Heleen Visser
Het moet wel een van de meest begerenswaardige banen in het openbaar bestuur zijn: het burgemeesterschap van het Gelderse Hattem. Maar liefst 47 mensen stelden zich kandidaat als opvolger van Piet Zoon, die in mei vertrok. Intussen neemt Heleen Visser-van der Weele (GroenLinks) de honneurs waar.
Mevrouw Visser, u hebt schijnbaar een hele leuke baan.
Zeker. 47 aanmeldingen is veel, en dat is prettig voor de vertrouwenscommissie. Maar Hattem is sowieso wel populair want vier jaar geleden waren er ook al 42 kandidaten, dus het zijn er dit keer niet eens zoveel meer. Waar is die populariteit aan te danken? Tsja, daar heb ik natuurlijk ook over nagedacht. Hattem ligt in een heel aantrekkelijk gebied, dat zal ermee te maken hebben. Het is landelijk, maar met Zwolle in de buurt zijn er wel alle grootstedelijke voorzieningen. Ook de Randstad is niet zo gek ver weg. Het is een erg prettig stadje om te wonen.
Is het bestuurlijk nog een beetje interessant?
Het is op bestuurlijk gebied rustig. De gemeente functioneert goed en er spelen weinig grote zaken op het moment. De stad gaat binnenkort over naar een andere veiligheidsregio, dus dat is wel belangrijk, maar verder zijn er niet echt dringende zaken aan de orde. Het is gewoon een hele relaxte baan. Overigens denk ik dat ook de timing wel meespeelt. Het is nu twee jaar na de gemeenteraadsverkiezingen en dat is misschien een goed moment voor sommigen om eens om zich heen te kijken. Mensen zijn al een tijdje ergens wethouder en zijn op zoek naar wat anders. In Doesburg, waar de procedure ongeveer gelijk loopt met hier, zijn er ook veel aanmeldingen had ik begrepen.
Wilt u zelf niet blijven?
Misschien wel. Maar het is not done om daar nu een uitspraak over te doen.
Wat voor iemand moet de nieuwe burgemeester van Hattem zijn?
Daar bemoei ik me natuurlijk niet mee, dat is iets voor de gemeenteraad. Maar het moet in ieder geval iemand zijn die voor de bevolking heel zichtbaar is. Ze willen hier geen burgemeester in een ivoren toren. Toen het Nederlands Elftal in de kwartfinale tegen Rusland moest spelen liep ik ’s middags met een oranje shirtje rond. Dat was blijkbaar opgevallen, want toen ik dat shirtje ‘s avonds niet meer aan had werd ik er gelijk op aangesproken. Toen dacht ik wel even: zo, dat gaat best ver. Dan weet je dat je in een stadje met maar elfduizend mensen woont.
Plaats als eerste een reactie
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.