Politici stop met sociale mediagebruik

Kamerleden stappen massaal op. Ook gemeenteraadsleden geven er de brui aan. Geen wonder als mensen met fakkels voor de deur staan of over tribunalen beginnen. Om boven alle ruis uit te stijgen moet ‘het grote eigen gelijk’ zo extreem mogelijk klinken.

Online communiceren doet niet mee binnen de oude structuren van de macht. Zo kan iedereen zonder dat de overheid zich er mee bemoeit een politiek initiatief starten. Een bijbehorende profileringsdrang geeft een extra push om keihard elkaar te beschuldigen over van alles en nog wat. Wat vandaag feiten zijn wordt morgen weer gerelativeerd. Iedereen die zich vanuit de onderbuik in het eigen gelijk uitleeft achter zijn laptop of smartphone verliest een beetje vrijheid en zet aan tot tirannie.

Sociale mediaschreeuwers gaan immers uit van een persoonlijke moraal en zetten niet de democratische inhoud maar de mens centraal. Dus als het verdedigde beleid niet juist voelt dan deugt de boodschapper niet. De discussie verschraalt het vermogen tot nadenken en klinkt argwanend en wantrouwend. Klonterende meningen groeien uit tot idiote krachten en creëert kinderen op enorme trekkers die op politieagenten in rijden.

Het blijft toe te juichen dat mensen die afwijkende een opvatting hebben niet monddood gemaakt kunnen worden. Sociale media zijn een onuitwisbaar participatiemedium geworden. Niet dat het eerst anders was maar sinds Pim Fortuijn’s ‘alles mogen zeggen’ is de vrijheid van meningsuiting een nog groter goed in de democratie. De neutraliteit van internet is hiervoor een pracht medium. Het ligt voor de hand dat er dan anonieme hufters tussen zitten die bedreigende oproepen doen zonder represailles.

Intussen verwarren nogal wat bewoners overheid en politiek. Het verschil is dat overheidsbedrijven dag in dag uit maatregelen uitvoeren en de politiek de dagelijks leiding over het land, provincie en gemeenten regelt. Samen horen ze dan weer wel tot de democratische logos van de rechtstaat. Niet voor niks loopt in een politiek debat het gesprek via de voorzitter. Overredingskracht en de kunst van oordelen over morele maatschappelijke kwesties is de kerntaak van de politiek.

Tegen de haren strijken is daarbij geen probleem. Het blijft nodig terug te grijpen op de beroemde uitspraak van Voltaire ‘ik verafschuw wat u zegt maar ik zal uw recht om het te zeggen met mijn leven verdedigen’. Kortom onvoorwaardelijke tolerantie voor een andere mening is het fundament van de vrije samenleving. Of het nou de tweede kamer, provinciale staten of de gemeenteraad gaat. Taboes rond onderwerpen zijn uit den boze net als het schreeuwerige eigen gelijk maar verschoond blijven van de gevolgen gaat ook weer niet op.

Vandaag de dag is kijken naar de verschillende perspectieven, nuances aanbrengen, humor inbrengen, respecteren van andersdenkenden, geduld hebben met elkaar of nadenken over eigen gedrag er niet meer bij. De werkelijkheid blijft hetzelfde en de redelijkheid is niet sexy. Ongenuanceerde ophef, eigen gelijk en persoonlijke aanvallen zijn onder politici aan de orde van de dag. Bij naderend verlies nemen politici alle mogelijke sociale media in de arm.

Zo maken politici dagelijks misbruik van hun machtspositie door verkrampte oneliners op het internet te zetten. Doordat iedereen het uit de context kan rukken worden mensen stelselmatig tegen elkaar opgezet en moedigen politici aan tot angst en twijfel. Met een onthutsende achterdocht en wantrouwen bij de samenleving in politici en overheid als gevolg. Laat politici stoppen met Facebook, Instagram, Twitter, Pinterest, Telegram, Snapchat, LinkedIn, TikTok of Youtube. Dan krijgen ze tijd om te doen waarvoor ze zijn. Het rustig vergelijken van ideeën zonder taboes en laten zien dat ‘feiten’ best wel eens anders kunnen liggen.