Uitgekleed budget

Je voelt je je al een tijdje vervelend en gaat naar de dokter. Die stuurt je naar de specalist. Deze doet onderzoek. En onderzoek. ’t Is huidkanker. Ai.

Die diagnose was nu net geschrapt uit het zorgverzekeringspakket. Huidkanker is een omgevingsgerelateerde aandoening: als je veel in de zon zit en je je niet insmeert kun je huidkanker krijgen.  Je hebt je ook niet aanvullend verzekerd. Stom. Nu moet je het onderzoek zelf betalen en als je behandeld wilt worden, ook zelf betalen. Gevolg: de specialist gaat voortaan aan het begin van zijn onderzoek al aangeven, dat als de diagnose iets blijkt te zijn dat niet in het pakket zit, hij je dan waarschuwt voor de kosten die meteen al beginnen te lopen bij het eerste onderzoek. Wel, dan zie je af van onderzoek en je gokt of het echt foute boel wordt. En zo ja, dan ga je eerder dood. Dat is nog eens een bezuiniging, ha, ha! 

Idioot voorbeeld, maar toch. Het kan voor wat betreft jeugdGGZ-zorg toekomst zijn. Komt bezorgde ouder - meestal na lang tobben - met kind bij de dokter. Dokter stuurt naar specialist. Na een aantal gesprekken en onderzoek constateert die dat het kind een stoornis heeft die samenhangt met ouders die uhhh …. in (v)echtscheiding liggen. Het kind is bezig een trauma te ontwikkelen. Diagnose: omgevingsgebonden stoornis. Daar valt heel wat aan te doen in dit vroege stadium. Ai.

Had-ie dat geweten, maar hoe kun je dat tevoren? Die diagnose was namelijk net geschrapt uit het verzekeringspakket. Nu heeft-ie een integere diagnose gesteld, maar de uren die hij er al in heeft gestopt worden niet vergoed noch de noodzakelijke behandeling. Dus moeten ouders zelf betalen. De meeste ‘GGZ-gezinnen’ zijn kwetsbaar en bijna altijd hangt de stoornis van kinderen samen met armoede, schulden, scheiding, stress. Er is niks mis met bijbetalen, maar hoe doe je dat als je weinig hebt en in de stront zit?
 

En dát, terwijl je als hulpverlener al blij bent dat een ouder met zijn zorgvraag bij je komt. Wat dan? Niet behandelen, of alleen het kind? Zonder de omgeving erbij te betrekken? Met bv. het etiket ‘prepuberale stoornis’ of zo, dat wél vergoed wordt? Dan blijf je prutten aan zo’n kind. Grote kans dat kind later overlastpleger wordt die de maatschappij veel meer zal kosten. Vroegtijdig steun bieden scheelt veel ellende later. Dit is geen denkbeeldige casus.

Gemeenten, let op: dadelijk erft u een uitgekleed budget voor jeugdGGZ. In 2015 gaat immers de jeugdGGZ ook mee in de transitie jeugdzorg.

 
Mechtild Rietveld
Meer columns van Mechtild Rietveld leest u hier.