Verrijkt doorwerken
Natuurlijk zitten er haken en ogen aan De Nieuwe Demotie. Dat de hypotheek betaald moet blijven worden, spreekt voor zich. Maar met goede wetgeving, terugkeergarantie en maatwerk komen we een heel eind. Haal demotie allereerst uit de hoek van bezuinigingsmaatregelen, bestraffing en disfunctioneren. Dan nemen we een voorbeeld aan onze zuiderburen. Die houden niet van demotie. Die doen namelijk liever aan ‘verrijkt doorwerken’.
Demotie staat voor degradatie, mislukking, vergane glorie. Opper je dit als de oplossing voor het ‘ouderenprobleem’ bij de overheid, dan zeg je dat leeftijd en functioneren met elkaar te maken hebben. Dat is stigmatiserend en vooral onterecht.
Want waar de jongere ambtenaar zijn steentje bijdraagt met snelheid, flexibiliteit en tomeloze energie is daar de stabiele, ervaren veteraan met een schat aan kennis. Maar ook het negatieve beeld van demotie is ongegrond. Prik je namelijk even door het beroerde imago heen, dan blijkt dat demotie voor veel oudere ambtenaren een uitkomst zou kunnen zijn. Een stapje terugdoen geeft ruimte, langzaam afbouwen kan een logische voltooiing van een carrière zijn. En ja, daar past uiteindelijk ook een ander salarisplaatje bij.
Toevallig schikt dat de werkgever ook uitstekend. Want in de tijd dat de overheid moet inkrimpen, ambtenaren steeds ouder worden en tegelijkertijd langer moeten doorwerken, dient er wel iets te gebeuren. Minister Blok (Rijksdienst) zoekt reeds naar een alternatief voor de peperdure PAS-regeling, beter bekend als de ‘ouwelullendagen’. Demotie heeft de potentie om verschillende partijen gelukkig te maken, mits het aantrekkelijker wordt gepresenteerd. Het zou een voorrecht moeten zijn, een luxe en bewuste keuze op vrijwillige basis. Maar vooral: niet uitsluitend voorbehouden aan de vijftigers en zestigers.
Geef deze optie ook aan de jonge ouder die wil blijven werken maar liever een paar jaartjes in de luwte vertoeft. Of de dertiger die eindelijk aan die deeltijdstudie wil beginnen. De langdurige mantelzorger en ook de overheidsmanager die gevraagd is voor een interessante, onbezoldigde bestuursfunctie. Kortom, geef demotie de uitstraling van de welbekende sabbatical. Een vergelijkbare (onbetaalde) arbeidsvoorwaarde, die wél over een zeker glamourgehalte beschikt.
Natuurlijk zitten er haken en ogen aan De Nieuwe Demotie. Dat de hypotheek betaald moet blijven worden, spreekt voor zich. Maar met goede wetgeving, terugkeergarantie en maatwerk komen we een heel eind. Haal demotie allereerst uit de hoek van bezuinigingsmaatregelen, bestraffing en disfunctioneren. Dan nemen we een voorbeeld aan onze zuiderburen. Die houden niet van demotie. Die doen namelijk liever aan ‘verrijkt doorwerken’.
Reacties: 4
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
De z.g. leeftijdsdagen zijn extra verlof dagen, welke een ambtenaar krijgt bij het stijgen van zijn leeftijd. Oorspronkelijk om de oudere ambtenaar gezond de "eindstreep" te laten halen, maar dat is dat momenteel niet zo belangrijk meer.
De PAS-regeling is een soortgelijke regeling. Je gaat ongeveer 15% minder uren werken en levert, afhankelijk van je leeftijd 2 tot 5% van je salaris in. Echter, je levert ook je leeftijdsdagen (denigrerend "ouwelullendagen") in, alsmede een evenredig deel van je reguliere basis verlof. Toch wel even een verschil. Dat is wel even iets anders dan de “gratis Partiële Arbeidsparticipatie Senioren-regeling………….”
Dhr. Veld (Directeur Generaal van de Belastingdienst) heeft zich inderdaad bekreunt over het aantal medewerkers die gebruik maken van de PAS-regeling.
Echter, een aantal zaken heeft hij daarbij over het hoofd gezien.
1. Hij klaagde dat hij geen geld had om de verminderde arbeidsinzet door de PAS-regeling te compenseren. Dat is slechts ten dele waar: zoals hiervoor vermeld leveren de ambtenaren die gebruik maken van de PAS-regeling salaris en verlof in. Dat Dhr. Veld dit geld niet gebruikt om de verminderde inzetbaarheid te compenseren is een keuze.
2. Dhr. Veld zou zich eens af moeten vragen, waarom de Belastingdienst zo demografisch scheef gegroeid is. Het is een politieke keuze om tussen 1981 en 1995 praktisch geen nieuwe instroom binnen de Belastingdienst te laten plaats vinden, terwijl de instroom van nieuw personeel ook daarna slechts mondjesmaat was. Ook de teruggang van de 40-urige werkweek naar 38 uur en later naar 36 uur werd enkel daar gecompenseerd, waar het onontkoombaar was. Voor de ambtenaren welke van de PAS-regeling gebruik maken is het al niet veel anders: ik ondervind aan de lijve, dat gebruikmaking van de PAS-regeling geen vermindering van mijn takenpakket tot gevolg heeft gehad.
Dat ook Dhr. Blok aangeeft, dat er te veel oudere ambtenaren zijn: de politiek heeft dit over zichzelf afgeroepen. Echter om zittende oudere ambtenaren op te laten draaien voor (achteraf bezien) politiek onhandige keuzes is wrang en verklaart volledig het wantrouwen van de senior ambtenaar.