Participatie: Mijn tuintje eerst, dan het jouwe

Slechte sfeer
De voortuintjes van zelfstandig wonende psychiatrische patiënten in Almere waren soms zo'n zooitje dat buurtbewoners zich er gruwelijk aan ergerden en dat niet onder stoelen of banken staken. Gevolg: bewoners voelden zich (nog meer) buitengesloten en ondergewaardeerd. Hun zelfbeeld verslechterde en dat alles kwam de sfeer in de wijk niet ten goede.

Klagen
Coördinator Hilleke Linthorst van het Activeringscentrum hoort een aantal jaar geleden de problemen aan en verwondert zich erover dat het vaak blijft bij klagen alleen. Vervolgens stelt ze de vraag wat met de tuinen te doen en hoe dat te bereiken. Daar komt binnen een uur antwoord op in de vorm van een compleet plan met aandacht voor de tuinen, wat er voor nodig is en hoe dat te bereiken. Ze regelt de noodzakelijke zaken, zoals een busje voor het vervoer en iedereen gaat aan de slag.

Startmotor
Linthorst: 'Mijn aanname is dat achter iedere verwaarloosde tuin een ondersteuningsvraag schuilgaat. Die mensen willen wel, maar het lukt ze niet om de rotzooi op te ruimen. Ze kunnen er gewoon niet aan beginnen. Hebben een startmotor en een begeleider nodig.' Als het project van start gaat, reageren buurtbewoners positief. Er komt meer en beter contact en het zelfvertrouwen van patiënten groeit.

Trots
Inmiddels zijn veel tuintjes opgeknapt en is het project uitgebreid. Van tuintjes tot hele parken inmiddels die door participatie van psychiatrisch patiënten onderhouden worden. Linthorst ziet het als haar taak als startmotor te fungeren door te regelen wat er nodig is en de samenleving gastvrijer te maken. De deelnemers hebben tot eind 2014 een budget vanuit de Awbz en alle activiteiten vinden daardoor met gesloten beurs plaats. De gemeente Almere doneerde een bus en gereedschap. ' Daar staat tegenover dat Almere ook heel trots is op dit prijswinnende project en er graag mee pronkt', zegt Linthorst trots. ' Burgemeester Jorritsma vertelt met flair over dit soort projecten in Almere.'