Vaarwel 2008

Maar verder? Zelf voel ik me nogal gezegend met het feit dat ik geen sjoege van geld heb, en dat ik dus nooit op het idee gekomen ben om de paar centen die ik heb via internet naar IJsland over te brengen. Ik hoor geloof ik bij de financiële schapen aan wie de bankencrisis sluimerend voorbijgaat. Ondertussen zie zelfs ik wel dat op den duur geen mens helemaal buiten schot blijft. Nog even en we zitten ook in Nederland weer met een onafzienbaar leger aan mensen zonder werk, waarna alle aansporingen van hogerhand om u en mij te bewegen tot ons zeventigste of langer in touw te blijven vergeten kunnen worden.

Iedereen die er wel verstand van heeft, weet te vertellen dat 2009 het jaar wordt van recessie, en dat dat de schuld is van 2008. Nu valt er weinig plezier te beleven aan het lot van al die mensen die het komende jaar hun baan kwijtraken, natuurlijk niet. Maar als 2009 een einde maakt aan de ongebreidelde winzucht van de speculanten en de bonusopstrijkers en de volksbedriegers die voor de crisis verantwoordelijk zijn, zal u mij niet horen klagen. En ook niet als er iets van een correctie plaats gaat vinden op de onbelemmerde consumptiedwang die ons door de commercie aangepraat wordt. En verder?

Verder was 2008 het jaar van de Olympische spelen in Peking die menige lokale dissident daar in een duister cachot bracht, van de genociden, de moordpartijen en de vluchtelingenstromen in Darfur en in het oosten van de Congo, van de verschrikkingen in het Zimbabwe van Robert Mugabe, van de aanslagen in Mumbai, voorheen Bombay, van de nederlaag van het Nederlands Elftal in de kwartfinale tegen het Rusland van Guus Hiddink en van het christelijk geïnspireerde rookverbod in de bruine cafés. Om kort te gaan: was het niet veel verstandiger geweest om het jaar 2008 maar helemaal over te slaan?

In Nederland hebben we tot vervelens toe mogen vernemen dat wij het hier veel beter doen dan alle anderen in de rest van de wereld. Ik geloof niet dat er in de Tweede Kamer ooit glunderender gezichten te zien geweest zijn dan die van Wouter Bos en Jan Peter Balkenende toen ze, aan de vooravond van de grote crisis, hun begroting presenteerden. Ook als het allemaal misliep zou Nederland wis en waarachtig wel overeind blijven. Niet lang daarna moesten er vele miljarden vrijgemaakt en later mogelijk bijgedrukt worden om een deel van het bankwezen te nationaliseren.

Misschien is dat, zeker voor een linksdenkend mens, nog een tweede lichtpuntje van het boze jaar 2008. Het feit dat het neoliberalisme van de verzelfstandiging en de privatisering spoorslags bij het oud vuil gedeponeerd is en vervangen werd door een vorm van ordentelijk staatsbestuur. Tijdelijk natuurlijk, tenminste, dat roept iedereen. Voorlopig in elk geval heeft de staat iets van de uit zijn voegen geplunderde vrije markt het zwijgen opgelegd. En dat was, al met al, toch wel goed van 2008.