Mystery Burger: Van wie is de politiek?

‘Het opkomstpercentage was boven de helft.’ Kees van Drunen (PvdA-GroenLinks) klinkt een beetje bedompt. Bij de verkiezingen van 21 maart kwam in het Gelderse Maasdriel een krappe tienduizend kiezers naar de stembus, een opkomst van slechts 57,4 procent. Van Drunen heeft een plannetje om dat voor de volgende verkiezingen hoger te krijgen. Hij legt het vanavond aan zijn raadscollega’s voor.

‘De raad moet er iets actiever wat aan doen om de betrokkenheid bij het raadswerk te vergroten,’ vindt Van Drunen. Een verantwoordelijkheid van de hele raad, meent hij. ‘We moeten dat met elkaar doen,’ stelt Van Drunen. ‘Het is de legitimatie van ons werk.’
Hij stelt voor om een denk- en experimenteergroep van raadsleden in te stellen. ‘Met elkaar kunnen we proberen de kiezer op te zoeken.’ De manier waarop dat moet, weet Van Drunen nog niet. ‘Laten we het proberen en kijken of we iets goeds kunnen doen.’
‘De gedachte om meer betrokkenheid naar burgers toe te tonen, lijkt me een hele nobele,’ vindt Bart de Leeuw (SSM). Even los van het ambtelijke ‘naar burgers toe’, lijkt het er bijna op dat De Leeuw de motie ‘sympathiek’ gaat vinden. Meestal loopt het met dergelijk doodgeknuffelde voorstellen niet goed af. ‘In het bestuursakkoord staat ook al een aantal dingen,’ weet De Leeuw. ‘Met de krachtige bestuursstructuur uit het bestuursakkoord zal de kiezer in 2022 best komen,’ valt Ko Hooijmans (VVD) bij.
Ook Bianca Lahaij (CDA) heeft een synoniem gevonden om de motie als sympathiek te duiden. ‘Op zich is het altijd goed om de burgerbetrokkenheid te vergroten’, vindt ze. ‘We willen met de jeugdgemeenteraad ten aanzien van de jeugd al wat stappen zetten,’ legt ze in raadzaaltaal uit. ‘Met het programma Krachtige kernen laten we al meer de gemeente zien richting de burger.’ 
Richting de burger. De burger. Alsof de raadsleden dat niet zijn. Je vraagt je af of deze raadsleden zichzelf wel eens horen praten. Lahaij vindt ook dat het niet aan de raad is om burgers te betrekken. ‘Het is vooral aan partijen zelf om als raadslid meer uit het gemeentehuis te komen,’ zegt ze alsof gemeenteraadsleden, naast hun vergaderingen ook niet gewoon in de gemeente wonen en – wellicht – werken. ‘We delen de zorg van de heer Van Drunen over de opkomst,’ begint Van Engelen (D66), ‘en vinden zijn voorstel sympathiek.’ Met het uitspreken van dit s-woord ligt van Drunen’s voorstel nu écht op apegapen. Maar ook Van Engelen wil toch wel íets. ‘We hebben tijdens de verkiezingen wel de smaak te pakken gekregen om naar de burger toe te gaan,’ zegt Van Engelen trots. Waarmee hij mij nieuwsgierig maakt of hij voor die campagnetijd überhaupt wel bestond.
Ook Van Engelen vindt ‘het opzoeken van de burger’ meer een zaak voor fracties dan voor de hele raad. ‘We hebben in verkiezingstijd bijvoorbeeld een avond gehouden om specifiek alleen met vrouwen te praten’, noemt Van Engelen. Het liefst ziet Van Engelen daar het fractiebudget voor terugkomen. ‘Als politieke partij wil je je wel kunnen profileren op bepaalde onderwerpen’, vindt hij.
Waarmee Van Engelen zonder het te weten de crux van dit debat naar boven haalt. Het vergroten van je eigen electorale draagkracht en praten over je eigen politieke stroming of oriëntatie is nu eenmaal niet hetzelfde als inwoners van de gemeente betrekken bij de politieke strijd die op het gemeentehuis moet worden geleverd. Samen kun je de toekomstige kiezer dilemma’s voorleggen, nieuwe argumenten en voorbeelden laten bedenken en ze laten zien waarom politiek bedrijven ook tussen de verkiezingen in belangrijk is. Maar dat dure kwartje, nu verstrikt in bestuurdersjargon, moet in Maasdriel nog vallen. Het liefst richting de burger.