Vraagtekens bij efficiëntie skaeve huse

Huisvesting van Rotterdamse maatschappelijk onaangepasten in skaeve huse werkt goed tegen woonoverlast. Wethouder Bert Wijbenga (handhaving, integratie en samenleven, VVD) plaatst echter vraagtekens bij de efficiëntie. Het project is duur en de uitstroom verloopt namelijk maar moeizaam.

Overlast beëindigd

Uit een evaluatie van het Rotterdamse skaeve huse-project blijkt dat de overlast in de voormalige woonomgevingen van de bewoners na de verhuizing is beëindigd. Ook ondervindt de omgeving van het woonproject met elf ‘rare huizen’ – zoals de van oorsprong Deense term zich laat vertalen – geen woonoverlast. Op het terrein zelf vonden in één jaar 24 incidenten plaats, waarbij er in elf gevallen te weinig medewerkers aanwezig waren voor assistentie. Dat pleit er volgens de onderzoekers  van de afdeling Onderzoek en Business Intelligence van de gemeente Rotterdam voor om de 24-uurs beveiliging voort te zetten en de huurconstructie op een manier aan te passen die de bewoners minder gelegenheid geeft om zich ernstig te misdragen.

Doorstroom valt tegen

Behalve het beëindigen van woonoverlast, is een ander doel van de skaeve huse-aanpak om te voorkomen dat de bewoners vanwege de overlast die zij bezorgen op straat belanden. Daarnaast moeten zij met behulp van zorg, dagbesteding, en intensieve begeleiding voorbereid worden op een terugkeer naar een reguliere woning. De doorstroom valt wethouder Wijbenga echter nog tegen. Van de 13 bewoners (tien mannen en drie vrouwen) die er in juni 2017 kwamen wonen, zijn er pas drie uitgestroomd. In de evaluatie wordt gemeld dat er voor sommigen pas op lange termijn perspectief is op uitstroom. Andere bewoners zullen naar verwachting niet in staat zijn zichzelf zonder hulp te redden in een reguliere woning en aangewezen zijn op een voorziening begeleid wonen.    

Twee keer zoveel time-outs

‘Ik vind het nogal een dure maatregel’, klaagt een balende wethouder Wijbenga. ‘Voor de twee miljoen euro die de skaeve huse hebben gekost, had ik graag twee keer zoveel mensen een time-out willen geven. De omloopsnelheid moet wat mij betreft omhoog.’ Omdat te bewerkstelligen wil Wijbenga een ruimere intake en een snellere overgang naar behandeling. ‘Daarnaast wil ik deze voorziening versoberen. Zo is er nu één begeleider voor de bewoners van de elf huisjes. Dat kan ook één op twintig of één op vijfentwintig zijn.’

Andere oplossing

Dat de doorstroom Wijbenga niet snel genoeg gaat ligt volgens hem ook aan de ingewikkelde, meervoudige problematiek van de skaeve huse-bewoners. ‘Er blijkt toch meer nodig te zijn om die mensen te helpen dan aanvankelijk voorspeld. Voor sommige van de huidige bewoners moet misschien toch gekeken worden naar een oplossing in begeleid wonen-concepten, de psychiatrie of de verslavingszorg.’

Te duur

Wijbenga benadrukt dat de skaeve huse-aanpak er in de eerste instantie is voor de slachtoffers van de woonoverlast. ‘De voorziening in de huidige vorm is mij te duur, te luxueus. De overlastgevers zijn haast blij met deze voorziening! Dank je de koekoek, denk ik dan. Ik wil de overlastgever niet belonen en ga deze voorziening daarom stevig herijken. Toegegeven; het is wel een puzzel. Met de extramuralisering in de geestelijke gezondheidszorg geven we ggz-cliënten meer kansen op een zo gewoon mogelijk leven maar de zwarte rand merken we dus ook, bijvoorbeeld op deze manier. Ik vind de skaeve huse-oplossing in de huidige vorm in elk geval nog niet bevredigend.’