Twitteren

Zo heeft Ed Kronenburg, secretarisgeneraal van Buitenlandse Zaken, geïrriteerd gereageerd op een vraag van Femke Halsema. Toen het dagblad De Telegraaf het inmiddels beruchte interview met het negenjarig jongetje Ruben publiceerde, twitterde de lijsttrekker van GroenLinks: ‘Maar een vraagje. Waar was het ambassadepersoneel dat hem moest beschermen’. Mevrouw Halsema had vast nog meer willen vragen, maar als twitteraar heb je maar 140 tekens tot je beschikking. Je moet het dus kort houden.

Ruimte voor veel nuances heb je als twitteraar niet. Elk voordeel heeft zijn nadeel. Het voordeel van twitteren is dat je in direct contact staat met je doelgroep. Het nadeel is dat je berichtjes op het internet terechtkomen. Iedereen weet voor eeuwig wat je je hebt laten ontvallen. Met zoiets goddelijks moet je verdomd goed oppassen.

Neem dat twitterberichtje van Femke Halsema. Misschien had ze haar vraagje nooit gesteld als ze zich als lid van de Tweede Kamer eerst had laten informeren. Misschien had zij haar vraagje nooit gesteld als zij zich wat meer had verdiept in de omstandigheden in Libië? Welke macht heeft buitenlands ambassadepersoneel in zo’n dictatoriaal land? Was niet de directie van het Libische ziekenhuis verantwoordelijk?

En nog een vraagje: als wij afkeuren wat De Telegraaf heeft gedaan, hoe komt het dan dat De Telegraaf in Nederland veruit de grootste krant is? Het zou mij niet eens verbazen als De Telegraaf dat bewuste weekend heel goed is verkocht – en gelezen. En zit er eigenlijk wel zoveel verschil tussen wat De Telegraaf heeft gedaan en die veel te voorbarige vraag die het Kamerlid van GroenLinks heeft gesteld?

Rechts en links, voor beide partijen is het moeilijk eerst op je handen te gaan zitten en na te denken. Hoe meer politici twitteren hoe meer wij eenvoudige burgers getuige zullen zijn van allerlei ruzietjes. Maxime Verhagen, minister van Buitenlandse Zaken en een fervent twitteraar, heeft al eens van de premier op zijn kop gehad omdat hij een fotootje van de ministerraad had doorgetwitterd. Arend-Jan Boekestijn is tot de orde geroepen omdat hij tijdens het twitteren over spleetogen had gesproken waar hij Chinezen bedoelde.

Op twitter geven mensen miniverslagen van hun leven. Meestal zijn die levens oninteressant en doen die onnozele berichtjes niemand kwaad. Politici hebben doorgaans geen oninteressant leven, tenzij zij Wim van de Camp (CDA) heten en twitteren: ‘Productief dagje vandaag, kostuum gekocht, motor gepoetst, motor gereden, heerlijk weer, morgen weer?’. Alle andere politici daarentegen zouden meer op hun 140 twittertekens moeten passen.