Anti-paarse coalitie
De onderhandelingen over de formatie van paars-plus zijn deze week hun beslissende fase ingegaan. Het echte onderhandelen is nu begonnen. Uitgerekend ook deze week, morgenavond, krijgen de onderhandelaars van VVD, PvdA, D66 en GroenLinks een petitie en meer dan 50.000 handtekeningen aangeboden.
Een petitie tégen paars, en het formidabele aantal van 53.000 handtekeningen tégen paars-plus. Het initiatief tot deze actie (een burgerinitiatief) is genomen door een brede coalitie van liberalen en (christelijke) conservatieven. Ze zijn verenigd in de Nederlandse afdeling van de Tea Party beweging en in Geenpaarsplus.nl.
Ze vormen de kritische achterban van de VVD: de meeste VVD-kiezers zijn, anders dan het partijkader en vele partijleden, immers rechts en zij daarom zijn zeer teleurgesteld in de keuzes die partijleider Rutte schijnt te willen maken. Hun voornaamste bezwaar tegen een mogelijk paars kabinet is van financieel-economische aard. Nederland maakt een zware economische crisis door.
Tegelijkertijd stijgen de kosten voor de gezondheidszorg en worden veel arrangementen van de verzorgingsstaat onbetaalbaar. Er moet dus bezuinigd worden, hervormd en gesnoeid. Twee van de vier beoogde paars-plus partners hebben niet laten zien dat zij van de urgentie van de situatie overtuigd zijn. Zij kiezen ervoor bezuinigingen uit te stellen, waardoor de staatsschuld zal groeien en de rente op de schuld zal oplopen. De rekening van de huidige crisis wordt door een paars-plus kabinet dus naar de toekomst doorgeschoven.
De anti-paarse coalitie is ook bang dat paars-plus grote veranderingen op levensbeschouwelijk terrein zal brengen. De samenstellende delen van paars hebben geregeld aangegeven dat zij grote moeite hebben met de vrijheid van onderwijs zoals die nu in Nederland is geregeld. Artikel 23 van onze Grondwet bepaalt onder meer dat scholen niet alleen vrij zijn in de keuze van hun leermiddelen maar ook in hun personeelsbeleid. De paarse partijen willen niet dat scholen in de toekomst nog hun eigen aannemingsbeleid mogen voeren en dus bijvoorbeeld homoseksuele leraren mogen weigeren omdat de homoseksuele levenswijze in strijd is met de geloofsgrondslag van de school.
De paarse partijen vinden ook dat de scholen niet alleen elke leraar moeten accepteren maar ook elke leerling. De ouders van de kinderen hoeven niet meer in te stemmen met de grondslag van de school; als ze die accepteren moet het ook goed zijn. De paarse partijen wekken, vriendelijk gezegd, de indruk dat zij een gelijkheidsideologie willen propageren die iedereen in Nederland dwingt om hetzelfde te denken en te worden.
Het helpt natuurlijk ook niet dat twee paarse dames bij uitstek – oud-minister Els Borst van D66 (minister van volksgezondheid in de jaren negentig) en VVD-politica Heleen Dupuis – juist begin deze week ervoor hebben gepleit dat het verbod op hulp bij zelfdoding aan mensen die geestelijk ‘klaar zijn met het leven’ in de komende kabinetsperiode op de helling moet. Dat roept natuurlijk herinneringen op aan de eerste twee kabinetsperioden toen in betrekkelijk korte tijd euthanasie werd gelegaliseerd en het homohuwelijk ingevoerd.
Misschien is het wel vooral de combinatie van al deze dingen die de coalitie tegen paars zo verontrust en aaneensmeedt: enerzijds modieuze maatregelen die alleen een kleine elite aan het hart gaan, en anderzijds het uitstellen van noodzakelijke maatregelen.
Dat aantal van ruim 50.000 handtekeningen valt dus eigenlijk nog tegen. Maar het is een goed teken, die democratie van onderop, tegen het gekonkel van Haagse mensen.
Ze vormen de kritische achterban van de VVD: de meeste VVD-kiezers zijn, anders dan het partijkader en vele partijleden, immers rechts en zij daarom zijn zeer teleurgesteld in de keuzes die partijleider Rutte schijnt te willen maken. Hun voornaamste bezwaar tegen een mogelijk paars kabinet is van financieel-economische aard. Nederland maakt een zware economische crisis door.
Tegelijkertijd stijgen de kosten voor de gezondheidszorg en worden veel arrangementen van de verzorgingsstaat onbetaalbaar. Er moet dus bezuinigd worden, hervormd en gesnoeid. Twee van de vier beoogde paars-plus partners hebben niet laten zien dat zij van de urgentie van de situatie overtuigd zijn. Zij kiezen ervoor bezuinigingen uit te stellen, waardoor de staatsschuld zal groeien en de rente op de schuld zal oplopen. De rekening van de huidige crisis wordt door een paars-plus kabinet dus naar de toekomst doorgeschoven.
De anti-paarse coalitie is ook bang dat paars-plus grote veranderingen op levensbeschouwelijk terrein zal brengen. De samenstellende delen van paars hebben geregeld aangegeven dat zij grote moeite hebben met de vrijheid van onderwijs zoals die nu in Nederland is geregeld. Artikel 23 van onze Grondwet bepaalt onder meer dat scholen niet alleen vrij zijn in de keuze van hun leermiddelen maar ook in hun personeelsbeleid. De paarse partijen willen niet dat scholen in de toekomst nog hun eigen aannemingsbeleid mogen voeren en dus bijvoorbeeld homoseksuele leraren mogen weigeren omdat de homoseksuele levenswijze in strijd is met de geloofsgrondslag van de school.
De paarse partijen vinden ook dat de scholen niet alleen elke leraar moeten accepteren maar ook elke leerling. De ouders van de kinderen hoeven niet meer in te stemmen met de grondslag van de school; als ze die accepteren moet het ook goed zijn. De paarse partijen wekken, vriendelijk gezegd, de indruk dat zij een gelijkheidsideologie willen propageren die iedereen in Nederland dwingt om hetzelfde te denken en te worden.
Het helpt natuurlijk ook niet dat twee paarse dames bij uitstek – oud-minister Els Borst van D66 (minister van volksgezondheid in de jaren negentig) en VVD-politica Heleen Dupuis – juist begin deze week ervoor hebben gepleit dat het verbod op hulp bij zelfdoding aan mensen die geestelijk ‘klaar zijn met het leven’ in de komende kabinetsperiode op de helling moet. Dat roept natuurlijk herinneringen op aan de eerste twee kabinetsperioden toen in betrekkelijk korte tijd euthanasie werd gelegaliseerd en het homohuwelijk ingevoerd.
Misschien is het wel vooral de combinatie van al deze dingen die de coalitie tegen paars zo verontrust en aaneensmeedt: enerzijds modieuze maatregelen die alleen een kleine elite aan het hart gaan, en anderzijds het uitstellen van noodzakelijke maatregelen.
Dat aantal van ruim 50.000 handtekeningen valt dus eigenlijk nog tegen. Maar het is een goed teken, die democratie van onderop, tegen het gekonkel van Haagse mensen.
Reacties: 5
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Paarsplus is vooralsnog van de baan maar een alternatief zie ik zo een twee drie niet. Blokkades van regentenpartijen PvdA en CDA dwingen tot dit linkse kabinet.
Spruyt vindt bijv. de vrijheid van christenen en moslims om homoseksuelen te discrimineren, belangrijker dan de vrijheid van homoseksuelen om niet gediscrimineerd te worden.
En hij vind de vrijheid van veelverdieners om hypotheekrenteaftrek te ontvangen, belangrijker dan de vrijheid van gewone mensen om aan een fatsoenlijke huur- of eigen woning te komen.
Spruyt wil extra bezuinigen op de gezondheidszorg van gewone mensen die niet, zoals rijke mensen, naar privé-klinieken kunnen uitwijken.
Maar Spruyt heeft wel een belangrijk punt: de desastreuze gelijkheidsworst waarin met name de PvdA het land vaak heeft willen veranderen (met name op het gebied van onderwijst).
Maar eigenlijk pleit dit laatste juist vóór Paarsplus. VVD en D66 kunnen dan bewaken dat de PvdA gestopt wordt als die weer eens haar modellen en sjablonen aan de samenleving wil opdringen. En PvdA en GL kunnen bewaken dat de VVD er niet stiekem een ander model doorheenjast, waarmee een elite bevoordeeld wordt ten koste van de meerderheid van de Nederlanders.
Paarplus zou automatisch een paar interne checks and balances hebben, die in een rechtse regering zouden ontbreken. Als het goed is, zou dit leiden tot het besteden van aandacht en energie aan oplossingen die in het voordeel zijn van Nederland als geheel.
Dit is het positieve scenario. Er is ook een negatief scenario, dat voor zowel Paarplus als een rechtse regering kan opgaan. Namelijk dat men de aandacht en energie vooral besteedt aan het verder beknotten en inkapselen van burgers in een allesoverheersende en in het privéleven doordringende bureaucratie, en aan pesterijen zoals de afschaffing van gloeilampen zonder dat er een alternatief voorhanden is. Dan wordt het licht in de Nederlandse woonkamers erg kil en kaal, en dat zal het toch al gure maatschappelijke en politieke klimaat geen goed doen.