Wat moet anders in 2013?

Time for a change dus. Onderstreept dus dat er meer dan ooit behoefte is aan optimisme. Aan ‘n wenkend perspectief. Een concretisering van het beeld waar we heengaan: de inkleuring van de stip op de horizon. Waar de tent dan over zo’n jaar of vier staat. En wat dan natuurlijk ook inspireert. Bezieling geeft. Waar mensen energie van krijgen. Hun schouders er onder willen zetten. Omdat ze dat zélf willen. Heel terecht dus dat Ben Tiggelaar in zijn recente column in het NRC Martin Luther King aanhaalt. Want kreeg hij niet al die mensen in beweging met de legendarische woorden ‘I have a dream’? En dat was niet ‘I have a plan’.

Natuurlijk is het uitstippelen van zo’n visie ingewikkeld. Want niemand kan in een glazen bol kijken. Maar toch is dat écht stap één. Want als je in de traditionele trits ‘richten-inrichten-verrichten’ de eerste stap overslaat, dan verval je automatisch in de waan van de dag. Die overigens nooit stopt! Want dan ben je als management heel zoet bezig met dingen goed doen. Maar interessant is of je ook de goede dingen doet? Want we veroordelen elkaar meer dan ooit tot dat verstikkende micromanagement. Wat energie vreet. En waar niemand blij van wordt. En juist dát moet anders in 2013. Waarom? Een goede visie geeft niet alleen richting (waarmee automatisch een scala van gedetailleerde beslissingen vervalt), het creëert door coördinatie van acties van veel verschillende mensen een soort van beweging. Waarmee de participatiegraad van veranderingen automatisch stijgt van die paar verdwaalde early adopters naar een grote groepen enthousiaste collega’s! Voorkomt dus dat afwachtende kat-uit-de-boom tribunegedrag in de hoop dat deze veranderwind ook wel weer zal overwaaien.

Nieuw? Helemaal niet. Gewoon oude wijn in nieuwe zakken. Maar wel wijn die dit jaar absoluut gesoupeerd moet worden! Want dit alles past als geen ander in de huidige trend om krachtig te sturen op eigen verantwoordelijkheid. Mensen die goed zijn opgeleid willen namelijk niet betutteld worden. De willen meer ruimte en vrijheid. Uiteraard binnen heldere kaders. Maar geen rood potlood dat hen op een schoolmeesterachtige wijze komt corrigeren. Of controleren. Maar wel bazen die in staat zijn om hén laten schitteren. Die het beste uit hun mensen weten te halen. Die ervoor zorgen dat talent zich verder ontwikkelt. En die door de wol geverfd zijn als het gaat om het in de praktijk brengen van het verschil tussen motiveren en inspireren.

Even weer terug naar dat meer met minder. Als we ons nou realiseren dat we nog niet eens de helft van al dat kostbare talent dat dagelijks bij ons door de gangen loopt gebruiken. En als we ons realiseren dat verbetering van het werkplezier met 10% een verhoging van de prestaties met maar liefst meer dan 40% betekent. In de sfeer van Aristoteles: ‘Pleasure in the job puts perfection in the work.’ En als we dan weer even terug gaan naar onze eigen jaarrekening en ons beseffen dat de P-gerelateerde kosten in onze firma veelal de 70% overstijgen, dan heb je direct je eigen veranderagenda voor 2013 al gemaakt. En avant dus!