Retroverkiezingen

Of omdat het geweldig spannend wordt om te zien waar in al die andere gemeenten de Wilders-stemnmers nu politiek onderdak vinden. En ook de vraag of de lokale christen-democraten op plaatselijk niveau nog veel last zullen ondervinden van het rapport-Davids over de inval in Irak – da’s nou pas echt glokalisering – is eigenlijk ook niet zo heel erg interessant. Nee, de verkiezingen zullen vooral ongemeend spannend zijn, omdat we met zijn allen zo vreselijk lang op de uitslag moeten wachten. Met dank aan de staatssecretaris van Binnenlandse Zaken, die verordonneerd heeft dat heel Nederland, alle technologische vooruitgang ten spijt, gewoon weer met het rode potlood zal moeten gaan stemmen.

De staatssecretaris stelt zich op dat standpunt, omdat stemmen met machines te fraudegevoelig zou zijn. Harde bewijzen zijn daarvoor nooit geleverd, maar alleen al de theoretische mogelijkheid was aanleiding genoeg om weer terug te keren naar de vroege Middeleeuwen. Oké, het heeft best iets knus en gezelligs, stemmen met het rode potlood, maar dat heeft langebaanschaatsen in de open lucht ook. En toch heeft in de aanloop naar de Olympische Spelen in Vancouver niemand geopperd om toch vooral géén schaatshal te bouwen.

Ik kan me bij die bezwaren overigens niet zo heel erg veel voorstellen, in die zin dat het alternatief van het rode potlood me eerlijk gezegd niet veel bedrijfszekerder lijkt. Immers, als fotorolletjes bij het ministerie van Defensie al op onverklaarbare reden kwijt kunnen raken, dan moet dat met stembiljetten toch ook kunnen lukken. Of wat te denken van het fysieke afbreukrisico’s bij de stemmentellers. Ik kan me zo maar voorstellen dat je, na honderden stembiljetten door je handen te hebben gehad, ook wel eens een enkel rood rondje zult missen. En dan heb ik het nog niet eens over neiging die een enkel stembureaulid wellicht niet kan onderdrukken om door eigenmachtig ingrijpen de loop van de lokale geschiedenis dramatisch te beïnvloeden.

Eén ding weet je in ieder geval zeker: wie woensdag 3 maart in het stadhuis de uitslagenavond wil bijwonen, kan gerust een opklapbed meenemen. Het wordt namelijk ongetwijfeld nachtwerk. In veel gemeenten zullen de uitslagen zo laat binnen zijn, dat veel partijen niet eens meer in de gelegenheid zullen zijn hun winst of verlies in eigen kring te vieren of te verwerken. Het verdelen van de restzetels – normaal met de computer een fluitje van een cent – zal nu een uitputtende rekenexercitie vergen; en bovendien, staartdelen, wie kan dat nog in dit digitale tijdpark? Om nog maar te zwijgen over die volksvertegenwoordigers-in-spe die hun hoop hebben gevestigd op voorkeursstemmen: zij zullen nog veel langer in wurgende onzekerheid moeten verkeren over hun uiteindelijke lot

En ten slotte ben ik heel benieuwd wat de verkiezingswaarnemers uit Guatemala en Burkina Faso van onze nieuwe aanpak zullen vinden.

Ad Burger