Omzien naar elkaar

Onlangs bracht ik een werkbezoek in het land aan een lokale overheid. Tijdens de gesprekken viel het me op hoe vaak er werd gesproken over het belang van naar elkaar omzien. In een tijd waarin we vaak worden opgeslokt door grote thema's als digitalisering, duurzaamheid en economische uitdagingen, was het verfrissend te horen dat simpelweg omkijken naar je medemens daar zo’n belangrijke prioriteit was. Het was geen loze term, maar een principe dat werd doorleefd en concreet werd gemaakt.

Die gedachte bleef bij me hangen en onderweg naar huis begon ik te reflecteren op mijn eigen leven. Wanneer heb ik voor het laatst écht omgezien naar de mensen om me heen? Wanneer heb ik voor het laatst bij mijn buurvrouw aangebeld om te vragen hoe het met haar gaat? Kleine momenten van contact die ons als mensen verbinden lijken soms zo vanzelfsprekend, maar in de hectiek van het dagelijks leven vergeten we vaak hoe belangrijk ze zijn.

Die reflectie bracht me terug naar mijn jeugd. Toen mijn ouders jaren geleden naar een klein dorp verhuisden, kregen ze een buurvrouw die hen meteen omarmde. Ze kwam regelmatig langs voor een kopje thee en bracht altijd iets lekkers mee. Ik herinner me nog goed hoe ze recepten uitwisselden. Het beroemde appeltaartrecept van mijn moeder? Dat kwam oorspronkelijk van onze buurvrouw. Ze was geen familie, maar het voelde wel zo. We deelden niet alleen een straat, maar ook momenten van zorg, aandacht en warmte. Kleine gebaren die een blijvende indruk hebben achtergelaten..

Hoe mooi zou het zijn als we die kleine daden van zorgzaamheid vaker in ons leven zouden verweven? Als we niet alleen buren of collega's zouden zijn, maar elkaar echt zouden zien en horen. Soms kan een simpele glimlach of een paar minuten van je tijd net dat verschil maken voor iemand anders. Het hoeft niet groots of ingewikkeld te zijn – het begint met aandacht (en een paar minuten tijd vrij maken).

Maar in een tijd waarin digitalisering steeds dominanter wordt en individualisering toeneemt, lijken deze momenten van menselijk contact steeds schaarser te worden… We communiceren sneller dan ooit via schermen en het persoonlijke raakt verloren. Terwijl we geconfronteerd worden met grote maatschappelijke uitdagingen, van klimaatverandering tot sociale ongelijkheid, mogen we niet vergeten dat de kracht van samenleven schuilt in hoe we met elkaar omgaan.

Naar elkaar omzien betekent niet alleen dat we fysiek aanwezig zijn, maar ook dat we emotioneel en mentaal beschikbaar zijn voor de mensen om ons heen. Dat we elkaar blijven zien. Of het nu een buur, collega of onbekende is: door naar elkaar om te kijken, bouwen we aan een veerkrachtiger  samenleving. Laten we elkaar, juist nu, niet uit het oog verliezen.