Uitgelicht: Marjolein de Rooij, eigenaar lodge

Verblijfsvergunning regelen, werkvergunning aanvragen, scholen zoeken, de complete huisraad verdelen in ‘meenemen of opslaan’, een huis huren en het huidige in de verhuur doen. Er zijn wethouders die minder te regelen hebben als ze opstappen.

Een frisse wind werd Marjolein de Rooij vorig jaar genoemd toen ze als wethouder ruimtelijke ordening aantrad in het college van Bloemendaal. Maar binnen het jaar brengt diezelfde wind haar alweer ergens anders. Naar Tanzania om een stichting te professionaliseren die jaarlijks ruim 300 weeskinderen huis en onderwijs biedt. Aan de voet van de beroemde Kilimanjaro zet ze samen met haar man ook een lodge op voor mensen die het weeshuis – of het nabijgelegen park Serengeti - bezoeken.

In haar korte tijd als wethouder raakte ze verwikkeld in een conflict, kreeg ze een motie van afkeuring aan haar broek en werd er aangifte tegen haar gedaan. Maar haar vertrek is geen vlucht. ‘Dit is gewoon een droom.’

Als rechtgeaarde GroenLinkser gaat ze vooral haar fiets missen in Afrika. ‘Dat is daar te gevaarlijk.‘ Ook de vertrouwde omgeving van een dorp waar iedereen elkaar kent gaat ze in de grote stad Arusha (400 duizend inwoners) missen. Wie ze niet hoeft te missen zijn haar collega’s. ‘Iedereen is heel positief en veel willen langskomen. Ambtenaren, maar ook mensen uit het college en uit de raad. En dat kan, als straks onze lodge klaar is.’