Kiezen in de zorgmarkt

Een beetje zorgaanbieder wil af van de overdosis overheid en overhead. Dat lukt niet als we blijven roeren in een brij van institutionele belangen die op subsidies en vaste budgetten zitten en die weten ‘wat goed is’ voor de burger. Er moet ruimte komen voor nieuw élan. Wordt al halfslachtig toegestaan, maar is taai en velen leggen het innovatieve loodje. Innovatie kan alleen als je de ‘kartels’ in de zorg openbreekt en meer gaat letten op de cliënt en wat je voor hem presteert. Als dat marktwerking is, ben ik vóór.

Maar bij de marktwerking zoals we die nu aan het maken zijn, gebeurt iets anders. De ‘politiek’ levert de zorg uit aan belangen die ook weer verworden tot instituties, of andersom. Het zijn nu de zorgverzekeraars die bedenken wat goed is voor de burger. Maar ze interesseren zich geen bal voor de zorg voor die burger. Yes, we kunnen één keer per jaar kiezen tussen  - door fusies een handjevol - verzekeraars. Die moeten ook nog onderling met elkaar concurreren … dat heet marktwerking. Dat heet ‘keuze’ voor de burger. Je ontdekt pas wat je verzekering echt voor je doet als je zorg nodig hebt. Dan is het te laat om te kiezen. Wist u trouwens dat de zorgverzekeraars afgelopen seizoen 58 miljoen euro aan reclame hebben uitgegeven? Als dat marktwerking is ben ik tegen.

Ik ben voor marktordening maar dan een markt voor ons, burgers. Want wij zijn de klant. Daar gaat het om. Wij kunnen via onze keuzes in de zorg onze eigen premie-poet zelf verdelen. Zonder zorgverzekeraars alias inkoopbureaus als tussenpersoon, die bestaande zorginstellingen aan het nog steeds veel te dure budget-infuus houden en zo vernieuwing en keuzemogelijkheden in de weg zitten. Zelf kiezen waar we onze zorg halen, meer vertrouwen in de burger! Staat ook in de wet (art. 13 Zorgverzekeringswet). ‘Dat kunnen de mensen niet’ zeggen instellingen en zorgverzekeraars. Die zien artikel 13 graag verdwijnen. Dat kunnen we wel, zeker samen met onze huisarts of via twitter-tot-twitterreclame, internet, van horen zeggen, van eigen ervaring. Een nationaal PGB* dat we inzetten waar wij dat zelf willen. Wie het niet goed doet, gaat op den duur failliet. Die paar procent van ons die het niet kan of fraudeert, moet je helpen, maar moet je niet nemen als maat voor de rest.

Eigen bijdrage aan het nationaal PGB mag best en we zijn solidair met mensen die echt niet kunnen betalen. De inkoopbureaus worden overbodig, want de burger ‘koopt’ zelf ‘in’ en de overheid houdt toezicht op zorgaanbieders via strakke erkenningseisen en inspecties die best steviger mogen. Scheelt weer 30% kosten, dus onze premie kan fors omlaag.
 

* Persoons Gebonden Budget, een systeem dat tot nu toe goed werkte en uitging van vertrouwen in de burger. Die paar die dat beschaamden doen daar niet aan af. 
 

Mechtild Rietveld

Lees hier meer columns van Mechtild Rietveld