Sterke leider

Hij fronste daarbij nijdig. Zijn donkere, felle ogen priemden in het zachte gelaat van onze Camiel. Om zijn woorden kracht bij te zetten, sloeg hij met zijn vlakke hand op het gepolitoerde tafelblad. Vanaf een schilderij aan de wand keek Koningin Beatrix dreigend op de minister van Verkeer en Waterstaat neer. Die liet het zich geen twee keer zeggen en beloofde JP Poetin dat hij zou zorgen dat zijn opdrachten werden uitgevoerd.

Een jaar later was de kilometerbeprijzing ingevoerd, de A4 bij Delft doorgetrokken èn had Camiel, als bonus, ervoor gezorgd dat de Noord Zuid Lijn in Amsterdam feestelijk kon worden geopend. Juichend waren zijn ambtenaren na het gesprek met JP Poetin met shovels over de protesterende tuinders bij Delft heengereden, hadden de autobanden van de voorzitter van de ANWB, die zich verzette tegen de kilometerbeprijzing, lek gestoken en  - en passant – die klagende grachtengordelbewoners in Amsterdam het zwijgen opgelegd.

Sterk leiderschap; adviesbureau Motivaction heeft onderzocht dat de generatie tot 37 jaar, de ‘jongeren’, behoefte heeft aan sterke leidersfiguren, die een pad uitstippelen. Ze willen duidelijkheid, orde in de chaos. Niet meer dat anti-autoritaire gedoe van de generaties voor hen.

Tsja, een sterk leider, dat zou ik ook wel willen. Geen inspraak, geen tegenspraak, maar daadkracht. Als ik weer eens een draagvlakbijeenkomst met burgers voorzit, waarbij vooral het werkloze en/of knettergekke deel der natie zich laat zien, omdat de rest aan het werk is, droom ik ook wel eens over zo’n sterke leider.
Maar dromen zijn bedrog. Want onlosmakelijk verbonden aan een sterke leider is dat hij (of zij) geen tegenspraak duldt en zijn zin doordramt. Dat zou je eens moeten proberen in Nederland! Dan breekt de opstand pas echt uit.

Max van Weezel, politiek verslaggever van Vrij Nederland, complimenteerde het kabinet onlangs met het feit dat er een besluit was genomen over de invoering van de kilometerheffing en de verhoging van de AOW-leeftijd. Het valt dus best me met de besluitvaardigheid van dit kabinet, aldus Van Weezel: ‘Neemt niet weg dat die besluiten zo ingewikkeld zijn dat ze onuitvoerbaar blijken’.

Ook dat is heel erg Nederlands. Besluiten zijn altijd ingewikkelde compromissen. Dat heb je nu eenmaal in een land waar de macht door verschillende partijen wordt uitgeoefend.
Is dat erg? Jazeker. Voor de individuele ambtenaar en politicus die een voorstel moet ontwikkelen waarin alle partijen zich kunnen vinden, is dat èn emotioneel èn intellectueel een drama. Nooit eens de mooie oplossing, altijd het lelijke compromis.

Maar voor Nederland als land is het een geweldige aanpak. Want kijk eens wat een mooi aangeharkt land Nederland is geworden. Niet zonder problemen, maar een stuk beter dan veel andere landen in de wereld.

Dus, beste jongens en meisjes van 37 jaar en jonger: toch maar doormodderen in het polderland. Laat die sterke leider maar zitten.

Paul Lensink