Werkbedrijf

Dat het ook anders en beter kan, bewijzen de experimenten met de zogenoemde ‘toonkamers’ in verschillende regio’s , waarbij de dienstverlening van CWI, UWV en sociale diensten in elkaar wordt geschoven en de klant met slechts één aanspreekpunt te maken heeft. Deze werkwijze leverde een zeven procent snellere uitstroom uit de WW op. In veel kleinere gemeenten vindt deze klantgerichte aanpak al langer plaats met opmerkelijk goede resultaten.

De fusie moet ook leiden tot besparingen, zoals afgesproken in het regeerakkoord: tot 190 miljoen per jaar na 2011. UWV en CWI verwachten dat er door de fusie tot eind 2012 ongeveer vijftienhonderd van de bijna twintigduizend banen zullen verdwijnen. Het CWI heeft geen andere keuze, in een conceptversie van het regeerakkoord werd dit instituut praktisch wegbezuinigd.

Een fusie gaat gepaard met pijnlijke beslissingen. Geen wonder dat UWV-bestuursvoorzitter Joop Linthorst het nog geen jaar geleden onverstandig achtte om in een aantrekkende economie CWI en UWV overhoop te halen. Juist nu er kansen zijn om meer mensen aan het werk te helpen, zouden de ketenpartners ‘nee’ moeten verkopen aan de voordeur, omdat ze aan de achterdeur druk bezig zijn met hun eigen verbouwing. Ook hebben ze de handen nog vol aan het Digitaal Klanten Dossier.

Ongetwijfeld valt er wat te zeggen voor deze argumenten. Daar staat tegenover dat de nieuwe werkwijze veel eenvoudiger en goedkoper is, bureaucratische files kan voorkomen, het personeel stimuleert, werkzoekenden en werkgevers serieus neemt en gemakzuchtige en dure reïntegratiebureaus het nakijken geeft. Het moet wel heel vreemd lopen als de resultaten hierdoor niet verbeteren. Tenzij politieke meningsverschillen tussen instituties een succesvolle uitwerking belemmeren.

Barry van Heijningen