerk en individuele keuzevrijheid. Er is duidelijk behoefte aan nieuwe inspraakvormen voor een meer representatief geluid in het arbeidsvoorwaardenoverleg.
Professionele bond
Een meerderheid van de geraadpleegde ambtenaren van 45 jaar en ouder laat zich het liefst vertegenwoordigen door een professionele vakbond of gekozen ondernemingsraad. Deze groep is ook het meeste lid van een bond. Uit cijfers van het ministerie van Binnenlandse Zaken blijkt dat 63 procent van de ambtenaren van 45 jaar en ouder lid is van een vakbond. In de leeftijd van 35 tot 44 jaar is dat 23 procent en daaronder is slechts 14 procent vakbondslid.
Stemmen
Uiteindelijk vindt 75 procent van de onderzochte rijksambtenaren dat iedere ambtenaar moet kunnen stemmen over de eigen arbeidsvoorwaarden. 85 procent van de niet-vakbondsleden wil dat, een meerderheid van de leden zou daar niet op voorhand tegen zijn.
Reacties: 8
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Prima hoor, maar dan maken we wel meteen een einde aan de machtspositie van vakbonden die op dit moment slechts een minderheid van de ambtenaren vertegenwoordigt, maar de grote groep wel mag binden, terwijl die grote groep daarop geen enkele invloed heeft. Laten we dan maar meteen zoeken naar een meer democatisch systeem van vertegenwoordiging bij onderhandelingen. Overigens sta ik nu niet bepaald te juichen als ik zie wat de 'professionele vakbond' in de afgelopen jaren voor elkaar gekregen heeft. Sigaren uit eigen doos, compensaties die uiteindelijk nog onder het werkelijke inflatieniveau uitkomen. Loze toezeggingen rond werkgelegenheid. Ja, daar moeten we professionele onderhandelaars voor hebben.....
kortom vakbondslidmaatschap wat is er de toegevoegde waarde nog van ?
Het komt er dus op neer dat er verplichte winkelnering is. Je bent, wil je (ook maar de schijn van) enige invloed hebben, verplicht om lid te worden van een vakbond, simpelweg omdat men geen alternatieve, meer democratische wijze van vertegenwoordiging wenst te onderzoeken. Men legt, waarschijnlijk doelbewust, een enorme macht neer bij de vakbonden en natuurlijk houden de bonden aan die macht vast. Als de macht van het getal belangrijk zou zijn, zouden de ' niet-georganiseerde' ambtenaren, in mijn optiek dus de meest zware stem moeten hebben (immers de meerderheid is geen lid van een vakbond). Echter, die groep wordt niet gehoord, heeft geen invloed. Een minderheid beslist voor de meerderheid. Natuurlijk is het mijn vrije keuze om al dan niet lid te worden van een vakbond, maar met wat goede wil zou er ook wel een meer democratischer systeem kunnen worden bedacht. Projecteer het 'vakbondsvertegenwoordigsstelsel' eens voor de aardigheid op de politiek. Hoe zou u het vinden als je, om te mogen stemmen, eerst lid zou moeten worden van een politieke partij? Wat we hier zien is een vorm van vertegenwoordiging die weinig democratisch is en die, met de terugloop van het aantal vakbondsleden, eigenlijk steeds vreemder wordt. En, zoals Loekoek terecht aanhaalt, het gebeurt bij herhaling dat de vakbonden hun leden in de kou laten staan als het er echt op aan komt. Ik heb helaas moeten meemaken dat een collega, die dertig jaar lang lid was van de FNV, in een ontslagprocedure, door FNV werd 'bijgestaan' met een juridisch broddelwerk, dat een eerstejaars student rechten, nog beter had kunnen kunnen doen. Als het gaat om grote massa's, dan is de bond nog wel in beweging te krijgen (om zich in de kijker te spelen?). Het individu, hoe trouw lid ook, kan simpelweg barsten. Moet je voor dat soort 'bijstand' lid worden van een bond? Of voor het 'geweldige' onderhandelingsresultaat? U kunt het naïef noemen, maar ik geloof dat de bonden hun langste tijd gehad hebben, al zullen ze tot het uiterste vastklampen aan hun verkregen machtspositie. Van enige zelfreflectie is binnen de bonden geen sprake. Men ziet al jaren de ledenaantallen kelderen, maar kennelijk weigert men kritisch naar het eigen functioneren te kijken, de eigen werkwijze eens te onderzoeken. Het is werkelijk te gemakkelijk om te roepen dat al die niet-georganiseerden zich enkel contributie willen besparen. Willen de bonden op den duur nog bestaansrecht hebben of überhaupt een toekomst, dan zullen zij meer moeten bieden dan zij nu doen. Ik vrees echter dat een kritisch zelfonderzoek er niet komt. Liever klampt men vast aan datgene wat men nu aan machtsmiddelen toebedeeld heeft gekregen terwijl het ledenaantal jaar op jaar daalt. Dan zal de wal op den duur het schip vanzelf keren.