'Alarmerend' lage mobiliteit ambtenaren

Jan P / ambtenaar

Die drang naar "mobiliteit" moet natuurlijk geen doel op zichzelf worden, en daar lijkt het soms wel op. Vergeten dreigt te worden dat er talloze ambtenaren op de goede plek zitten en naar eer en geweten hun werk doen, en willen blijven doen, in weerwil van de zoveelste door externen verzonnen zinloze reorganisatie (want: over drie jaar weer de volgende...). Val deze mensen niet lastig met het nieuwe stokpaardje "mobiliteit". Ik weet overigens, dat de externe contacten het bijzonder vervelend vinden als weer eens een andere ambtenaar hun dossier heeft overgenomen.

En dan nog dit. Wat een walgelijke reactie van Hans Oldenhof (Gemeentesecretaris). Waarom is die man hoofd van zijn ambtenaren? Om ze te demotiveren en te schofferen? Personen als deze zijn de oorzaak van een hoop ellende, zowel voor de organisatie als voor de individuele medewerkers.

tineke / bestuurssecretaresse

30.000 die het niet zien zitten binnen de overheid. Ook ik heb met ambtenaren gewerkt die beslist op hun plek bleven zitten omdat het veel vastigheid geeft. Wat denk je van ambtenaren die via de gemeente een tophypotheek hebben afgesloten, die blijven ook zitten. Maar de gemeente is zelf ook inflexibel, enkele jaren geleden ben ik gevraagd om toch weer te solliciteren voor de gemeente in mijn woonplaats. Wat kreeg ik te horen het afbreukrisico is nogal groot (veel verschillende banen gehad)... dus de gemeentes (natuurlijk niet allemaal) willen graag zelf dat mensen blijven zitten. Maar als je de kop leest dan geeft dit de overheid een negatief beeld. Natuurlijk is de arbeidsmarkt nu zo dat iedereen blijft zitten en geef ze eens ongelijk. En inderdaad gemeenteraden snijden wel heel erg hard in de ambtelijke organisatie terwijl ze tevens verwachten dat het service niveau omhoog gaat. Ik wens de 30.000 ambtenaren succes en ja als het op mijn pad zou komen wil ik graag weer ambtenaar zijn, waarom om de dynamiek. geen dag is hetzelfde. En je werkt voor Nederland/ je stad/ de mede inwoners.

Kees Pegman / adviseur grondbeleid

Ik kijk er helemaal niet van op en begrijp eerlijk gezegd niet dat BZK dit niet al lang weet. Het vak van ambtenaar heeft in de ogen van de media en het eigen topmanagement weinig of geen aanzien. Hoe minder ambtenaren, hoe beter is toch wel vaak het devies. Ambtenaren zijn ook veel minder vakinhoudelijk bezig dan plm. 10 jaar geleden. De ambtenaar van nu moet regisseren, maar krijgt daar geen tools of ambtelijke manoevreerruimte voor. Vooral loyaliteit wordt beloond, minder vaak iemands meerwaarde, want die is maar moeilijk meetbaar in de publieke sector. Managers weten vaak niet over welke kwaliteiten hun mensen beschikken en kunnen dus ook hun talenten niet gemakkelijk aanboren. Tel daar de bijna permanente reorganisatieronden bij de overheid met alle onzekerheden van dien (houd ik nog mijn baan? van welke collega's nemen we nu afscheid?), dan kan het je moeilijk verbazen dat dit niet de gelukkigste en meest mobiele medewerkers zijn die je je kunt voorstellen. Ambtenaren zijn, na enkele jaren in de publieke sector actief te zijn geweest ,nauwelijks interessant voor werkgevers in de private sector, behalve als men de perceptie heeft dat zijn of haar professionele netwerk nieuwe acquisitiemogelijkheden biedt. Dat valt bijna altijd erg tegen. Dan maar blijven zitten waar je zit is dus een heel begrijpelijke keuze. Een krachtig mobiliteitsbeleid, heeft pas kans van slagen als medewerkers worden gewaardeerd in plaats van gezien als potentiële bezuinigingspost.

Nico / zzp

Logisch dat mobiliteit tot nul gedaald is. Bij wisseling van functie naar ander deel overheid wordt tegenwoordig standaard een tijdelijk contract aangeboden en bij ieder bezuiniging gaan externen en tijdelijk contracten er als eerder uit. Dus blijft iedereen zitten..logisch. Als je werkelijk mobiliteit wilt, zul je je als overheid een keer als 1 werkgever moeten gaan gedragen net zoals ieder bedrijf.

ps: Of bestaande praktijk juridisch mag vraag ik mij af. Maar dit is de praktijk.

M. de Vries / Communicatieadviseur

Gewoon uit nieuwsgierigheid: Hoeveel ambtenaren vonden vijf jaar en tien jaar geleden dat zij op de verkeerde plek zaten? En hoe was de mobiliteit toen?

Henk Becks / Hoofd Financieel Beleid

Wees blij, dat er weinig mobiliteit is. Zo krijg je een apparaat met veel parate kennis, dus minder kans op fouten. Probeer het wel leuk te houden door het laten volgen van allerlei cursussen

Anoniem

Als ik binnen de overheid wil solliciteren (naar een van de sporadische functies die extern wordt vrij gegeven) en ik stuit keer op keer op tijdelijke aanstellingen, payrollconstructies etc, dan blijf ik lekker zitten waar ik zit. Ik ga een vast contract niet opgeven voor een tijdelijke of nog erger: een payrollconstructie. Men kan nu op dit moment wel zeggen dat er geen risico is, maar als de politiek morgen de kolder in de kop krijgt en besluit alle tijdelijke/payroll contracten niet te verlengen (en dat gebeurt nog al eens!), dan sta ik lang zo sterk niet als met mijn vaste aanstelling. Ik vind het ook niet gek dat juist jonge mensen veel uitstromen: dat zijn vaak degenen die op dergelijke contracten zijn aangenomen.

Ik denk dat de ontwikkeling naar normalisatie van de ambtenarenstatus hierbij ook niet gaat helpen.

Ik zou zeggen: hier is het echt aan de werkgevers om dit op te lossen. Stop met bezuinigen en zorg voor echte banen.

Overigens wil het feit dat ik uitkijk naar een andere functie niet zeggen dat ik mijn huidige niet gemotiveerd en met enthousiasme vervul!

m.sikkel@caop.nl / organisatie en mz adviseur

Vele malen kom ik tegen dat het van werk naar werk beleid niet effectueert in samenspraak met de or-en. Vele bureaus spelen wel commercieel hierop in maar het effect is nihil. Het enige wat op dit moment onstaat is een heleboel verplichte van werk naar werk kandidaten waarbij het uitganspunt bezuiniging is en niet mobiliteit. Mobiliteit wordt dan niet ingegeven door de mens op de juiste plaats op het juiste moment. Angst regeert i.p.v veilig bewegen. Tel daarbij op het protectionisme van de afzondelijke overheidsdiensten voor de eigen budgetten, de bezuinigingen in het bedrijfsleven en de mobiliteit staat stil. Beter is het om oog te hebben om te investeren in zittend personeel en daadwerkelijk gezamenlijke coördinatie op te starten zodat van werk naar werk en daarmee voldoende zekerheid en veiligheid voor uitwisselbaarheid en doorstroom onstaat. Anders komt de mobiliteit geheel tot stilstand omdat angst regeert.

Anneloor / Beleidsmedewerker

Het aandeel jongeren dat rijksoverheid verlaat is te danken aan de werkgever. Als je de jongeren keer op keer tijdelijke contracten aanbiedt of de contracten niet verlengd, stappen ze op wat begrijpelijk is. Ik denk dat er door dit beleid in de toekomst een probleem ontstaat. Er zijn nu al directies waar de gemiddelde leeftijd 53 is. Voor wat betreft de mobiliteit van de zittende ambtenaren het volgende. Er zijn ambtenaren die graag van functie willen veranderen, maar dat wordt ze niet altijd gegund. Hangt af van de willekeur van het afdelingshoofd. Houd eens een enquete op de werkvloer om erachter te komen hoe er over wordt gedacht.Ga niet alleen af van wat het afdelingshoofd zegt.

K.M. Schaap / afdelingshoofd burger- en bestuurlijke zaken

Hulde voor de reactie van Jannie. De spijker op zijn kop zou ik zeggen. Je kunt vanwege de economische crisis (en je leeftijd) geen kant meer op en je werkgever vindt vervolgens dat mensen te lang in de zelfde organisatie blijven. Ja, als je tot het "old boys" netwerk behoort wordt je altijd wel aan een baantje gematst maar daarbuiten ben je aan de goden overgeleverd.

Marcel / Griffier

Overheden hebben vacaturestops ingesteld en intern worden functies niet meer ingevuld als iemand vertrekt. De verbazing schaar ik onder de noemen 'krokodillentranen'. Men heeft dit zelf over zich afgeroepen.

G van Zanten

Kortom Lucas Lombaers, kijk eens wat meer naar buiten....

bram

Met al die moderne "managers" (jaja, ze hebben een cursus gevolgd) en met directeuren/gemeentesecretarissen met twee petten op is dit een al lang voorziene ontwikkeling voor degenen die het willen zien.

De opdracht luidt veelal om de loonkosten te verminderen. Ze sturen daarbij voor hun eigen gemak vooral op aantallen en dat betekent dat de lage en startfuncties de klos zijn. En daarin moet je toch als jongere vooral zien te beginnen en zicht hebben op verbetering.

En het is me duidelijk dat de meeste raadsleden totaal geen oog hebben voor wat er op de werkvloer gebeurt, als ze al beseffen dat hen gewoon een rad voor ogen wordt gedraaid. Ook OR-en staan machteloos tegenover de oppermachtigheid van managers die mooi weer spelen met hun aangeleerde pseudo-bedrijfmatig denken.

Tegelijkertijd hebben volgens mij teveel jongeren met enige vooropleiding het idee dat ze bij het krijgen van een baan al snel tot betere en topfuncties kunnen doordringen. Dat wordt ze nou eenmaal voorgehouden door de opleidingsinstituten die hen werven om vooral deze of die opleiding te gaan doen.

Maar er gloort hoop: eens zullen al die grijze koppies het veld ruimen om een overheid achter te laten die zonder resterende kennis en ervaring helemaal van de grond moet worden opgebouwd.

Jos Moerkamp / redacteur

@Maarten: Kijk even op de site www.arbeidenoverheid.nl, daar staat het rapport 'Trends en cijfers 2014', met de mobiliteitscijfers waarnaar je nieuwsgierig bent.

Hoeveel mensen vijf of tien jaar geleden vonden dat ze op de verkeerde plek zaten, is niet bekend want dat is nu voor het eerst onderzocht: 17,7% (ruim 50 duizend ambtenaren). Zie verder het uitgebreidere artikel in BB16.

Leon Scheppink / juridisch adviseur

Ik vind de reactie van Henk Becks nogal kort door de bocht. Wanneer iemand geen voldoening meer haalt uit zijn of haar functie en/of wil doorstromen, c.q. groeien, dan kan je cursussen volgen tot je een ons weegt, maar dat brengt weinig voldoening. Je moet de talenten van mensen benutten en stimuleren en niet trachten de status quo te handhaven. Parate kennis is één ding, maar een ontevreden organisatie presteert gewoon minder goed dan een tevreden organisatie.

Mark de Vries / Adviserend Partner

Dat dit nog nieuws is....

Als ik de gesprekken met de vele gemeenten die ik spreek over 1 kam scheer, dan hoor ik overal ingekrompen P&O/HR-teams die veel te weinig tijd hebben om alle dingen die ze zouden willen doen uit te voeren. De operationele zaken en alle afwikkeling van bezuinigingen kosten al zoveel tijd en energie dat vooruitkijken nauwelijks lukt. Zolang hun management niet meer urgentie toont en daarmee ruimte biedt om daarmee aan de slag te gaan gaat het zo blijven als in het artikel beschreven.

Dat een raad daar geen oog heeft voor dit soort zaken ligt voor een deel aan het ambtenarenapparaat zelf. Die zouden daar best een meer politiek onderwerp van mogen maken. Omdat klanttevredenheid wel hun belang is en medewerkertevredenheid, -kwaliteit en -benutting daarmee verbonden is. Ik spreek af en toe griffiers die echter deze onderwerpen weg houden bij de raad: het is een ambtelijk onderwerp en geen politiek onderwerp. Ik ben een andere mening toegedaan.

Conclusie: er dient financiële ruimte gemaakt te worden om mobiliteit te stimuleren. Dat is een investering die enorm veel gaat opleveren: meer rendement (gehaalde doelen) op benutten loonkosten van zowel intern als extern personeel.

Omdat meer mensen 'lekker op hun plek werken' en daardoor met meer motivatie en energie hun talent benutten en ontwikkelen.

Mijn vraag: Gaat mijnheer Lombaers met zijn ministerie actief worden in het meer verleiden van overheden om hier echt mee aan de slag te gaan? Dwingen gaat niet lukken, maar het belang dominanter onderstrepen zal zeker leiden tot meer prioriteit.

henkie / p&o

Accepteren, zou ik zegen. Gemeenten kiezen(vooruitopend op een mogelijke herindeling of juist om zo'n herindeling te ontlopen) voor samenwerking met buurgemeenten. Samenwerking leidt tot krimp (efficiencywinst). Krimp realiseer je het makkelijkst (en goedkoopst) door natuurlijk verloop te stimuleren; met 60-plussers kunnen (nog) redelijke vertrekregelingen worden getroffen.

Gemeenten willen - als zich al vacatures voordoen - verjongen vanwege de leeftijdsopbouw, de lagere loonkosten en de impuls tot vernieuwing die van jongeren uitgaat. Met één jongere tussen meerdere ouderen krijgt vernieuwing geen kans. Gemeenten zetten dus uitsluitend in op jong personeel, zo mogelijk van buiten de overheid.

Mobiliteit tussen overheden? Als oudere ben je in deze tijd kansloos.

Als er al mobiliteit is dan is dat interne mobiliteit waarmee kostbare gedwongen ontslagen voorkomen kunnen worden.

Hans / afdelingsmanager

Mensen kunnen ook zelf veel doen. Ik heb er bewust voor gekozen om nooit langer dan ca. 5 jaar dezelfde baan te hebben. Heb door heel Nederland gewerkt bij kleinere en grotere organisaties. Dat heeft mij heel veel gebracht en mijn nieuwsgierigheid geprikkeld. Daarnaast altijd een bijbaan voor 1 dag p.w. gehad; kan ik ook iedereen aanraden. Het zal nu allemaal wel wat moeilijker zijn, maar als je op zoek gaat en contacten legt, komen er altijd kansen.

Anoniem

@Hans: dat hangt er maar helemaal vanaf in welke regio je werk zoekt en of je aldus bereid bent naar de andere kant van het land te verhuizen. In bijv. Zuid-Holland zijn er veel meer kansen dan in bijv. Drenthe. Ook het vakgebied en je leeftijd maakt nogal uit.

Paul Schaapman / beleidsmedewerker cultureel erfgoed

Van oudsher wordt er alleen op vacatures gereageerd. Als er een plek zou zijn om je interesse in een andere functie kenbaar te maken, is de kans op stroming groter.

Nog beter wordt het als er mogelijkheden worden onderzocht om van baan te wisselen met behoud van zekerheden.

Hans / afdelingsmanager

@Jannie: natuurlijk is dat zo. Ik geef toe dat de booming arbeids- en woningmarkt tussen 1985 en 2008 mij ook flink geholpen heeft. Daarentegen ben ik te veel (oud-) collega's tegen gekomen die er spijt van hebben de stap naar een andere baan niet te hebben gezet, nu vast zitten in hun baan en snakken naar hun pensioen. Mooi motto vind ik in Donna Hightowers liedje This world today is a mess: 'You'd better do it to them, before they do it to you'.

True

@Hans is een fantast, waarschijnlijk langdurig werkloos of nooit een baan gehad.

Weet je wie ook door Donna Hightower werd geïnspireerd?

maarten

krokodillentranen. Hier is politiek op gestuurd en zijn managers op aangenomen/geselecteerd.

30.000 ontevreden werknemers zijn 'collateral damage'

Pas als de trots op de publieke zaak centraal gesteld wordt, en daar op gestuurd wordt, zal het tij keren.

Noor Adviesbureau De Sleutel / Adviseur

Ik herken de lage mobiliteit en soms grote ontevredenheid van mensen en zie 2 aanknopingspunten; 1. meer aandacht voor mobiliteit & ontwikkeling bij de top van de organisaties, betekend ook tijd en geld beschikbaar stellen en concrete resultaten benoemen.

2. individuele begeleiding van 'vastzittende' medewerkers, die begint bij erkenning van de eigen leidinggevende. Doe iets, leg je er niet bij neer . Of nog erger, leidinggevenden die het wel 'best' vinden als het zo blijft. Het is nou eenmaal zo, telt niet.

Werken met plezier, vanuit je talenten levert efficiency en betere resulaten!

ambtenaar uit Stein / ambtenaar

heel herkenbaar. Er is gewoon geen mobiliteit binnen het gemeentehuis en daarbuiten ook niet. Wat wil je dan doen? ZZP'er worden en dan werkeloos thuis zitten? Je zult wel moeten blijven zitten wanneer je een hypotheek hebt. Verhuizen naar de andere kant van het land lijkt mij weinig realistisch wanneer je kinderen naar school gaan en je partner ook qua werk gebonden is aan je huidige woonplaats. Ik volg dus cursus na cursus en opleiding na opleiding in de baas zijn tijd en gedeeltelijk ook op zijn kosten. Ik wacht wel af tot er wat komt en met mij de rest van het gehele gemeentehuis...

Mr R.M. Dalmijn

Goedemiddag collegae,

Uit ervaring weet ik dat jong bloed met een geheel afwijkende achtergrond enorm stimulerend kan zijn.

Mooi weekeinde

Donald Suidman

Gelukkig verschijnt er binnenkort een boek dat veel ambtenaren zal inspireren om te ontdekken wat ze liever willlen doen. De V-factor, van Josien Sneek.

H. de Korte / Kwartiermaker

30.000 ambtenaren ontevreden?! Voor een oplossing is het belangrijk te weten waardoor ze ontevreden zijn. Als het inderdaad het gebrek aan mobiliteit is, waardoor zij geen nieuwe frisse kansen krijgen om vitaal en tevreden te blijven, dan is er sprake van een vicieuze cirkel die doorbroken moet worden. Wie weet komt de ontevredenheid van de medewerkers wel door hun leidinggevende, die eveneens in een vicieuze cirkel zit... Zijn deze wel meegegroeid met de veranderende overheid?... En waarom niet mobiliteit breder bekijken? Een netwerk bouwen met overheid, non profit en profit kan een oplossing zijn. Immers ambtenaren kunnen meer dan ze denken. De tijd van onderschatting moet afgesloten worden, door kennis en kunde van ambtenaren buiten de overheid kenbaar te maken en te promoten.

Wie is het hier mee eens?

Gemeente / ambtenaar

Zelden zoveel slecht uitgevoerde reorganisaties meegemaakt als de laatste vijf jaar.
De politiek maakt echt het ambtenaren stelsel kapot. Het CDA loopt hierin voorop.
Bijltjes dag komt vanzelf een keer langs, dan mogen ze aan de Nederlanders uitleggen waarom de dienstverlening is kapotgemaakt.

Ernst / ambtenaar

Van welkepolitieke stroming dan ook, ambtenaartje dissen levert verkiezingwinst op. Wat is er dan mooier dan zo te reorganiseren dat echt alle vut en pro-activiteit wegstroomt uit het ambtnarencorps. Want dan heb je vanzelf de condities geschapen om nog verder door te gaan. Immers zo'n vutloos zooitje kun je missen. Kies het individuele pad dat je op wilt gaan, ook al betekent dit risico's nemen. Als je er voor kiest te blijven zitten en je stil te houden, geniet ervan dat je die keuze uberhaupt hebt en put daarut de benodigde energie! Er komt vroeg of laat een keerpunt!

Josien Sneek / Ervaren Ambtenaren Training & Coaching / trainber/coach 40+ ambtenaren

Jos Moerkamp: in hoeverre zijn (langdurige) detacheringen betrokken bij de cijfers? In de rapporten lees ik alleen iets over interne mobiliteit bij dezelfde werkgever. Detachering kan ook buiten de eigen organisatie. Nu het aantal vacatures binnen de overheid nog altijd laag is, is het aantal detacheringen misschien een goede indicator voor de (bereidheid tot) mobiliteit. Kun je daar iets over zeggen?

bw / ambtenaar

tja al afgevraagd waarom men zo immobiel is? huizenmarkt is niet echt meewerkend, forenzen is ook niet echt top. Om nog niet te spreken over het achterblijvende salaris (hoe lang staan we ook al weer op nul?) Dat er zoveel niet lekker in hun vel zitten heeft wellicht te maken met de groeiende hoeveelheid managers? Beter een voor 10% werkende collega dan weer zo'n mislukte bedrijfskundige die alles tot tien cijfers achter de komma doorrekent. Hoe kun je zo wegen bouwen en Nederland droog houden?

Hans / Adviseur Publieke sector

Dit artikel is niet verrassend. Ambtenaren worden gekenmerkt door angstgedrag en behoud van zekerheden. Dat zit in het dna. Als zij het al niet van nature hebben, dan wordt het wel aangeleerd door de cultuur van de overheidsorganisatie (indekken, voldoen aan regelgeving en vermijden va aansprakelijkheid). Als je de mobiliteit wilt bevorderen, moet je sleutelen aan de zekerheden. En mensen die ontevreden zijn met en/of in hun werk, maar niet een andere baan zoeken, zijn de doodsteek voor een organisatie.

anne michiels van kessenich / beleidsmedwerker ev

In reactie op H de Korte: voor een deel is het zeker zinvol om een netwerk op te bouwen dat breder is dan alleen de overheid, als je op zoek bent naar een verdere vervolgstap in je carriere. Als je een baan buiten de overheid aambieert tenminste.

Maar ik denk dat een belangrijk aspect buiten beschouwing is gebleven bij deze oplossing: ambtenaar wordt je niet primair omdat je aangetrokken wordt door de riante salarissen en de lease-auto, maar omdat je je in wil zetten voor de publieke zaak; veelal omdat je een ideaal hebt over belangrijke waarden en verworvenheden in de samenleving die de moeite van het beschermen waard zijn, en die niet vanzelf in stand blijven, zoals de zorgvuldige en ter zake kundige afweging van alle betrokken belangen als er een besluit moet worden genomen dat burgers (ook de minder mondige) heel direct raakt. Je bent ambtenaar en daar zou je met trots over willen kunnen vertellen.

De status van ambtenaar is echter bijna tot 0 gereduceerd: je bent in de ogen van de meeste mensen een pietluttige sta-in-de-weg; een dorknoper die veilig weggedoken achter zijn bureau de politieke daadkracht verlamt met tegenwerpingen en ondertussen rustig zijn prepensioen afwacht;

het enige voordeel van ambtenaren lijkt te zijn dat we ze kunnen ontslaan als er weer eens een gat in de begroting gedekt moet worden.

Dat de overheid terugtreedt en taken afstoot is een politieke keuze die democratisch gemaakt is; dat daarbij een kleiner ambtenarencorps nodig is, is een daaruit voortvloeiende noodzakelijke stap. Maar het laten ontstaan van een demotiverende en verlammende cultuur waarbij mensen consequent gewezen worden op hun overbodigheid, en tenslotte uit moedeloosheid of wantrouwen niet meer in beweging durven te komen is geen noodzakelijke consequentie. Ik zou hierover graag het gesprek aangaan met de Heer Lombaers, en met andere mensen die zich aagesproken voelen, want dit is een situatie die echt kan worden verbeterd.

anne michiels van kessenich / beleidsmedwerker ev

In reactie op H de Korte: voor een deel is het zeker zinvol om een netwerk op te bouwen dat breder is dan alleen de overheid, als je op zoek bent naar een verdere vervolgstap in je carriere. Als je een baan buiten de overheid aambieert tenminste.

Maar ik denk dat een belangrijk aspect buiten beschouwing is gebleven bij deze oplossing: ambtenaar wordt je niet primair omdat je aangetrokken wordt door de riante salarissen en de lease-auto, maar omdat je je in wil zetten voor de publieke zaak; veelal omdat je een ideaal hebt over belangrijke waarden en verworvenheden in de samenleving die de moeite van het beschermen waard zijn, en die niet vanzelf in stand blijven, zoals de zorgvuldige en ter zake kundige afweging van alle betrokken belangen als er een besluit moet worden genomen dat burgers (ook de minder mondige) heel direct raakt. Je bent ambtenaar en daar zou je met trots over willen kunnen vertellen.

De status van ambtenaar is echter bijna tot 0 gereduceerd: je bent in de ogen van de meeste mensen een pietluttige sta-in-de-weg; een dorknoper die veilig weggedoken achter zijn bureau de politieke daadkracht verlamt met tegenwerpingen en ondertussen rustig zijn prepensioen afwacht;

het enige voordeel van ambtenaren lijkt te zijn dat we ze kunnen ontslaan als er weer eens een gat in de begroting gedekt moet worden.

Dat de overheid terugtreedt en taken afstoot is een politieke keuze die democratisch gemaakt is; dat daarbij een kleiner ambtenarencorps nodig is, is een daaruit voortvloeiende noodzakelijke stap. Maar het laten ontstaan van een demotiverende en verlammende cultuur waarbij mensen consequent gewezen worden op hun overbodigheid, en tenslotte uit moedeloosheid of wantrouwen niet meer in beweging durven te komen is geen noodzakelijke consequentie. Ik zou hierover graag het gesprek aangaan met de Heer Lombaers, en met andere mensen die zich aagesproken voelen, want dit is een situatie die echt kan worden verbeterd.

mr. Peter Goedkoop / P&O-jurist

Dat de niet-ambtelijke mensen nogal makkelijk aan ambtenaren-bashing doen, is inmiddels genoegzaam bekend, maar ook in deze commentaren is dat soms terug te lezen: "gekenmerkt door angstgedrag en behoud van zekerheden". Geen wonder dat die mobiliteit niet zo hoog is: er zijn nauwelijks vacatures bij overheden wat op zich weer begrijpelijk is omdat de politiek hard snijdt (en heeft gesneden) in het ambtenarenapparaat. Klagen over die geringe mobiliteit is dan ook raar als er weinig mogelijkheden zijn om mobiel te zijn. Met deze redenering worden oorzaak en gevolg omgedraaid.

Petra

Als die 30.000 ambtenaren die niet gelukkig zijn met hun werk gestimuleerd wordt een andere baan te vinden zou er dus een mooie dynamiek kunnen ontstaan binnen het gehele overheid werkveld. Dat lijkt me een investering waard.

Maite Lubbers / Projectmedewerker

Ik ken een aantal ambtenaren die weg willen, maar geen mogelijkheden zien. Na 5 jaar overheid was ik er ook klaar mee. De mogelijkheid om een verlenging van contract te krijgen heb ik afgewezen, reageren op vacatures voor een vaste aanstelling bij de vorige werkgever deed ik ook niet meer (hoewel de kans 99,9% was dat ik werd aangenomen, was immers intern en zat in de pool van 'talenten'). Ik wilde weg! Na 3 maanden op de bank te hebben gezeten, onderwijl solliciterend naar functies buiten de overheid, ben ik toch teruggekeerd (binnen de overheid, andere werkgever). Als je, zoals ik helaas door schade en schande heb ondervonden, geen mensen kop sleutelposities kent buiten de overheid, dan is het knap lastig om ergens aangenomen te worden. Met mijn CV waar 5 jaar overheidservaring op staat ben ik meteen gebrandmerkt. Jammer, maar goed; ik heb wel bewogen van de ene baan naar de andere, zij het wel binnen dezelfde sector.

Deel dit artikel

Jos Moerkamp

Lees meer

Cao gemeenten: ‘Geen nullijn als bij het rijk’

Communicatieteams gemeenten te weinig de deur uit

‘Geef uitvoerende ambtenaar noodrem bij onrechtsstatelijk beleid’

Vakbonden wachten vergeefs op loonvoorstel VNG

Raad Arnhem: Gemeente moet ex-gedetineerden aannemen

Cao gemeenten: ‘Geen nullijn als bij het rijk’

Communicatieteams gemeenten te weinig de deur uit

‘Geef uitvoerende ambtenaar noodrem bij onrechtsstatelijk beleid’

Reacties: 38