Rechter: betaalde seks niet verplicht

De gemeente Peel en Maas hoeft geen seksuele dienstverlening te vergoeden voor een inwoner met hersenverlamming. Dat oordeelt de Centrale Raad van Beroep (CRvB). Volgens de CRvB is seksuele bevrediging geen algemene dagelijkse levensverrichting waarvoor iemand ondersteuning onder de Wmo kan aanvragen.

Niet gericht op zelfredzaamheid

Vanwege zijn handicap is de 54-jarige inwoner van de Noord-Limburgse gemeente Peel en Maas niet in staat zichzelf te bevredigen. Daarom diende hij in 2016 een aanvraag in voor een maatwerkvoorziening waarmee hij een sekswerker wilde inhuren. Die aanvraag werd echter afgewezen door het college. Dat is van mening dat de aangevraagde ondersteuning niet gericht is op zelfredzaamheid en deelname aan de samenleving van de man.

Weinig bevredigend

Een daarovolgende gang naar de rechtbank bleek ook weinig bevredigend. Daar werd geoordeeld dat ’s mans seksuele beperkingen ‘geen beperkingen zijn in zelfredzaamheid of participatie als bedoeld in de Wmo 2015.’ De Centrale Raad van Beroep volgt die redenering. Ondersteuning gericht op een grotere zelfredzaamheid moet bijdragen aan zogeheten algemene dagelijkse levensverrichtingen. Voorbeelden daarvan zijn behalve bewegen, eten, drinken, plassen en ontlasten, ook ontspanning en zinvolle sport- en hobbyactiviteiten. Daar valt seksuele bevrediging echter niet onder. Dat die bevrediging volgens een seksuoloog ‘volkomen normaal’ is, is voor de rechter geen reden om het oordeel in de zaak te herzien.  

Zorgwetten voorzien niet in vergoeding

Iederin, de belangenorganisatie voor mensen met een beperking en chronische ziekten, laat desgevraagd weten dat de huidige zorgwetten (Zorgverzekeringswet, Wet langdurige zorg en de Wet maatschappelijke ondersteuning) niet voorzien in een vergoeding van seksuele diensten voor mensen met een handicap. ‘Er is ook discussie over in hoeverre de overheid daar verantwoordelijk voor is en dat moet betalen’, laat Iederin-directeur Illya Soffer weten. ‘Iederin neemt daar als collectieve belangenbehartiger dan ook geen hard standpunt over in, maar zal er als de gelegenheid zich voordoet met lid-organisaties over in gesprek gaan.’ Volgens Soffer zijn de meningen onder de achterban hierover verdeeld.