Oeuvre-winnaar Arno Brok: ‘Ik ben er toch te jong voor?'

‘Ik ben er toch te jong voor?’, zegt commissaris van de koning in Friesland Arno Brok over de oeuvreprijs ‘Tien jaar beste bestuurder’ die hij net heeft gekregen in Helmond. Eigenlijk komt die prijs erop neer dat Brok de afgelopen tien jaar ‘s lands beste bestuurder is geweest. Brok gegeneerd: ‘Ik ben 50. Eigenlijk behoor je zo’n prijs niet op mijn leeftijd te ontvangen.’

Volgens Brok kun je die beter geven aan iemand die met pensioen gaat en wat heeft neergezet. 'Ik moet mij nog 20 jaar bewijzen en ik vertel u hierbij vast: in die twintig jaar ga ik nog heel veel fouten maken.'

Glimlach

Toch hoeft Ester Weststeijn, voormalig adviseur bij het bestuurscentrum van Dordrecht en toekomstig burgemeester van het Gelderse Rozendaal, niet lang na te denken over haar bestuurlijke voorbeeld. ‘Dat is Arno Brok. Hij kan met een kwinkslag of zelfs alleen met een glimlach de angel uit een verhit raadsdebat halen. Hij is een voorbeeld hoe je een raadsvergadering schijnbaar moeiteloos in goede banen leidt.’ De oud-burgemeester van Dordrecht reageert voor de tweede keer gegeneerd: ‘De gemeenteraad in Dordrecht was niet zo gepolariseerd hoor, wel af en toe uitgesproken. Dan is het zaak dat je een beetje probeert om een goede sfeer te houden. Het is voor iedere voorzitter dé uitdaging om met een soort grap of een relativering de tegenstellingen te overbruggen.’

Oude stempel

Brok is volgens het Utrechtse adviesbureau Necker van Naem inderdaad een ideale voorzitter omdat hij ‘daadkrachtig, betrokken en communicatief’ is. Maar dat laatste dan toch wel op zijn eigen ‘klassieke’ manier. Arno Brok is een man van de oude stempel. Hij tutoyeert niet. Niet in het gemeentehuis, niet in het provinciehuis en niet op werkbezoek in de provincie. Brok: ‘Ik ben wel een beetje van de functionele distantie, dat klopt. Het ambt vraagt daarom. Men hoeft niet zozeer respect te tonen voor mij als mens, maar ik hecht wel aan respect voor het ambt dat ik probeert in te kleuren. Dan vind ik het plezieriger als er in beginsel wat distantie is en er gewoon niet wordt getutoyeerd. Maar als mensen liever jij zeggen, dan zijn ze van harte welkom, als ik maar geen jij hoef terug te zeggen.’

Lees het volledige artikel in Binnenlands Bestuur nr. 2 van volgende week. (inlog)