Amsterdam: meer diversiteit in ambtelijke top
Het college van Amsterdam wil dat 30 procent van de ambtelijke topfuncties worden bezet door mensen met een niet-westerse migratieachtergrond. Dat staat in de bestuursopdracht Inclusie en Diversiteit 2020-2023, die het college vandaag presenteert. Het huidige personeelsbestand is geen afspiegeling van de Amsterdamse beroepsbevolking, vooral niet in de hogere functies
Het college van Amsterdam wil dat mensen met een niet-westerse migratieachtergrond 30 procent van de ambtelijke topfuncties gaan bezetten. Dat staat in de bestuursopdracht Inclusie en Diversiteit 2020-2023, die het college vandaag presenteert. Het personeelsbestand van de gemeente is geen afspiegeling van de Amsterdamse beroepsbevolking, vooral niet in de hogere management- en directiefuncties
Geen afspiegeling stad
In aanloop naar de bestuursopdracht hield de gemeente de eigen organisatie tegen het licht. Daaruit bleek dat de gemeentelijke organisatie geen afspiegeling is van de beroepsbevolking van de stad. Er werken weliswaar meer vrouwen en mensen een (niet) zichtbare handicap en/of chronische ziekte, maar het aandeel medewerkers met een niet-westerse migratieachtergrond in managementfuncties blijft achter, net als het aandeel medewerkers onder de 35 jaar.
Pestgedrag
Verder blijkt uit onderzoek van de Nederlandse Inclusiviteits Monitor (NIM) dat LHBTIQ+ medewerkers, mantelzorgers, medewerkers met een (niet) zichtbare handicap en/of chronische ziekte, medewerkers met een migratie-achtergrond en jongeren zich regelmatig ondergewaardeerd voelen. Een deel ervaart pestgedrag vanwege hun seksuele geaardheid of (niet) zichtbare handicap en/of chronische ziekte. Het college vindt de resultaten zorgelijk en gaat met het nieuwe programma Inclusie en Diversiteit over tot actie.
Bittere noodzaak
Wethouder Touria Meliani van Personeel en Organisatie stelt dat de diversiteit van de stad Amsterdam niet terug te zien is binnen de gemeente, terwijl dit wel ‘bittere noodzaak’ is. Hoe meer verscheidenheid in de organisatie, hoe beter het contact met de bewoners van de stad en hoe scherper het oog voor wat er nodig is, vindt ze. ‘Alleen met een inclusieve cultuur kan de gemeente Amsterdam haar werk goed uitvoeren e´n een betere werkgever worden. We geven onszelf vandaag de opdracht om op korte termijn concrete stappen te zetten om dat doel te bereiken. Als wethouder ga ik daar vol op inzetten.’
Inclusievere werkcultuur, diverser personeelsbestand
De bestuursopdracht bestaat uit twee pijlers: het vergroten van de inclusieve werkcultuur en het vergroten van de diversiteit van het personeelsbestand. De inclusieve werkcultuur moet eraan bijdragen dat medewerkers meer gelijke kansen krijgen voor ontplooiing, ontwikkeling en doorstroming. Het college wil een intern antidiscriminatiebeleid instellen en het melden van pesten, discriminatie en uitsluiting stimuleren. Ook komt er een toegankelijkheidsagenda, specifiek gericht op de fysieke toegankelijkheid en werkomstandigheden voor medewerkers met een (niet) zichtbare handicap en/of chronische ziekte.
Voorkeursbeleid
Het vergroten van de diversiteit van het personeelsbestand krijgt onder andere vorm door een inclusief werving- en selectieproces met als concreet instrument een voorkeursbeleid voor hogere management- en directiefuncties voor medewerkers met een niet-westerse migratieachtergrond. Dit moet ertoe leiden dat die lagen van de organisatie straks voor 30 procent gaat bestaan uit mensen met een niet-westerse migratieachtergrond. Tweejaarlijks zal de gemeente onderzoek doen naar de beleving op de werkvloer. Ook wordt de ontwikkeling van de personele samenstelling nauwlettend gevolgd. De gemeenteraad wordt twee keer per jaar geïnformeerd over de voortgang.
Reacties: 5
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
In Amsterdam heb je 3 actieve, grote- en vroegste minderheidsgroepen, na WOII hier gevestigd, met organisaties achter hen en die dus een succesvolle lobby hebben. Hoeveel burgers met roots in voormalig Nederlands Indië, ook een van de vroegste 4 minderheidsgroepen, wonen in Amsterdam? Of Chinese Nederlanders?
Er zijn heel veel culturen en etniciteiten, van niet-westerse oorsprong in een grootstad. De oudste hebben nu een hele grote voorsprong en is er een reëel risico van een vorm van etnisch profileren, binnen minderheden, t.g.v. de oudste- en goed georganiseerde groepen.
We zien die voorkeurs dynamiek al bij de “publieke” omroep en nagenoeg helemaal in de reclame industrie.
Dan komt hoogst uitzonderlijk een Chinees Nederlandse jongeman aan de praattafel van OP I. Die houdt een voor de omroep, beschamende spiegel op, na een vraag vanuit presentatoren en zegt: ik zie niemand in de media die op mij lijkt. 1 van de 2 aanwezige Afro Nederlanders keek toen ongemakkelijk naar beneden.
Zowaar, na dat optreden kwamen in een volgende uitzending een Koreaanse Nederlandse en daarop weer een Chinese Nederlander. Het is een verbetering...maar mijlen nog te gaan, bijvoorbeeld ook eens afwisselen, met o.a. medeburgers, met roots uit voormalig Nederlands Indië. En niet te vergeten autochtone Nederlanders, die zich niet thuis voelen bij het dominante neo marxisme, ter linkerzijde. De "publieke" omroep is zeer onjuist een afspiegeling van Amsterdam. Het ware beter en reëler, die op te heffen en budget verdelen over 4 regio's van samenwerkende provinciale omroepen in het Noorden, Oosten en Zuiden en Westen.