GBA-klucht in Castricum

Civiele rechter
Volgens de Raad van State had de gemeente een bezwaar van de betrokken burger tegen de uitschrijving indertijd niet zelf mogen afhandelen, maar had ze moeten doorverwijzen naar de civiele rechter. Of de uitschrijving ongedaan moet worden gemaakt, zal later blijken: de Raad van State heeft hier inhoudelijk geen uitspraak over gedaan.

Kafka
De kwestie die begint in 1998 heeft de proporties van een Kafkaëske klucht. Op 5 november 1998 stuurt de gemeente een brief aan inwoner G. dat hij - volgens de gemeente – is verhuisd ‘naar een onbekend land’. G. is zeeman en in een echtscheiding verwikkeld. Hij woont, zo vertelt zijn advocaat Sander Hartog uit Alkmaar, al sinds 1977 op adres A.

Gedwongen uitschrijving
Daar heeft hij sinds enige tijd ook een onderhuurder, maar hij woont er nog steeds ook zelf. G. tekent protest aan tegen het voornemen om tot uitschrijving over te gaan, maar de gemeente dwingt hem om zich in te schrijven op adres B. De brief waarin de uitschrijving wordt gemeld, wordt overigens verzonden naar het adres waar G. volgens de gemeente niet meer woont.

Wob
De gemeente wil G. ook niet vertellen waar ze haar standpunt op baseert: hij krijgt slechts te horen dat ‘uit informatie is gebleken’ dat G. is vertrokken. Welke informatie dat is, krijgt G. ook in een jaren later gevoerde Wob-procedure (Wet openbaarheid van bestuur) niet boven water.

Bezwaar
G. tekent bezwaar aan tegen de uitschrijving, maar hoort verder niets meer van de gemeente. Die doet uitspraak in de zaak, en stuurt bericht daarvan wederom naar adres A., het adres waar G. volgens de gemeentelijke gegevens niet meer woont.

Hypotheekrente
Na enige tijd verhuist G. op papier weer terug naar adres A.. Vervolgens gebeurt er een periode niets, totdat G. jaren later via een pensioenoverzicht ontdekt dat de onjuiste uitschrijving nooit is gecorrigeerd. In 2009 verzoekt G. om dit alsnog te doen. Dat is voor hem onder andere van belang in verband met de aftrek van de hypotheekrente over die woning, aldus zijn raadsman Hartog.

Niet-onvankelijk
De gemeente verklaart dit bezwaar niet-ontvankelijk wegens termijnoverschrijding van de bezwaarprocedure uit 1998, en omdat het zou gaan om een bezwaar tegen een beslissing op bezwaar. De rechtbank neemt dit oordeel (niet-ontvankelijk) over. Ten onrechte, heeft de Raad van State nu bepaald. De gemeente cq. het college van B & W was niet bevoegd om het oorspronkelijke bezwaar tegen de uitschrijving in 1998 zelf af te handelen en had G. indertijd meteen naar de rechtbank moeten verwijzen, aldus de hoogste bestuursrechter.

Onkostenvergoeding
Bij de Raad van State is de betrokken ambtenaar van Burgerzaken in mei van dit jaar door G. overigens gevraagd om uit te komen leggen op welke informatie de uitschrijving in eerste instantie op was gebaseerd. De Castricumse ambtenaar wilde echter een ‘veel te hoge onkostenvergoeding’ voor zijn komst naar Den Haag. Toen die niet werd toegezegd, kwam hij niet, aldus advocaat Hartog.

Leermoment
De raadsman wil nu in overleg treden met de gemeente Castricum om de uitschrijving alsnog recht te zetten. Lukt dat niet, dan zal de gang naar de civiele rechter alsnog worden ingezet.
De gemeente Castricum laat desgevraagd weten niet inhoudelijk op de kwestie in te willen gaan ‘omdat het om privacygevoelige materie gaat’. Wel vindt de gemeente het ‘jammer’ dat de zaak niet inhoudelijk behandeld is. ‘Anderzijds is het een goed leermoment voor ons’, aldus gemeentelijk woordvoerder Peter Rozenbeek.