Geslaagde mislukking
Een van de meest geslaagde mislukkingen van de laatste jaren is toch wel het Electronisch Patiënten Dossier. Geslaagd, omdat al heel wat patiënten hun gegevens in electronische vorm bij hun huisarts of ziekenhuis hebben opgeslagen. Mislukt omdat dat dat in de media staat. De mislukking is daarmee onderdeel is van de fictieve werkelijkheid die politiek of openbaar bestuur heet.
Eerst was er in april het bericht dat de Eerste Kamer het voorstel voor het EPD niet goedkeurde, om allerlei theoretische en vergezochte privacyredenen. Jammer, want het kabinet had alvast een flink deel van het EPD opgetuigd in de vorm van een infrastructuur: de kabels, servers en PC’s waarlangs dat EPD geraadpleegd kon worden.
Deze infrastructuur was, na de afwijzing in de Eerste Kamer, nog bruikbaar voor een EPD dat opgezet zou worden door allerlei artsen-organisaties, ‘bottom up’. Waarom die organisaties dat wel konden doen en het Kabinet niet, is nogal raadselachtig.
Nu blijkt dat deze infrastructuur wel bruikbaar is, maar dat de artsen die er gebruik van zouden willen gaan maken, er niet voor willen betalen. Er is een tekort van twee miljoen euro op de begroting.
En blijkbaar is het kabinet nog zo boos over het mislukken van haar eigen EPD, dat ze niet grootmoedig een startsubsidie geeft voor de komende vijf jaar. Stel je voor dat het initiatief van die ´anderen´ wel lukt, terwijl je eigen voorstel is gesneuveld!
Het EPD is geen technische mislukking, maar een bestuurlijke. De overheid is in staat om ingewikkelde systemen als het GBA en DigiD te ontwikkelen en te beheren. Of structurele, digitale gegevensuitwisseling tussen werknemersverzekeringen en de belastingdienst op te zetten. Het EPD is van een vergelijkbare complexiteit.
Ondertussen staan mijn medische gegevens zowel bij ziekenhuis als bij huisarts in een electronische dossier. En dat wordt ook uitgewisseld. Recepten die mijn huisarts uitschrijft, worden digitaal doorgestuurd naar de apotheek.
Er lijkt dus helemaal niets mis met de medische electronische dossiervorming en gegevensuitwisseling in mijn regio. En dat is al op veel plaatsen in Nederland zo. Ik zou zeggen: dat EPD is er al. Niet zo gelikt en mooi als de beleidsmakers bij VWS het ooit bedoeld hadden. Maar dat is nu eenmaal zo bij nieuwe ICT applicaties: de eerste versies zijn nog wat onhandig en gebruiksonvriendelijk. Maar dat komt in de loop der tijd vanzelf goed.
Wat overblijft is het beeld dat de samenleving iets heeft kunnen realiseren dat de overheid niet voor elkaar kreeg. En dat de overheid niet goed is staat is geweest op dit punt samenwerking te zoeken met de relevante partijen in de samenleving. Daarom lijkt het EPD in de politieke arena een mislukking. Terwijl de samenleving steeds meer de vruchten ervan plukt.
Paul Lensink
Reacties: 2
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Gratis verstrekking ID-kaart... een gemiste kans ??
Het opzetten van een grote database met daarin alle medische gegevens is een stap te ver of te snel geweest. (los van alle kosten)
Het primaire doel van een EPD is toch dat artsen voor een goede diagnose alle medische gegevens van een patiënt kunnen inzien. Dit gaat met toestemming van de patiënt.
Het is niet direct noodzakelijk dat de gegevens 'online' op een netwerk komen te staan, met alle beveiliging en infra problemen, kostenbeheersing e.d. die daaruit kunnen voortkomen.
De patient zou ook zijn eigen gegevens kunnen 'meenemen' en tijdens het consult kunnen laten updaten. De sleutel om deze te bevragen zou de gratis verstrekte ID-kaart (smart chip) in combinatie met vingerprint en/of pincode.
Mocht de chip onvoldoende geheugencapaciteit hebben dan zou een applicatie kunnen worden gemaakt waarmee ook een USB stick kan worden geactiveerd.
De ID-card kan ook nog voor andere doeleinden worden gebruikt zoals bv als OV-chipcard en zelfs als een soort algemene (oplaadbare) betaalkaart . Verder zou de ID-kaart ook kunnen worden gebruikt als een generieke toegangspas.
Tevens kan worden getoetst of de patient wel voldoet aan zijn wettelijke verplichtingen (verzekering bv.)
Deze reactie is natuurlijk veel te summier om volledig te kunnen zijn. Echter n.m.m. kan veel meer worden bereikt door integraal te denken en handelen.
Er zullen vele redenen te vinden zijn om iets niet te doen. Ik wil niet praten over verliezers of winnaars. Laten we in plaats daarvan eens kijken wat mogelijk of wel haalbaar is.
Daarmee kunnen we als overheid veel geld besparen.