Gevaarlijk schimmenspel
Met nog 45 dagen te gaan voordat de transitie jeugdzorg een feit is, roept Erik Gerritsen op een einde te maken aan het schimmenspel en de gebrekkige voorbereiding te accepteren als uitgangspunt.
Als je werkt in de jeugdzorg dan is het omgaan met meervoudige werkelijkheden dagelijkse kost. Toch blijf ik me verbazen over het schimmenspel dat zich rondom de transitie jeugdzorg afspeelt.
Op het toneel roepen de verantwoordelijke staatssecretarissen en wethouders jeugdzorg vooral een beeld op van “op koers liggen”, ondanks de heftige discussies over de onduidelijkheden over de budgetten. De intensieve tour die staatssecretaris van Rijn langs alle wethouders jeugdzorg maakt is een heel goed initiatief, maar de sfeer van die bijeenkomsten is verassend gemoedelijk en optimistisch. Wie zijn oor informeel in de coulissen te luister legt bij wethouders en gemeenteambtenaren hoort een ander geluid. Men realiseert zich maar al te goed dat gemeenten niet klaar zijn voor de transitie.
Dit bleek onlangs ook uit een enquête van Binnenlands Bestuur waaruit bleek dat ambtenaren chaos vrezen bij de decentralisaties. Wethouders die ik sprak over hun beleving van de landelijke tour van van Rijn gaven aan dat de setting niet geschikt was om nog eens stevig de degens te kruisen. Publicist Jos van der Lans die een dagje mee op tour mocht, hield er zelfs de toch wat naïeve indruk aan over dat alle zorgen over de tekortschietende voorbereiding toch vooral uit het kamp van de tegenstanders van de transitie kwamen. Ook in het zoveelste debat in de Tweede Kamer vorige week leek een sfeer te ontstaan waarin alle Kamerleden die blijk gaven van grote zorgen werden weggezet als zeurderige principiële tegenstanders.
Zoals de voorzitter van Jeugdzorg Nederland Hans Kamps onlangs terecht opmerkte, is het goed nieuws dat ambtenaren en wethouders zich feitelijk veel meer zorgen maken dan ze publiekelijk durven toe te geven. Ontkenning van de problemen is immers een recept voor een ramp. Erkenning van de problemen is een eerste stap naar de oplossing. Natuurlijk zijn er principiële tegenstanders die de steeds groter wordende problemen aangrijpen om hun gelijk te halen. Maar om al diegenen die zich grote zorgen maken weg te zetten in het tegenkamp is feitelijk onjuist, neigt naar “groupthink” en is daarmee zeer gevaarlijk. Ook in het kamp van de principiële voorstanders, waar niemand pleit voor uitstel, maakt men zich grote zorgen. Juist omdat het om principiële voorstanders gaat moeten die zorgen zeer serieus genomen worden.
Het goede nieuws is dat er in de kleedkamers achter het toneel waarop vooral het schimmenspel domineert, wel degelijk veel erkenning is voor de problemen. Backstage wordt dan ook door alle spelers keihard gewerkt om te redden wat er te redden valt, juist omdat men van de transitie een succes wil maken. Tegelijkertijd werkt het dominante schimmenspel zeer vertragend op het maken van voldoende tempo. Een belangrijke reden hiervoor is dat niemand publiekelijk durft toe te geven dat men er niet klaar voor is, uit angst om de zondebok te zijn op het moment dat de eerste onvermijdelijke knelpunten zich voor gaan doen. De politieke ruimte voor kwetsbaar opstellen wordt onvoldoende gevoeld. Terwijl kwetsbaar opstellen juist essentieel is om een sfeer te creëren waarin betrokken partijen elkaar te hulp schieten bij het oplossen van knelpunten en gezamenlijk lerend van transitie en transformatie een succes maken.
Het is dan ook de hoogste tijd, met nog maar 45 werkdagen te gaan, om het gevaarlijke schimmenspel achter ons te laten en de ongemakkelijke waarheid van gebrekkige voorbereiding met elkaar recht in de ogen te kijken. Door samen te vallen kun je ook weer samen opstaan. Dat schept de band die nodig is om de transitie goed door te komen. Dat voorkomt een tragedie en biedt perspectief op een “happy end”.
Erik Gerritsen
Perfect verwoord! Wat een drama's spelen zich in ons land af onder de naam jeugdzorg. Niet te geloven.