Te veel nieuws

Opvallend overigens dat alle kranten zijn naam anders spellen. De NRC houdt het op Gadaffi, de Volkskrant smokkelt er graag een paar h’s tussen en ook Vrij Nederland spreekt van Khadaffi met een h.

In datzelfde Vrij Nederland schreef Ko Colijn een behartenswaardige column waarin hij er zijn verbazing over uitspreekt dat van een internationale actie zoals die nu in Libië uitgevoerd wordt, nooit sprake geweest is toen het ging over Darfur, Bahrein, Jemen, Ivoorkust en het Zimbabwe van Mugabe. Al deze dictators hebben een leven lang onbelemmerd hun gang kunnen gaan.

In navolging van de buitenlandcommentator van de Financial Times Max Hastings vindt Colijn dat iedereen die een interventie pleegt, op tenminste twee vragen het antwoord moet kunnen geven. Is er met zo’n ingreep een nationaal belang gediend? En wordt de ingreep in de regio waar het om gaat wel als legitiem gezien? Want anders lopen we de kans om kolonel Gadaffi te vernietigen zonder enig benul te hebben van wat er na hem moet gebeuren. In feite verbindt het Westen zijn lot aan een stel opstandelingen van wie we weinig tot niets weten. En ondertussen roken de reactoren in het Japanse Fukushima verder.

Trouwe kijkers naar Nieuwsuur, de tegenvallende nieuwsrubriek van 10 uur ’s avonds, worden daar van alle kanten over geïnformeerd, zij het dat de verantwoordelijke maatschappij Tepco buitengewoon karig is in het juist voorlichten van de bange omwonenden. Natuurlijk dringt de vraag zich op hoe het in Nederland nu verder moet met de kernenergie. De verantwoordelijke minister van Economische Zaken Maxime Verhagen, ziet geen onoverkomelijke problemen. Maar die ziet het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu wel. Volgens die organisatie is het ‘onzeker’ of Nederland goed scoort bij de bestrijding van een eventuele nucleaire ramp. Ik geloof dat er ook hier sprake is van een ministeriële wensgedachte die zich weinig aantrekt van de weerbarstige praktijk. Nee, ik geloof niet dat een eventuele nucleaire ramp bij deze minister in veilige vertrouwde handen is.

Terug naar Libië. Alleen maar roepen dat Gadaffi (spelling NRC) in Den Haag voor het Strafhof dient te verschijnen zet ook niet veel zoden aan de dijk. Dat mag je willen. Maar daarmee gebeurt het nog niet. Opnieuw: de wensdroom die niet uitkomt.