Minste draagvlak voor opvang asielzoekers in zuiden
De meeste inwoners van Brabant, Limburg en Zeeland zouden willen dat ons land minder asielzoekers opvangt. Andere provincies zijn gastvrijer
Zeven op de tien Nederlanders geven aan dat asielzoekers in hun gemeente mogen worden opgevangen. Twaalf procent is het daar mee oneens.
Dat blijkt uit een flitspeiling van I&O Research in opdracht van het ministerie van Justitie en Veiligheid onder ruim 900 Nederlanders.
Opvang in buurt
Zes op de tien respondenten zijn het er mee eens dat asielzoekers in hun buurt mogen worden opgevangen. Dat percentage is hoger dan in eerdere metingen dit jaar. Een op de vijf respondenten blijkt het daar juist mee oneens.
Zuidelijke provincies
Er zijn overigens aanzienlijke verschillen tussen verstedelijkt en niet-verstedelijkt gebied. En ook regionaal lopen de meningen behoorlijk uiteen. Zo geven bijna drie op de vier inwoners van de drie grote steden (74 procent) aan dat asielzoekers mogen worden opgevangen in hun buurt. Dat is beduidend hoger dan de inwoners van de zuidelijke provincies Zeeland, Noord-Brabant en Limburg, waar krap de helft (52 procent) van de inwoners er maar achter staat. Inwoners van het zuiden blijken het op dit punt juist vaker (helemaal) mee oneens (28 procent) dan inwoners van het noorden (10 procent).
Grote steden
59 procent van de inwoners van het zuiden vinden het (heel) geschikt als Nederland sowieso minder asielzoekers opvangt. Dat ligt dan ook weer beduidend hoger dan in de noordelijke provincies Friesland, Groningen en Drenthe (41 procent) en in de drie grote steden. Drie op de tien inwoners van de drie grote steden Amsterdam, Rotterdam en Den Haag (32 procent), het westen (28 procent) en het noorden (29 procent) vinden zo’n maatregel (heel) ongeschikt.
Bed, bad en brood
In het noorden (51 procent), de drie grote steden (47 procent), het westen (43 procent) en het oosten (44 procent)– Flevoland, Gelderland en Overijsel – vinden inwoners het oké als Nederland elke asielzoeker opvangt en hen voorziet in bed, bad, brood en begeleiding naar onderdak. Dat ligt beduidend hoger dan in het zuiden, waar maar iets meer dan een kwart van de inwoners dat apprecieert.
Er zullen er velen zijn, die een groot voorstander zijn van vluchtelingenhulp, maar het asielstelsel niet langer zien zitten. Die zich afvragen wat dit stelsel bijdraagt aan het mondiale vluchtelingenvraagstuk. Ik wil bijvoorbeeld best vluchtelingen hier opvangen die we zelf gaan halen uit kampen. Die we op voorhand al hebben geselecteerd. Maar al die figuren die middels mensensmokkelaars ons aanvraag loket in Ter Apel bereiken door een procedure molen draaien, waar leidt dat toe? Vangen we de mensen op die we willen opvangen? Is dit de groep die we echt een vluchtelingenstatus willen verlenen? Is dit nu de bijdrage van Nederland?