'Wethouder is mooi, campingbaas is beter'

Gerard van Dooremolen (58) maakte anderhalf jaar geleden een opmerkelijke carriereswitch. Als wethouder van Zwolle had hij het pluche na elf jaar wel gezien en besloot een 'achterstandscamping' in het Duitse Zwarte Woud over te nemen.

Ik Vertrek
De opstartproblemen van de familie van Dooremolen waren uitgebreid te zien in de uitzending van ‘Ik Vertrek’ in november vorig jaar. De camping had nogal wat achterstallig onderhoud, en met blote handen braken Gerard en zijn vrouw Hillie de boel op de camping af en vervolgens weer op. 'Ik heb in het begin wel eens gezegd, ik ben hier burgemeester van een achterstands-camping,' grinnikt hij. Tussen het slopen van een sanitairgebouw door geeft de voormalig wethouder en thans campingbaas een update.

Minder in de min
‘De steuerberater, zo heet een accountant hier, is tevreden. We draaien steeds minder in de min,' vertelt Gerard van Dooremolen. 'Wat we onderschat hebben is dat de winters hier heel lang duren, zo’n beetje van oktober tot april. In die tijd kun je niet zoveel doen,’ zegt Van Dooremolen.

Politiek
De ervaring in de politiek kwam hem in zijn nieuwe professie goed van pas. 'Invloed uitoefenen op mensen, veranderingen teweeg brengen. We hadden in Zwolle de slogan Samen maken we de stad, ik heb hier ingevoerd: Samen maken we de camping.’ Het bestuurdersbloed kruipt waar het niet gaan kan. Zo voerde hij, voor zover bekend, als eerste campinghouder ooit het ‘bewonersbudget’ in.

'Bewonersbudget'
Van Dooremolen: ‘De dauercampers, vaste kampeerders, hebben allemaal een budget van ons gekregen die ze naar eigen inzicht voor de gemeenschap mochten spenderen. Dat sloeg aan. Zo is er nu een speelplaats voor kinderen gemaakt en iemand anders heeft een tuinderijtje aangelegd waar de planten uit verkocht worden. Ik kan het niet laten, maar het werkt wel. De bewoners zijn blij omdat we zeggen wat we doen en we doen wat we zeggen. We proberen de Nederlandse overlegcultuur te combineren met de Duitse behoefte aan duidelijkheid.' 

Geen ambtenaren
Wat de ex-wethouder het meeste mist aan zijn vroegere baan is het ambtenarenapparaat: ‘Een wethouder moet ideeën hebben, die heb ik nog steeds, ik barst ervan. Maar ik heb nu helaas geen ambtenaren meer om het uit te voeren, wat ik bedenk moet ik ook zelf doen. Ik heb geleerd dat ik geen tien, twintig dingen tegelijk kan doen. Iets anders is de taal. Ik hou van snedige opmerkingen, een grapje hier en daar. In het Duits was dat in het begin heel moeilijk, helemaal omdat hier nogal dialect wordt gesproken. De geest kwam tekort. Inmiddels ben ik de taal wel zo machtig dat een kleine 'witz' hier en daar wel lukt.'

Twee burgemeesters
De camping ligt bijzonder genoeg op de grens van twee gemeenten. Hij heeft dan ook te maken met twee burgemeesters. Voor zijn emigratie maakte hij al afspraken met ze en inmiddels hebben ze gezamenlijk koffie gedronken in de 'Gaststätte' van zijn camping. Maar van Dooremolen weet waar de werkelijke macht ligt. ‘Ik ben bevriend met alle hoofdambtenaren,’ lacht hij, ‘dat is een oude truc. We worden gelukkig erg goed geholpen hier, van alle kanten.'

Nieuwe carrière 
Zouden meer vijfigers uit het openbaar bestuur een nieuwe carrière in het toerisme moeten ambiëren? 'Ik kan het elke bestuurder aanraden', zegt Gerard, 'maar ik zie dat de meeste collega’s op die leeftijd adviseur worden. Dat valt ze dan tegen, want je bent gewend een ambtelijk apparaat achter je te hebben. Ook denken mensen dat je als ex-wethouder wel dingen voor ze kunt regelen. Ik zeg: als je helemaal los wilt komen van de politiek doe dan iets totaal anders.'

Mooiste beroep
Veel ex-collega’s, ambtenaren en andere Zwollenaren weten inmiddels de weg naar Camping Fautsburg te vinden. ‘Maar dat is waarschijnlijk om zeker te weten dat ik hier blijf,’ lacht van Dooremolen. Wat dat betreft kan ik ze gerust stellen. Wethouder is een mooi vak, maar campinghouder is het mooiste beroep van de wereld.'

Bekijk hier de aflevering van de familie van Doorenmolen in 'Ik Vertrek'