Gods jeugdwerk

Is het dan erg wanneer het jeugdwerk vanuit een religieuze optiek wordt uitgevoerd? Op zich natuurlijk niet, wanneer de organisatie het welzijn van de jongeren voorop stelt en niet de evangelisatie. Dat is ook de redenering van veel wethouders in gemeenten waar het jongerenwerk wordt uitgevoerd door christelijke groeperingen. Zolang de jeugd maar welkom is in het buurthuis, ongeacht hun geloof of overtuiging, is er toch geen vuiltje aan de lucht?

Zo makkelijk ligt het echter niet. Want wat te doen als de organisatie van haar medewerkers vereist dat ze de christelijke signatuur onderschrijven en actief kerkelijk zijn? Zo heeft Youth for Christ bij het binnenhalen van het jeugdwerk in het Amsterdamse stadsdeel De Baarsjes afgesproken de jeugdwerkers niet op geloof te selecteren. In de praktijk echter plaatst ze haar advertenties op haar eigen website en vereist ze van sollicitanten dat ze ‘enthousiast christen’ zijn. Toch wel vreemd dat je als afgestudeerd agogisch medewerker in bepaalde delen van stad of land niet meer aan de bak kunt wegens het ontbreken van een christelijke overtuiging. Een jeugdwerker die toevallig moslim is komt op die manier in een moslimrijke wijk als De Baarsjes niet aan de bak.

En als christelijke groeperingen het jeugdwelzijnswerk via aanbestedingen kunnen binnenhalen, dan kunnen andere religieuze organisaties dat natuurlijk ook. In veel steden zijn ook moskeeën betrokken bij allerhande activiteiten gericht op de jeugd. Maar je kunt je tegelijkertijd afvragen of vrouwenopvang of emancipatieprojecten wel het beste uitgevoerd kunnen worden vanuit de moskee.

Een organisatie als Youth for Christ is nog redelijk gematigd in haar evangelisatiedrang. Anderen zijn dat niet. Maar ook zij kunnen zich via aanbestedingen een plek verwerven binnen de gemeentelijke dienstverlening. Zo subsidieert de gemeente Tilburg het voorlichtingsproject Gezonde Liefde, dat deel uitmaakt van het Amerikaanse christenfundamentalistische Free Teens.

Je kunt je als gemeente afvragen of je de seksuele voorlichting voor jongeren wilt uitbesteden aan een organisatie die als hoofddoel heeft ‘het promoten en publiceren van de voordelen die wachten met seks met zich meebrengt.’ En condooms? Ach, die bieden volgens de organisatie maar een beperkte mate van bescherming.

Helemaal bedenkelijk is het dat Free Teens/Gezonde Liefde ook nog eens verwerven is met de Moonsekte, ook wel bekend als Verenigingskerk of Unification Church. Deze extremistische sekte is berucht vanwege haar antisemitisme en homohaat. Oprichtster van de Nederlandse tak van Free Teens, Marian Hofslot, ontkent in alle toonaarden dat haar club en de Moonsekte ook maar iets met elkaar te maken hebben. Ondertussen publiceert ze op haar persoonlijke website en op andere websites door haar uitgewerkte toespraken van de grondlegger van de Moonsekte, Sun Myung Moon, door Hofslot steevast aangeduid als ‘Our True Father’.

Gemeenten moeten niet alleen kijken of de partij die via een aanbesteding een gemeenlijke opdracht binnenhaalt deze kan uitvoeren, maar ook of het wel de meest geschikte partij is. Zo is er, om een ander recent voorbeeld aan te halen, geen enkel bezwaar tegen als een taxibedrijf uit bijvoorbeeld Drenthe de aanbesteding voor het taxivervoer vanaf Schiphol binnensleept.
Als het achterliggende doel maar niet is iedereen op den duur naar Drenthe te vervoeren. Als taxibedrijf hoor je mensen daar te brengen waar ze willen zijn, en niet waar jij vindt dat ze zouden moeten zijn.

Datzelfde geldt voor de religieuze organisaties die zich nu ontfermen over de gemeentelijke dienstverlening ten aanzien van jongeren.

Eric de Kluis