Cappuccino-overpeinzing

Deze overpeinzing had ik deze zomer, in Engeland, in Nerò, een van die café-ketens à la Starbucks. Ze handelen onder het mom goede koffie en duurzame voedsel te verkopen. Een deel van de winst naar een ontwikkelingsproject in de Derde Wereld.

Maar hoe goed de bedoelingen van deze café-ketens ook zijn met de Derde Wereld, ten aanzien van de volksgezondheid (en het culinaire genieten) in het eigen land zijn die doelstellingen heel anders. Dat zie je aan de omvang van de cappuccino. De grootste maat benadert de liter en de medium cappuccino is die van een halve liter.

De tweede overpeinzing in een vrolijk vorm gegeven Nerò in Londen: In Nederland gebeurt altijd alles later dan in de rest van de wereld, dus deze maat cappuccino’s gaan we ook in Nederland krijgen.

De derde: dat moeten we voorkomen. De overheid moet ingrijpen! Een wet tegen te grote cappuccino’s!

Dat laatste rijmt niet met mijn opvatting dat de verschillende groepen in de samenleving zelf zo veel mogelijk moeten regelen, en de overheid zo min mogelijk (inspecteur van de VWA: ‘ik beboet u wegens overtreding van de cappuccino-wet, sectie a, lid 5: te grote cappucino-bekers. Doet u daar in het vervolg maar soep in!’ Ondernemer: ‘maar ik doe ze maar half vol!’)

In een ideale wereld geeft de consument te kennen dat hij kleine bekers cappuccino wil en luistert de ondernemer naar zijn klant. Maar zo gaat het natuurlijk niet. Die grote café-ketens weten dat ze veel meer verdienen aan die (halve-) liter-cappuccino’s dan aan die kleinere maten. Dus gaan ze er reclame voor maken. En wordt die ‘halve liter maat opeens ‘regular’ genoemd. En ‘regular’, dat klinkt de klant wel goed in de oren. Dus kiest hij daarvoor en voor je het weet is de halve-liter-capuccino de standaard maat geworden.

Kassa voor de ondernemer. Èn voor de gezondheidsindustrie. Want die ziet opeens het aantal zwaargewichten in Nederland aanzienlijk toenemen dankzij die veel te grote cappuccino’s. Diabetes, hart- en vaatziektes en gewrichtsproblemen nemen epidemische, ik zou zelfs zeggen Amerikaanse, vormen aan. Verzekeringsmaatschappijen verhogen de premies.

De politiek ziet de gezondheidsbudgetten stijgen en besluit tot maatregelen. Eerst een vriendelijke publiekscampagne en dan: harde maatregelen, waaronder een verbod op te grote cappuccino’s….

Vierde overpeinzing: sommige ontwikkelingen zijn onontkoombaar. Zoals te grote cappuccino’s. En een wet om die te bestrijden.

Paul Lensink