Asbesthysterie (2)

De financiële gevolgen zijn enorm. De  kosten voor woningbouwcorporatie Mitros in verband met de opvang van de bewoners uit de wijk Kanaleneiland lopen al op tot meer dan één miljoen euro. Dit staat nog los van de kosten die worden gemaakt voor het verwijderen van de asbest. Veiligheid en gezondheid mogen natuurlijk wat kosten, maar onderhand vraag je je wel af of we niet volkomen zijn doorgeschoten.

De veiligheidsindustrie heeft ons sinds “Enschede” en “Volendam” zodanig in de houdgreep dat een beetje nuchter afwegen van kosten en risico’s niet meer mogelijk is. De angst en valse emotie regeren. Zo bestond in de gemeente waar ik woon (ca. 34.000 inwoners) binnen de brandweer een apart duikteam. Jazeker, want er stroomt een kanaal door onze gemeente. Hoe dit duikteam ooit was opgericht weet ik niet. Mogelijk een uit de hand gelopen hobby. Door strengere eisen (inderdaad: van de veiligheidsindustrie) werd de instandhouding van dit duikteam steeds duurder.

Menigmaal was in de gemeenteraad de vraag gesteld of de gemeente het duikteam nog wel kon handhaven. Maar ja, stel je nu toch eens voor dat er iemand in het kanaal zou rijden. Opheffen van zo’n duikteam zou dan spelen met levens zijn. Wie durft dat nu op z’n geweten te hebben? Maar objectief gezien is een duikteam in een dergelijke gemeente tamelijk onzinnig. Immers, na 6 minuten onder water zijn de overlevingskansen al vrijwel nihil. Als je simpel naar de tijdsspanne kijkt tussen de melding (als die al komt!) en de aanwezigheid van de brandweer is het vrijwel onmogelijk om op tijd te komen. Het gaat ook nog om vrijwilligers, die zich gewoon van de bouwsteiger of van kantoor naar de plaats van het onheil moeten spoeden. De discussie over het duikteam bleef maar doorsudderen totdat de nieuwe burgemeester de moed had om de enig juiste beslissing te nemen: kappen met die flauwekul. En inmiddels kraait er gaan haan meer naar.

In het mythische rijtje van Enschede en Volendam kan een nieuwe naam worden toegevoegd, namelijk Moerdijk. Naar aanleiding van de grote brand bij het bedrijf Chemie-Pack in 2011 werd besloten een speciale brandweerkazerne op het industrieterrein te vestigen. En niet zomaar een kazerne. Nee, een kazerne die 7 dagen per week 24 uur bezet is met 6 brandweermensen. Of de gemeente Moerdijk maar even € 2,4 miljoen euro wil ophoesten voor de bouw van de kazerne. En de kosten van de personele bezetting schat ik ook op minimaal een half miljoen euro per jaar. Als deze brandweerkazerne al operationeel zou zijn geweest ten tijde van de brand bij Chemie-Pack vraag ik me werkelijk af wat deze 6 brandweerlieden hadden kunnen uitrichten.
Uit het rapport van de Inspectie Openbare Orde en Veiligheid blijkt dat de aanrijdtijd niet eens het grootste probleem was. Zo wordt melding gemaakt van de chaotische bluswerkzaamheden die mede het gevolg waren van het grote aantal brandweerwagens en –personeel op het terrein. Ook interessant is de vermelding dat de opslag van de chemicaliën in de bulkcontainers in de open lucht illegaal was. Dus beter controleren door de gemeente Moerdijk lijkt me veel effectiever en goedkoper dan een peperdure brandweerkazerne. Maar door de oprichting van de kazerne dekt men zich alvast in voor de eventuele volgende ramp. Immers, aan gebrek aan investeringen heeft het dan in ieder geval niet gelegen. Dus als je het niet zeker weet kies je gewoon voor de duurste oplossing. Wat leven we toch in een rijk land dat we met dergelijke investeringen de illusie van veiligheid willen kopen.

Rik Bolhuis
Meer columns van Rik Bolhuis vindt u hier.