Verbieden verboden

Minister Ab Klink was met de wet in de hand tegen elke reclame voor de elektronische sigaret. Minister Hirsch Ballin dacht erover om het gokken via internet justitieel aan te pakken. Ook wilde hij dat je minstens 21 jaar moest zijn om op de wallen achter een raam plaats te nemen. Minister Rouvoet smeekte de omroepverenigingen VPRO en BNN om de film Deep Throat alsjeblieft niet uit te zenden. Minister Ter Horst dacht erover om de politiediender, zodra hij zijn uniform uitgetrokken had en zijn dienst er op zat, het voorrecht te ontnemen om een stickie op te steken. En samen met minister Cramer wilde ze het zover krijgen dat er voortaan in de oudejaarsnacht nog slechts tussen tien uur 's avonds en twee uur 's nachts vuurpijlen de lucht in gaan.

Hoe lang is het geleden dat ik, als vrijheidslievend student en samen met een paar duizend anderen, achter een jongen met een bord aanliep waarop met grote letters stond: 'Verboden te verbieden?' Nu is het 2008 - de tijden zijn veranderd en de moraal heeft zijn comeback gemaakt in Trèveszaal en Catshuis. Van minister Klink mogen we na 1 juli geen rookwaar meer ontbranden in onze stamkroeg, mag de televisie geen alcoholreclame meer uitzenden voordat de avondklok negen uur aanwijst, en dienen de paddowinkels hun deuren te sluiten. Ook is hij streng tegen het happy hour en tegen de zuipkeet, waarin overigens niet zelden diepchristelijke jongeren (Urk!) de zondagsheiliging ladderzat beleven, zodat ze tijdens de middagdienst Gods woord niet dan uiterst wankel tot zich kunnen nemen.

Nu ben ik niet sterk geneigd om het leuk te vinden wanneer mijn minderjarige zoon zich volpropt met geestverruimende paddestoelen of wanneer ik mijn minderjarige dochter in sterk ontklede staat onder een rood lampje aantref. Ook lijkt het mij, uit een oogpunt van volksgezondheid en ziektekostenbeheersing, verstandiger als ze de sigaret in het pakje laten zitten. En ach, een enkele raket in de oudejaarsnacht, toe maar, maar ook van mij hoeft dat hemeltergende geknal van rotjes geen dag of drie de dagelijkse gang naar de bakker te compliceren. Maar verbieden?

Het probleem is geloof ik dat de roodchristelijke dames en heren die het kabinet van J.P. Balkenende bevolken het onderling zelden eens worden over de grote sociale en economische kwesties die om een oplossing vragen, zodat ze zich gezamenlijk en in vereniging op de kleinere moraalkwesties storten waar ze blijkbaar wel gelijkluidend over denken. Wie het niet eens kan worden over zoiets groots als het ontslagrecht zoekt al gauw zijn toevlucht tot de drankwet. Wie het niet voor elkaar krijgt om de prachtwijken van een deugdelijke financiële basis te voorzien grijpt dan maar naar de vuurpijl. En wie er maar niet in slaagt om iets deugdelijks aan het fileprobleem te doen, heeft altijd nog de paddenstoel, de rookwaar en de hoerenloperij tot zijn beschikking om desondanks daadkrachtig over te komen.

Onder Balkenende lijkt Nederland hard op weg om zich te ontdoen van de uitbundige vrijheidslast waarmee jongeren zoals ik het land in de jaren zestig en zeventig hebben opgezadeld. Een voile van deugdzame christelijkheid heeft zich vanuit Den Haag verspreid over duin en polder.

Juist in de week van al die verboden tikte de Europese commissaris van Sociale Zaken Spidla Nederland ernstig op de vingers, omdat we het toestaan dat religieuze instellingen sollicitanten weigeren, louter op grond van hun homoseksuele geaardheid. Als we dat niet vóór 2010 veranderen sleept Spidla ons voor het Europese Hof van Justitie. Misschien moet ik maar weer eens achter een andere jongen met een ander bord aan gaan lopen. 'Verboden te verbieden. Behalve als het om christelijke gefundeerde discriminatie gaat.'