Minister wil af van Open House in jeugdzorg

Minister De Jonge van VWS laakt – opnieuw – de Open House constructie bij de jeugdzorg. Door het ‘ontzagwekkend groot aantal gecontracteerde aanbieders’ is het voor gemeenten ondoenlijk om de transformatiedoelen te bereiken. Gemeenten vullen bij een dergelijke constructie hun rol als opdrachtgever veel te beperkt in. De minister is voorstander van langdurige contracten met lokale en regionale aanbieders, waaraan omzetgarantie wordt geboden.

Lastig

Dat stelt De Jonge in een beschouwing over de inkoop van jeugdzorg. Gemeenten hoeven voor een Open House geen aanbestedingsprocedure te doorlopen. Met elke aanbieder die voldoet aan de gestelde prijs- en kwaliteitsvoorwaarden kan een overeenkomst worden gesloten. Er kleven te veel nadelen aan een Open House constructie, vindt de minister. Naast de grote hoeveelheid gecontracteerde aanbieders, wordt het wijkteam de mogelijkheid ontnomen om regie te voeren en te sturen op integrale hulpverlening. ‘Bij open house kiest immers de cliënt welke aanbieder de hulp gaat verlenen’, aldus de minister. Door de vele aanbieders overzien ouders en jongeren het zorglandschap bovendien onvoldoende, waardoor het lastig is de beste aanbieder te kiezen.

Geen omzetgarantie

Zorgelijk vindt De Jonge dat de constructie leidt tot financiële onzekerheid voor aanbieders, omdat het geen omzetgarantie biedt. ‘Het vraagt om flexibel op- en afschalen van personeel en vastgoed. Dat heeft vanzelfsprekend een negatief effect op de prijskwaliteit verhouding en het flexibel inzetten van personeel is problematisch in een krappe arbeidsmarkt.’ Het gebrek aan omzetgarantie leidt bovendien tot continue concurrentie. ‘Dat zet de relatie tussen aanbieders onderling zeer onder druk, terwijl samenwerking in het sociaal domein juist noodzakelijk is’, aldus de minister.

Geen touwtjes in handen

Een aantal nadelen kunnen worden ondervangen door bijvoorbeeld aanvullende voorwaarden in een raamovereenkomst, ‘maar dat laat onverlet dat een keuze voor een pure open house constructie principieel kwestieus is’, zo betoogt de minister in zijn beschouwing. Gemeenten die voor een Open House constructie kiezen, vullen hun rol als opdrachtgever veel te beperkt in. ‘Je neemt dan niet de touwtjes in de handen, maar legt ze volledig in handen van de individuele hulpvragers en aanbieders.’

Omzetgarantie

Gemeenten moeten hun visie en transformatiedoelen vertalen en inbedden in contracten met lokale en regionale jeugdaanbieders. Het moet daarbij gaan om langdurige contracten. Samen met de aanbieders moet aan de verwezenlijking van de visie worden gewerkt, vindt de minister. ‘Daarvoor is onder meer nodig dat zij (aanbieders, red.) ervan op aan kunnen dat zij degene zijn die de hulp mogen gaan verlenen, zodat omzetgarantie ontstaat.’

Aanbestedingsplicht

De Jonge blijft zich in Brussel inzetten voor het schrappen van de aanbestedingsplicht in het sociaal domein. ‘Onder het huidige recht zal je die Europees moeten aanbesteden. Maar zorg en jeugdhulp is geen markt en al helemaal geen Europese markt.’

Yolanda de Koster

Bekijk alles van Yolanda de Koster

Reacties: 16

U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

Maak een account Login

Tim Robbe / Advocaat en Adviseur

De kop moet eigenlijk luiden: de minister wil dat gemeenten en bestaande grote aanbieders de dienst gaan uitmaken ten koste van ouders, jeugdigen en kleine innovatieve aanbieders. Door de aanbestedingsregels op te ruimen, kunnen we dan terug naar het corporatisme waar het CDA ooit groot mee is geworden. De opstelling van de minister op dit punt begint vermoeiend te worden, temeer dat hij zich blijkbaar niets aantrekt van onderzoek door zijn eigen ministerie en geluiden van mensen die verstand van het onderwerp hebben. Er is zoveel mis met deze laatste brief en dat is nu al zo vaak door zoveel mensen aangekaart, dat ik alleen twee verwijzingen geef naar bronnen elders: https://www.sociaalweb.nl/blogs/politieke-zorghy … en https://beroepseer.nl/blogs/alarm-in-de-jeugdzor …

Het wordt ook een keer tijd dat Binnenlands Bestuur grond onderzoek gaat doen en gaat rapporteren over deze tegengeluiden.

Keijzer

ZorgStaat versus ZorgStraat

Er is buiten de cliënt geen probleemeigenaar. Dat is het kernprobleem! Alles lijkt in Nederland (en EU) zo geregeld te zijn, dat stomweg niemand aan te wijzen is als probleemeigenaar en die de rekening bij schuldig verzuim ontvangt. Dan kun je, tot het geld op is, lang doorprutsen.

Van bovenaf hervormen gaat het niet lukken. Teveel belangen t.a.v. eigen Koninkrijkje, of carrière en eigen protocollen, die niet configureren met andere Koninkrijkjes, die ook bij een patiënt/cliënt betrokken zijn. Wielen die opnieuw moeten worden uitgevonden etc. Kortom kapitaalverspilling en onveiligheidsgevoel bij cliënten / patiënten, of daadwerkelijke onveilige situatie bij die mensen.

Er moeten op diverse terreinen, essentiële hervormingen plaatsvinden in Zorgland en waar elke burger in Nederland een beroep op kan doen, indien zij dit nodig hebben. O.a. de kwetsbare ouderen en jongeren vormen een grote zorg. Het is weer typisch en kenmerkend voor het gevoerde beleid: verzorgingshuizen gaan dicht en andere instellingen. We gooien meteen het roer om en zien dan wel op welke (voorspelbare) problemen niet vooraf is geanticipeerd. Dit ten koste van mensen in kwetsbare omstandigheden vaak! Elk praktijk-mens had dit vooraf kunnen voorspellen aan de ontwerpers van al die plannen. Veldwerkers, patiënten en mantelzorgers, komen domweg niet aan bod blijkbaar, zodra overheid iets anders wil. Dit lijkt op een grote werkverschaffing voor het managers niveau en holle PR voor eveneens politici, bestuurders etc.

ZorgStaat versus ZorgStraat (2)

De hervormingen zouden de volgende luiken kunnen omvatten:

1. Onafhankelijk zorg coördinator naast de huisarts.

2. Onafhankelijk Sociaal Incasso Bureau, landelijk uitgerold (SIB).

3. In verlengde van b. Een collectief pakket m.b.t. vaste lasten.

4. Kleinschalige wooneenheden (8 of 10) in de wijk voor ouderen en gehandicapten die klokje rond toch iemand in de buurt nodig hebben.

Luik a

Een onafhankelijke zorg coördinator naast de huisarts, die indiceert, verwijst, controleert op kwaliteit en duur, en zo al het marktaanbod in de zorg de kwalitatieve kant op stuurt.

Een en ander in samenspraak met de huisarts en met geldschieters in het stadhuis (of Rijk) en de verzekeraars. Dit past perfect in de Verzorgingsstraat (wijk) in de Verzorgingsstaat. Laagdrempelig, dichtbij (letterlijk en figuurlijk) en Landelijk systeem, zodat artikel 1 van de grondwet ook inhoud krijgt in dit opzicht.

De marktwerking werkt dan wel, want wie niet zich aanpast, krijgt geen opdrachten meer. Daarbij moet vanzelfsprekend redelijke honorering staan en medewerkers op een verantwoorde manier hun werk kunnen doen. De resultaten, die deze nieuwe beroepsgroep naast de huisarts waarneemt, zijn openbaar. Dus weinig of geen ruimte voor toedekken van problemen. Uitstekend geschikt beroep voor mensen uit de wijkverpleging, voor wie het fysieke werk te zwaar wordt.

Uiteraard biedt dit systeem veel meer privacy. Nu krijgen veel te veel ogen in- en buiten het gemeentehuis ter plekke privé informatie. Die mensen kunnen in je buren zijn. Je hebt WMO, Wijkteam, Hoofdaannemer inzake de zorguitbesteding en onderaannemers. Tel daar alle vervangers bij op en de vele wisselingen onder begeleiders. Die hoofd- en onderaannemers neigen allemaal hun eigen protocollen te volgen op hun eigen eilandjes. De Gemeente geeft nu een te krap budget aan hoofdaannemer. Die geeft weer een krap budget aan onderaannemer.

Het is met al het beschikbare geld en al die instellingen, ondoenlijk om snel budgetbeheer te vinden op vrijwillige basis. Er zijn heel veel mensen die een onvermogen hebben om goed te budgetteren. Laat staan hoe het gaat in de schuldhulpverlening in deze tijd dat de rek eruit is waarop kan worden bespaard. Met hulp verkrijgen gaan maanden mee heen en dus stijgt het water boven de lippen in die wachttijd.

ZorgStaat versus ZorgStraat (3)

WMO betaalt in feite coaches (met tekort tijd), die nodig zijn voor de gemeentelijke bureaucratie m.b.t. WMO en Bijzondere Bijstand. Dus komen die begeleiders niet toe aan voor cliënten hun rechten te claimen bij Gemeente. Dit is pervers te noemen. Als begeleiders wel de strijd aangaan, riskeert hun organisatie ook nog buiten de boot te vallen, zodra contracten moeten worden vernieuwd.

Aanvragen die dan toch nog worden gedaan door cliënten zelf, mantelzorgers of professionele begeleiders, duren ontzettend lang en niets mag worden voorgeschoten uit reserves t.b.v. vaste lasten, of door diaconie, of een familielid. Er wordt bij een aanvraag gebeld. Meestal de mededeling dat de vraag toch niet gehonoreerd wordt en of men dan graag die intrekt. Alles is gericht op een ontmoedigingsbeleid dus. Hoe perverser kan het nog?

De mensen in het stadhuis, die hiermee worden opgezadeld vanuit manager niveau, kunnen ook nog in die logica van deze werkcultuur meegaan. Wie zo niet kan werken, zal naar ander werk uitkijken als die kans voorhanden is. Het risico is dus een heel nare cultuur te ontwikkelen in het stadhuis richting de mensen die een beroep daarop doen.

Den Haag is met valse voorstellingen naar buiten gekomen, dat de Gemeente het dichtste bij de burger staat en dit werk dus het beste kan uitvoeren! Dat houdt men nog keihard vol ook tot nu toe!

Wie toch nog wat spaart voor vervanging noodzakelijke spullen, mist vrijstelling gemeentelijke belastingen. Wie niet spaart houdt dus het meeste over. Een visueel gehandicapte ,die duurder uit is met PC, tandem, inductie e.a., moet dit zelf aanschaffen, omdat het algemene gebruiksartikelen plots zijn geworden. De aanvraag gaat dan om het verschil tussen wat kan voor een niet-gehandicapte en wat nodig is in geval van een handicap. Spaar je dit beetje bij beetje, ben je 400 Euro of zo al afgeroomd per jaar, vanwege opgeheven vrijstelling gemeentelijke heffingen, op grond van “vermogen” en spaar je feitelijk voor gemeentelijke begroting.

Er worden laakbare rekensommetjes toegepast t.a.v. inkomen en de vaste woonlasten, om aanvragen te kunnen afwijzen, op grond van voldoende ruimte om alles zelf te betalen, waarbij de context van een gehandicapte persoon en andersoortige vaste kosten, totaal buiten beschouwing worden gelaten en die groep gelijk wordt gesteld met een niet-gehandicapt persoon in feite, of iemand die geen netwerk heeft om nodige klussen te doen. Gehandicaptenbeleid dus steeds verder wordt uitgehold.

De Gemeente is dus verre van een partner voor de burger en het beste geplaatst om zorg op maat te bieden, zoals Den Haag die decentralisatie verkocht.

De aanbieders/opdrachtgever (gemeente dus) zorgen voor een race naar de bodem. De uitvoerder moeten zelf uitkomen en dus is de zorg nog erger aanbodgericht als voorheen, i.p.v. vraaggericht. Een punt waar Fortuyn zich al rot aan ergerde.

Nu is het gemeentehuis beoordelaar en uitvoerder en behartigt klachten, met juridische medewerkers tegenover vaak kwetsbare burgers! De kwaliteit van bestuur is te verschillend en de voorzieningen per gemeente eveneens.

In een postzegelland moet het aanbod geen verschil maken, waar je ook woont.

ZorgStaat versus ZorgStraat (4)

Luik b

Een tweede luik, een eveneens landelijk systeem van een sociaal incasso buro (SIB) zou een en ander al aardig een heel eind verbeteren en efficiënt maken in de zorg. Met 3 poten:

-vrijwillig budgetbeheer

-verplicht budgetbeheer bij schulden en niet meewerken (bij wet) en via rechter bij onvermogen. Dit wettelijk mogelijk maken om rechtbanken te ontlasten en sneller te kunnen handelen vooral!

-sociale leningen

Dit kan natuurlijk met hulp van geschikte mensen in netwerk van cliënt. Een SIB heeft ook inkomsten.

Op dit terrein moet men toch ook eens pragmatisch zijn wil je nodige draagvlak krijgen.

De PR hieromtrent rijmt niet altijd met wat burgers zelf zien om hen heen. Er zijn uiteraard verschillende type cliënten. Grote groep mensen met een onvermogen om zichzelf te redden (en het vaak eerst moet ontsporen);

asociale mensen, die moeilijk te sturen zijn; mensen die buiten hun schuld ineens fors in inkomen dalen en mensen die fraude plegen, mensen die heel erg pech ondervinden etc.

Elk jaar moet er geld bij m.b.t. schuldhulpverlening. Dan doet men toch iets niet goed. Tevens niet of nauwelijks toegang zonder schulden, tot budgetbeheer.

Schulden achterlaten met plotseling verhuizen wordt met landelijks systeem lastiger.

Vooralsnog lijkt iedereen er niet zo mee te zitten, dat de mega incasso industrie eerst de botjes afkluift voor zover aanwezig, voordat die over de schutting worden gegooid naar de plaatselijke overheid en het gelijkheidsbeginsel van artikel 1 van de grondwet daar, door mits-wetten, ontkracht wordt.

Als SIB een systeem wordt in een regio zijn verhuurders en andere urgente partijen daar positief over, heb ik, lange tijd terug al weer, gemerkt. Je kunt dit uitventen wat je wilt, maar men vertikt het hier wat mee te doen. Doorprutsen met steeds meer inkomen-groepen, die nauwelijks nog ruimte hebben tussen inkomen en woonlasten en ook die dus werken!

Ik lees net vanuit de consumentenbond dat incasso bureaus angst zaaien met stokoude vorderingen. De overheid - en al wie hier een rol in spelen - gooien mensen als vogels voor de kat, richting dit soort praktijken. Linkerkant politiek, die zichzelf zo geweldig sociaal vindt, doet hier dus niets aan! Zijn liever bezig met hun bekende verschillende stokpaardjes.

ZorgStaat versus ZorgStraat (laatste)

LUIK C (in verlengde van B)

Dat is een aanbod van een collectief pakket aan vaste lasten die mensen in de regel hebben: verzekeringen, gas, elektriciteit, internet, telefoon. Eventueel vanuit een poot van een SIB. Als het doenlijk is eventueel een A, B, of C pakket. In een keer te betalen op het moment dat inkomen gestort wordt. Bij een landelijk systeem moeten mensen met laagste/lagere inkomens, wat meer geld overhouden.

Wat daar toegevoegd aan kan worden zoals huur en gemeentelijke heffingen is dan voor later.

De verleiding om rekeningen te laten liggen is er dan niet, met incassokosten als gevolg en waardoor het finaal kan ontsporen gaan uiteindelijk.

Dat verleiden aan de deur, of anderszins, om steeds maar over te stappen naar een andere provider, gelokt met cadeaus, perk je ook in. Ze hebben al de beste deal.

Het versnipperde en bureaucratische systeem is allemaal al lastig voor de bestaande bevolking, laat staan voor de nieuwe asielmigranten en Schengenmigranten. De bestaande schulden van particulieren zie je ook niet onderverdeeld, bij welke groepen de meeste schulden zich voordoen. Als het zo zou zijn, dat nieuwkomers inkomen ontvangen in het hier bestaande ingewikkelde systeem en die na een jaar al hevig met schulden zitten daardoor, zou je toch ook moeten overwegen, dit in de eerste 2 jaar anders aan te pakken! De genoemde hervormingen zouden daar al een heel goede rol in vervullen!

LUIK D

Kleinschalige wooneenheden (8 of 10) in de wijk voor ouderen en gehandicapten, die klokje rond toch iemand in de buurt nodig hebben. Mensen kunnen in de wijk blijven wonen. Eventueel kinderdagverblijf ernaast. Voor mijn part een hondenopvang. Kan eveneens hulp aanbod bieden t.b.v. ouderen en gehandicapten in de straat/wijk zelf. Huisarts, zorg coördinator, wijkverpleging en een zorgaanbieder zijn daar de verantwoordelijken.

Verder kunnen beschikbare familieleden, buren, vrienden, vrijwilligers, hulp bieden.

Ik denk dat je met die 4 luiken een evenwichtige balans hebben in de Verzorgingsstraat en Verzorgingstaat en al het vrijwilligerswerk en mantelzorg daar goed in kunnen integreren en het voor alle betrokkenen een stuk minder stressvol zal zijn en veel fijner wonen en werken. Plus een stuk bijdraagt aan cohesie in wijk, woonplaats en land zelf. Met werkende ouders ligt burn-out snel op de loer als er intensieve mantelzorg nodig is. De participatiesamenleving bestond allang, maar er waren uitwassen, waar nu de meest hulpbehoevenden de dupe van zijn geraakt, door alle bezuinigingen en decentralisatie. Regels golden teveel algemeen en calculerende burgers maakten daar grif gebruik van, die het vaak niet nodig hadden en waar het strikt genomen ook niet voor was bedoeld.

Hoekstra / Ambtenaar

Ik denk dat veel gemeenten wel omzetgaranties willen geven. Maar ze doen het niet omdat ze met een broodheer te maken hebben die dat ook niet doet: de minister. Onzekere financiering van boven werkt door naar beneden. Zolang minister Hoekstra (ja, die van Financien) aan de touwtjes trekt in Den Haag moeten geluiden van vakministers niet al te serieus worden genomen. Financien is de baas en niemand anders.

@Door de vries (ambtenaar) op 15 juni 2019 16:20

Tja, maar aan welk touwtje hangt dan weer de heer Hoekstra? Die komt binnen op een ministerie waar veel van de begroting al vast ligt. Het coalitieakkoord dan weer niet, want dat breken CDA, CU en D66 open, vanwege gezinspardon onder noemer kinderpardon. Extra kosten dus. Nog maar van die schandelijke situatie t.a.v. de Groningers niet gesproken! Alles jaren asociaal opschuiven richting die mensen en dan moet toch eens de rekening komen. Tegelijkertijd gasinkomsten moeten verminderen naar nul.

Elke minister heeft wel een of meerdere grote knelpunten en trekken aan het jasje van minister Hoekstra.

Net als bij gezinnen zal het toch uit de lengte of breedte moeten komen, of staatsschulden vergroten.

@Keijzer: onzin. Hoekstra heeft een begrotiingsoverschot van 11 miljard euro. De staatsschuld groeit dus niet maar wordt kleiner terwijl dat helmaal geen zin heeft. Waar vloeit dat geld (de belastingcenten waarmee de schuld wordt afgelost) naar toe? Dat geld vloeit naar het buitenland omdat het in Nederland geen bestemming heeft.

Het kan gewoon uit lengte en de breedte komen zonder dat de staatsschuld groeit. Ken de feiten!

@De Vries

* De hele publieke sector staat op straat voor terecht meer geld. Zorg, Onderwijs, Politie en Justitie en Defensie. Die sectoren liepen al achter toen de crises van 2008 nog moest beginnen.

*Belastingdienst tekort personeel.

*UWV tekort personeel en kan het controlewerk niet aan en stort maar op hoop van zegen.

*SVB kan het controle werk niet aan en heeft tekort mensen en middelen.

* De BTW moest omhoog en dat merk je goed in de supermarkten alleen al, terwijl de inkomens minstens al vanaf 2008 niet of nauwelijks gestegen waren tot begin dit jaar een beetje.

Maar men spreekt ook over sinds een jaar of 20 zijn inkomens bevroren en vaste lasten gestegen.

De rek is eruit met nog kunnen puzzelen voor velen, om rond te komen. Niet alleen minima, maar zeker ook daarboven, die niet of nauwelijks huurtoeslag meer krijgen. Dat zijn ook kiezers! Dan heb je het over beroepen als een agent of verpleger. Je steeds hoort en ziet, dat er 2 inkomens nodig zijn, om een dure huur te betalen of een woning te kopen, die voor die groep ook niet meer te vinden is op veel plekken in Nederland.

* Voedselbanken niet voor niets sinds begin deze eeuw als paddenstoelen uit de grond kwamen en de schuldenproblematiek geen spat minder wordt.

*De Groningers moesten asociaal en schandalig lang wachten op hoogst terechte genoegdoening vanwege de gevolgen van aardbevingen. Dat zijn ook kiezers!

*De dreiging steeds dat pensioenen naar beneden moeten worden bijgesteld. Dat zijn ook kiezers!

*Energiefactiuren omhoog vanwege een verhoging omtrent klimaatdoeleinden. Dat zijn ook kiezers!

Hoezo geen bestemming?

Het is niet logisch wat u stelt als feiten. Als het werkelijk zo zou zijn wat u stelt, zou je hier een opstand hebben als de gele hesjes in Frankrijk.

Partijen als CDA, die al zo enorm gekrompen is, gaat toch de naar zuurstof snakkende publieke sector niet negeren, tenzij zij zichzelf willen opheffen op kort termijn. Heeft een krimpende VVD nu daar belang bij?

Je ziet Lodewijk Asscher in de oppositie, steeds dezelfde mantra noemen, zodra hij een microfoon onder zijn neus krijgt, dat PvdA meer geld wil voor onderwijs en betere zorg, meer voor bouw woningen. Hij is permanent op campagne nu. Dat hoort en ziet het kabinet toch ook en betreffende partijen.

Hoe maak je je als kabinet en coalitiepartijen in parlement zo onpopulair, dat je overschotten naar het buitenland zou laten vloeien, zoals China doet met hun staatskapitalisme en met hier verdiend geld de eigen invloed zo jaar na jaar, enorm kan verstevigen in Europa en elders. Onder de neus van EU hier havens op kan kopen voor eigen gewin en andersom eigen markt maximaal afsluit.

Als u had gesteld voor afbouw staatsschuld, lijkt mij logischer en dat heb ik ook horen zeggen door minister Hoekstra, of premier Rutte, omdat je beter bij zonnig economisch weer, het dak kan repareren, maar politiek strategisch voor de korte termijn niet in belang van de eigen partij is met alle versnipperingen en moeizame coalities van nu opnieuw 4 partijen. Of deze de eindstreep gaat halen?

Een overschot naar buitenland laten afvloeien is dus niet te verkopen voor hen bij al het bovenstaande!

Naar wat in Buitenland vloeit het? Wat zijn uw bronnen daaromtrent?

Kraaijeveld / Afd.hoofd Sociaal Domein interim

Beperking van keuzevrijheid voor de client te behoeve van de aanbieders is een verkeerde beweging. Meer samenwerking tussen aanbieders zonder grote dure gebouwen en daardoor minder concurrentie maar juist betere kwaliteit dat is wat de zorgvragers nodig hebben. En de zorgvragers en hun omgeving hebben nooit om marktwerking in de zorg gevraagd, wel om de klant centraal te zetten de kwaliteit te verbeteren en meer tijd voor de klant. Commercie en zorg gaan niet samen.

@Kraaijeveld

Zorg en Martkwerking kunnen m.i. wel samen gaan, mits je redelijk betaalt en je een onafhankelijke Coördinator hebt naast de huisarts in een landelijk systeem, die indiceert, verwijst en controleert. De uitvoerders voeren opdrachten uit en ze weten in dat systeem, dat gecheckt wordt of dat adequaat gebeurt.

Clienten zouden in dat systeem eindelijk eens iemand naast zich hebben als opdrachtgever, die HEN steunt, i.p.v. een Gemeente en uitvoerders, tegenover zich hebben en clienten geen partij zijn tegenover hen bij terechte klachten!

Je merkt nu dat een hoofdaannemer heel krap betaald wordt, met de al of niet ronduit uitgesproken boodschap, dat men het met dat geld moet uitzoeken, punt aan de lijn.

Gemeente kan in hun machtspositie enorm de hiaten bij zichzelf camoufleren en zichzelf van alles wijs maken, met name op al die managers niveaus binnen de Gemeenten en bij de diverse uitvoerders, wordt onderling en intern, mooi weer gespeeld! Hierdoor ook een onwenselijke logica en wijze van werken kan ontstaan in betreffende afdelingen.

Hoe kan het bestaan, dat men in Den Haag bedenkt dat indiceren, verwijzen, kwaliteit controleren en klachtenbehandeling, in een hand moeten komen en dat betreffen 355 gemeenten van heel verschillende aard en kwaliteit ook nog.

Er sprake is van bewuste strategie onder Gemeenten, om hulp vragen te ontmoedigen, de spelregels plots te wijzigen en dat te verkopen met een stuitende logica, waar uitvoerenden, al of niet met tegenzin, in mee gaan. Er is naar mijn conclusie een zwijgcultuur zo opgedrongen van bovenaf.

Het veldwerk wil natuurlijk wel anders, maar die hebben geen poot om op te staan en heel veel minder assertieve zorgvragers ook niet. Het is graag of niet wat hen toegeworpen wordt.

Voor veldwerkers geldt, gaan of niet. Dat eerste zie je dus heel veel gebeuren binnen het veldwerk!

Mijn ervaring is hoe gelikter de PR is, hoe meer je op je hoede moet zijn m.b.t. kwaliteit gebodene en werkcultuur.

Mantelzorg is vaak al heel intens, ook voor die ellendige decentralisatie van start ging, maar deze mensen worden ziek(er) van Zorgsysteem zelf, want dat kost nog zoveel meer energie en tijd en vooral ergernis! Dat wordt afgekocht met nodige poeha - en weer onnodige bureaucratie - met een mantelzorgcompliment.

In Buitenhof afgelopen gisteren is de decentralisatie een onderwerp geweest, gelukkig zonder politici of aanverwante geesten, aan dit debat. Het gaat om meer geld, maar evenzeer om efficiency! Plus stroomlijnen in die sector en daar is die zorg coördinator naast de huisarts, om heel veel redenen, het beste voor geplaatst en daar een spil in te vormen en dat letterlijk en figuurlijk, dicht bij de zorgvrager!

Leva

Anno 2019 heeft de cliënt de regie en niet het wijkteam. Met dit voornemen van Hugo de Jonge gaat de rechtspositie van mensen met een zorgvraag weer 50 jaar terug in de tijd. Het gaat niet meer om cliënten en of deze de zorg krijgen die bij hun past, om zorg die zij nodig hebben. Zorgaanbieders m.n. de grote en waar ik en veel andere cliënten zich niet gezien, gehoord worden of zichzelf als een nummer ervaren, worden door Hugo de Jonge centraal gezet.

En dan: omzetgarantie! Ik vraag mij af uit welke hoed dit voornemen van de minister komt? Grote zorginstellingen hebben blijkbaar flink gelobbyd bij de gemeentes.

Die transitie van zorg is een fiasco. Van het beloofde maatwerk komt niets terecht. De Wmo is een gedrocht, 355 gemeenten geven er hun eigen invulling aan. Dit leidt tot absurde taferelen die een normaal mens niet meer kan volgen.

WvD / SW

Daar waar marktwerking de plank hier en daar misgeslagen heeft blijkt ook een deel van de transities en decentralisaties onder de noemer; leveren van maatwerk kan goedkoper uitpakken (dus vooraf een korting opleggen) een misvatting. Vervolgens haal je de keuzevrijheid en het maatwerk er weer uit en hoopt met de gekorte middelen weer uit te komen. Ondertussen vreet je de ruif aan reserves en andere middelen van gemeenten leeg. Al met al een hoop verschraling en verloren energie op verschillende dossiers in de ombouw van een hoogwaardige verzorgingsstaat naar een kil kapitalistische spreadsheet. Krijg je met Haagse compromissen die in zichzelf altijd visieloos zijn. Overigens is de behandeling van het Sociaal domein goed vergelijkbaar met die van de pensioen-problematiek en de gas - aardbeving problemen in Groningen (beetje hier, beetje daar; maar structureel niets wezenlijks).

H. Wiersma / gepens.

Samenwerking in vercommercialiseerde (jeugd)zorg is een illusie. Het eigen verdienmodel krijgt altijd voorrang.

Ries

Jeugdwet artikel 2.5:

"Voor zover redelijkerwijs mogelijk, wordt de jeugdige en zijn ouders keuzevrijheid geboden met betrekking tot de activiteiten van jeugdhulp."

Deel dit artikel

Yolanda de Koster

Lees meer

Gemeentelijke exploitatie asielopvang onmogelijk

Faber moet ook na 1 januari bed-bad-brood bieden

Gemeenten onderschatten dakloosheid

Toch geen korting op bijstand door ontvangen boodschappen

‘De sterren moeten goed staan’

Gemeentelijke exploitatie asielopvang onmogelijk

Faber moet ook na 1 januari bed-bad-brood bieden

Gemeenten onderschatten dakloosheid

Reacties: 16